‘Ik wil opnieuw in lockdown’. Een zinnetje dat ik dagelijks in het zesde jaar secundair onderwijs (ASO) hoor. ‘Waarom,’ vraag ik dan. ‘Wij zijn helemaal klaar met school, zeker die toetsen (zucht).’ Dit en gediscussieer met leerkrachten over inplannen van testen hoor ik dagelijks in de klas.

Beginnen doen we bij het begin. Sinds de herfstvakantie is ook onze school verplicht aan deeltijds onderwijs te doen. De tweede en derde graad gaan dag om dag naar school. De dagen dat we thuiszitten hebben we voor twee-uurvakken een online les, de andere vakken geven taken op. Het gevolg is dat de dagen dat we daadwerkelijk op school worden verwacht, volgepland zijn met evaluaties en taken.

‘Ik wil terug in lockdown,’ klinkt het dan vaak. De lockdown op het einde van het schooljaar vorig jaar viel bij sommigen duidelijk positief. Geen toetsen, stress, vroeg opstaan. In tegenstelling tot maart en april wegen de huidige maatregelen zwaar op studenten. De moed zit bij velen al lager dan in de schoenen. Op dit moment is er school, zijn er toetsen en testen. Vrije tijd is uit den boze. Op lange termijn zal dit aanzienlijke invloed hebben op jongeren.

‘Ik haat Ben Weyts echt’

Voor het coronatijdperk was het duidelijk. We hadden vrije tijd, en daarnaast leerden we voor toetsen en maakten we taken. Nu ligt het moeilijker bij de leerlingen. Geen vrije tijd, maar wel toetsen en taken. Dat gaat er bij sommigen niet in. ‘Ik haat Ben Weyts echt,’ klinkt het soms. ‘Waarom doet hij de scholen gewoon niet dicht?’ Los van de gezondheidsprincipes hopen deze leerlingen op de sluiting van scholen door het schoolwerk.

Dit zijn nog maar de eerste gevolgen van de lockdown van vorig jaar. Schoolwerk is blijkbaar niet meer normaal. Als leerkrachten een toets plannen stuit dat op protest. Degenen die zo gewend zijn geraakt aan de lockdown, willen niet meer werken of studeren. Hoe gaan deze schoolgangers zich volgend jaar integreren op de hogeschool of universiteit, en later bij hun werkgever?

Leerachterstand

Bij het nieuwe schooljaar in september werd duidelijk dat de eerste lockdown er hard ingehakt heeft. Leerkrachten maten meteen een aanzienlijke leerachterstand op. De leerstof die toen verloren is gegaan, zal niet meer ingehaald worden. Laat ons nu maar concentreren op de leerstof van het huidige schooljaar, dat blijkt al moeilijk genoeg.

Het bericht over de leerachterstand was enkel een bevestiging van wat we al wisten. Eind vorig schooljaar werd er nog nauwelijks nieuwe leerstof aangehaald. Men beperkte zich tot het herhalen van leerstof van voor de lockdown. Toen het merendeel van de secundaire studenten hoorde dat ze niet meer naar school moesten, brak het feest echt los. Boeken maakten plaats voor vakantiestemming.

Afstandsonderwijs

Toegegeven: Het fenomeen afstandsonderwijs overviel directies en leerkrachten. Als er geen pandemieplan was bij de overheid, laat dan staan bij de scholenkoepels. Het bleek een moeilijke opgave te zijn om afstandsonderwijs op zo een korte tijd te organiseren.

Na de paasvakantie vielen de online lessen toch in hun plooi, maar echt populair werden ze nooit. Er was geen druk. Er waren geen toetsen, geen examens. Het leek eerder een nuttige invulling van de tijd tijdens de saaie lockdownmaanden.

Het afstandsonderwijs van nu is beter georganiseerd en vooral verplicht. Dat maakt de zaken voor de leerkrachten wat makkelijker. In de tweede en derde graad wordt er zo toch nog duchtig gewerkt, ondanks de pittige beperkingen die het afstandsonderwijs kent.

Maar, de besmettingen dan?

Om de dag schouw ik de taferelen aan op de secundaire school. Dan denk ik vaak: hoe kan dat toch? Besmettingen op een middelbare school, het lijkt me onmogelijk. Mondmasker binnen én buiten. Anderhalve meter tussen de banken. Geen lichamelijke opvoeding. Weer of geen weer: ramen open. Het lijkt me sterk dat het virus overgedragen wordt binnen de schoolmuren.

Op de lagere scholen heb ik geen goede blik, maar het lijkt me een moeilijkere oefening te zijn om hier besmettingen te weren. Al lijken ingrijpende maatregelen bij jonge kinderen kwalijk voor hun ontwikkeling.

De doodsteek

Het sluiten van de scholen lijkt een doodsteek te zijn voor de leerlingen. Halftijds onderwijs gaat. Niet naar school gaan is zo goed als geen optie. De leerling krijgt thuis de leerstof niet verwerkt, en wordt niet geëvalueerd. Flashback: die periode hebben we al gehad in de eerste lockdown. Toen bleek dat fataal voor de leerhouding van de leerling. De draad is nu opgepikt. Het zou nu niet verstandig zijn deze weer door te knippen.

Ik bedank minister van onderwijs Ben Weyts dan ook graag voor zijn doorzettingsvermogen. De scholen koste wat het kost openhouden in deze periode is geen makkelijke taak, maar wel van levensbelang voor het welbevinden en de toekomst van de jongeren.

taken

De scholen moeten open blijven!