Blasfemie is een recht, een heilig recht op heiligschennis. De zestien jarige Mila schreef over de islam op Instagram: ‘Jullie religie is een schijtgodsdienst en ik stop mijn vinger in het poepgat van jullie God, bedankt en tot ziens allemaal!’

Dank u Mila om uw belagers een ‘coloscopie’ van de waarheid te schenken. Met deze uitspraak overtreedt Mila geen enkele wet, niet in Frankrijk, niet in België. Godslastering is immers geen misdaad en de vrije meningsuiting is enkel begrensd door oproepen tot geweld of moord. De reacties van duizenden Franse moslims op Mila’s post, stuk voor stuk haatboodschappen gestoffeerd met doodsbedreigingen, zijn aldus wel een misdaad. Maar het was Mila die op tv haar excuses moest aanbieden, het was Mila die op de vingers werd getikt door de Franse minister van Justitie. Begrijpe wie begrijpen kan.

Grot van Ali Baba

Belangrijker is wat aan de oorzaak van deze uitspraak ligt. Mila werd geterroriseerd door geile moslimjongeren. Deze religieuze Me-Too-jongeren lijken van mening dat elke vrouw op hun simpel verzoek de benen moet spreiden of hun geile handen op hun lichaam zonder meer moeten toelaten. Vrouwen zijn voor hen een gereedschap om hun heetbloedigheid te temperen, een utiliteit die ze vervolgens onder een laken bewaren tot hun elfde vinger nog eens jeukt.

Uw nobele pen schreef het hier vorig jaar al naar aanleiding van het stijgend aantal tienermeisjes die stemmen voor het Vlaams Belang: ‘Het zijn onze Vlaamse tienermeisjes die betast worden door een horde handen die hen als gieren omcirkelen. Het zijn onze dochters die voor hoeren verweten worden omdat ze een jeansbroek en T-shirt dragen. Oikofoben en cultuurmarxisten willen meer geile handen op kont en borst van onze dochters, zij zeggen echter neen dank u, en vluchten met hun stem naar het Vlaams Belang’

Confederalisme in de diepvries

Deze regering van afvallende zaken heeft haar kolderieke gehalte opnieuw overtroffen. Eerst was ze van mening om enkele IS-kinderen snel met een vliegend tapijt naar Brussel te repatriëren, maar daarna besefte ze dat de vlieger niet opging, omdat die kinderen niet echt in een vluchtelingenkamp zitten, maar in een open gevangenis. Daardoor is het voor warrige Wilmès kiezen tussen de pest en de cholera. Ofwel betalen ze losgeld aan de Koerden en moeten ze ook de gebrainwashte IS-amazones naar België halen, ofwel storten ze geld in een Ali Baba-jackpot in België.

Het is voor mij de waanzin nabij. Want nu papa zich als IS-strijder in slodderjurk niet wist rijk te moorden en brandschatten in uitvoering van een westerse hecatombe door een racistisch kalifaat, rekent men op westerse empathie om een toekomst en bruidsschat aan hun kinderen cadeau te doen. Of die onschuldige lijkende kinderen tikkende terroristen of activistische advocaten worden, hangt of van de samenstelling van hun bovenkamer. Onze empathie en menselijke waarden zijn kogels van een Russische roulette. Of dit dan zelfmoord of euthanasie is, laat ik aan uw oordeel over.

In mei legt elk kieken een ei, maar in februari deed Bart De Wever dat al. Of er nu nieuwe verkiezingen komen of niet, de praetor van Antwerpen besliste dat N-VA het confederalisme in de diepvries steekt tot na 2024. Voor de oppersinjoor betekent Panta rhei een bocht van 180 graden met confederalisme in de diepvries en symbolische onderkoelde ministapjes in de staatshervorming. De Wever wil de parking duidelijk maken dat een ideologische rechtsomkeer een beweging van vooruitgang is. De grote verandering van N-VA est arrivé, een panta rhei van de achteruitkijkspiegel. Beste Bart, gelijk heb je, achteruit stappen is verandering en beweging, maar geen vooruitgang voor Vlaanderen. Zien we hier de capitulatie van de Vlaamse Leeuw? Is het PS-dhimmitude? Of een Stockholmsyndroom van Bergen?

Taxshift of taxshit?

Hoewel ik denk dat ze er niet aankomt, zien we overal signalen dat een nieuwe kiesronde op komst is. Op sociale media vliegen de verzoeken om pagina’s van politici te ‘liken’ je om de oren. Regionale ministers vallen over elkaars voeten om sympathieke steekvlammen te lanceren, politieke partijen beginnen elkaars visie af te schieten, Anuna trapte de campagne van Groen op gang met nieuwe klimaatspijbelbetogingen en miseriemagneet Magnette eist een evaluatie van de taxschift.

Oké, Paul. Kunnen we dan meteen ook een audit doen van het desastreus doorschuifbeleid van Elio Di Rupo? Mag het linkse kamikazeregime ook onder de microscoop? Bestellen we meteen een audit van: het Zilverfonds, de sale-and-leaseback-operaties, de aankoop van de pensioenfondsen van Belgacom, de NMBS, Belgocontrol, Brussels Airport en de Antwerpse Haven, de Nethys en de Samu Social-zakkenvullerij…

Ik snap ook niet waarom de Zweedse partijen zich verzetten tegen deze audit. Als ze zo overtuigd zijn van de positieve effecten van de taxshift, dan zouden ze zo’n evaluatie moeten toejuichen. Dat ze zich er tegen verzetten, versterkt het geloof dat ze aan hun beleid twijfelen.

Eigen Belang eerst

Zoals ik daarnet schreef, we krijgen geen nieuwe verkiezingen, daar zorgde Tom Van Grieken eigenhandig voor. Had hij echt nieuwe verkiezingen gewild, dan had hij geen petitie voor nieuwe verkiezingen mogen lanceren. Zijn petitie is een cadeau voor de Waalse onderhandelaars, want Vlaamse partijen kunnen zich net omwille van die petitie niet meer achter de idee van nieuwe verkiezingen scharen. Want, mochten er nu nieuwe verkiezingen komen, dan boekt het VB al een overwinning voor ze aan de campagne begint, een onwenselijk scenario voor N-VA, Open Vld, sp.a en CD&V. Tijdens onderhandelingen kunnen de Vlaamse partijen niet meer achterover leunen en nieuwe verkiezingen boven de hoofden van de bibberende PS’ers bengelen.

Net door de oproep om te luisteren naar het volk, onthoofdt Tom de kans dat er geluisterd wordt. De Vlaamse partijen komen zo verzwakt aan de onderhandelingstafel, de rechtse Vlaamse eisen smelten onder de zon, Vlaanderen verliest door Vlaams Belang haar troeven voor een beter Vlaanderen. Waalse politici danken Vlaams Belang om hun linkse eisen meer slaagkansen te geven. Het is wellicht een electorale meesterzet van (s)linkse Van Grieken om meer stemmen voor zijn partij te genereren, maar een slechte zaak voor Vlaanderen. De linkse as Van Grieken-Magnette wordt steeds duidelijker, want met zijn demarche steunt Van Grieken een Waals links beleid en promoot hij het Waalse pamperpolitiek van economische afbraak en groene belastingen.

Taxschift

De linkse as Van Grieken-Magnette