Tussen het malgoverno door heeft Alexander De Croo Rusland gewaarschuwd voor ‘massieve gevolgen’ als het Oekraïne binnenvalt. Het is niet de eerste keer dat De Croo, bijna als een ‘de la Tourette’-patiënt wereldleiders waarschuwend schoffeert.

Eerder deed hij dat ook al naar de Hongaarse premier Orban. Niet dat ze er wakker van liggen. De slachtoffers van dergelijk misplaatst gekef vallen steevast in de Vlaamse economie. Vraag dat maar aan de Limburgse kwekers van de beste peren ter wereld.

Het zit in de familie

Waarom doet hij dat dan? Zijn vader deed dat toch niet. Hij heeft het wellicht van z’n moeder, de weledelgestrenge Françoise Desguin. Zij beledigde twaalf jaar geleden zelfs een hele bevolkingsgroep, namelijk de slagers: ‘Niks tegen beenhouwers, maar enfin, af en toe tonen ze toch dat ze geen manieren hebben, hé. Vroeger waren alle advocaten zonen en dochters van universitairen. Nu is dat niet meer zo. Tegelijkertijd stel ik vast dat de intermenselijke relaties aan de balie ruwer zijn geworden. Ik denk dat het ene met het andere te maken heeft.’

Vervang in haar uitspraak beenhouwers door Marokkanen en Alexanders politieke carrière was ons bespaard gebleven.

‘Massieve’ gevolgen

Wat mogen die ‘massieve gevolgen’ dan wel zijn? Kan iemand daar dringend eens een parlementaire vraag over stellen. De enige militairen die daarin een rol van betekenis konden spelen worden immers door Ludivine Dedonder uitgerangeerd of doen de was en de plas voor het Franse leger in Jemen. Gaan we gas uit Rusland boycotten ?

Dergelijk bedreigingen aan Rusland, Hongarije, Polen zijn dermate selectief en doen denken aan een kleine keffer die dapper meeblaft naast een grote gevaarlijke hond. Wanneer die machtige partner zich dan terugtrekt, weet hij niet waar kruipen.

Kans laten liggen

Waar was De Croo trouwens net een jaar geleden toen Azerbeidzjan en Turkije drones en Syrische huurlingen loslieten op de Armeense troepen in Nagorno-Karabach? Daarbij moesten de christelijke Armeniërs een groot deel van hun territorium (terug)geven aan de islamitische Azeri’s. Daar heeft hij een kans laten liggen om Erdogan terecht te wijzen. Desnoods had hij er Poetin kunnen bij betrekken aangezien het nog onduidelijk is of diens militaire interventie voornamelijk verder bloedvergieten heeft voorkomen dan wel de Armeniërs de arm heeft omgewrongen om het nadelige vredesakkoord te tekenen.

Het lijkt er op dat telgen uit een politieke dynastie als De Croo en Michel steeds het gevoel hebben dat ze vanuit familiale erfzonden dingen moeten goedmaken. Louis Michel wordt onder andere genoemd als notoir lobbyist om moslimterrorist Oussama Atar, die later ‘het brein achter de Brusselse aanslagen’ werd, te repatriëren uit een Iraakse gevangenis omdat hij zogezegd ‘doodziek’ was. De zonen willen aan de juiste kant van de geschiedenis staan dus. De enige juiste kant waar Charles Michel tot nu toe heeft gestaan is die van Macron toen z’n huidige Europese job werd uitgereikt. Al kan je ook stellen dat hij aan de juiste kant van Erdogan zat toen de stoelendans werd gespeeld.

Benieuwd of De Croo nog aan de juiste kant zal staan als het licht uitgaat en het zoveelste grote bedrijf straks het land verlaat.

Wereldverbeteraar

In elk geval, en dit is een ernstige zaak, is De Croo om vele redenen niet in een positie om wereldverbeteraar te spelen. Het volstaat om even terug te gaan in de recente geschiedenis van België. Namelijk omtrent het debacle gekend als de ‘Genocidewet’.

Onder het premierschap van zijn partijgenoot Guy Verhofstadt, en nadat die zich uitgebreid op de borst had geklopt in het dossier van de Rwandese genocide, vond men het nodig via deze wet aan de Belgische rechtbanken een universele bevoegdheid terzake te geven. Men vond hiervoor uiteraard ook supporters bij de Palestijnse beweging en de klimaatlobby.

Door die wet was het dus niet langer vereist dat een Belgische onderdaan betrokken was in de zaak. België zou een draaischijf worden van klachten tegen vermeende oorlogsmisdadigers. Al gauw kwamen er ook effectief klachten tegen verscheidene wereldleiders. Andere landen, waaronder de Verenigde Staten lieten uiteraard niet begaan en dat bracht België op diplomatiek vlak in de meest hachelijke situaties.

De druk van de Amerikanen werd zo groot dat de regering uiteindelijk gezwicht is en een aanpassing van de wet heeft voorgesteld. De gladde Verhofstadt sprak uiteraard niet van ‘druk van de Amerikanen’, maar gaf als reden op: ‘om misbruiken tegen te gaan’. Dat volstond echter niet voor de Amerikanen. Ze waren vast besloten België hier een lesje te leren voor zoveel zelfvoldaanheid.

Diplomatieke rel

De Verenigde Staten stuurden rechtstreeks aan op een diplomatieke rel toen bleek dat activisten, uit naam van een aantal Irakese slachtoffers, een klacht hadden ingediend tegen de Amerikaanse generaal Tommy Franks. De Belgische regering Verhofstadt kroop door het stof en heeft deze rel moeten oplossen door de zaak ‘door te verwijzen’ naar de Amerikaanse justitie.

Al gauw bleek dat de Amerikaanse minister van Defensie Donald Rumsfeld ermee had gedreigd (tijdens een zitting van de NAVO op 12 juni 2003) om de NAVO-zetel uit Brussel weg te halen. De Verenigde Staten wilden dat België de Genocidewet afschafte. Hetgeen ook is gebeurd.

Het volstaat voor De Croo dus niet om onze economische welvaart verder op het spel te zetten in het energiedossier. Hij is dus van plan ons land eveneens de ‘massieve gevolgen’ te doen dragen van zijn sollicitatie uitspraken voor een Europese zogenaamde topjob. Welke topjob is zoveel waard ?

Syrische huurlingen

De Stoere van Brakel: De Croo bedreigt Poetin