Ruimt baan, ruimt baan, hier komt aanvoerder Sammy Mahdi aan, met zijn laatste reservisten, de ultieme hoop om Vlaanderen van de ondergang te redden: de boeren en de boomers. Als ze binnen 100 jaar een vervolg maken op Het Verhaal van Vlaanderen, wordt dit een nieuwe anekdote die in de bedrijfsrefters duchtig zal becommentarieerd worden, en waarbij het schaken van Judith door Boudewijn onherroepelijk zal verbleken.

De toestand oogde inderdaad niet rooskleurig: wat ooit de volkspartij was die in het midden van het bed lag, tot vijf partners tegelijk kon bevredigen, en zo het zorgprincipe echt in de praktijk bracht, is nu de politieke club geworden die anno 2020 het contingent bejaarden stevig uitdunde, vooral in de rusthuizen waar ze hun oude dag dachten te slijten. Getekend Wouter Beke, de man die in een onvergetelijk stuk volkstheater zijn ontslag aankondigde terwijl zijn dochtertje een trui overhandigde met het opschrift ‘nothing to prove’. De spreuk ‘Quod erat demonstrandum’ was misschien iets toepasselijker geweest.

We waren op dat moment al een schandaal of twee verder, met kinderdagverblijven die er speciale zorgprincipes bleken op na te houden zoals kleuters onderdompelen in ijskoud water, Sloeberhuisjes met folterkamers, en meer van dat soort middeleeuwse plekken van onheil. Wat we zelf doen, doen we beter, Vlaanderen de leeuw en de CD&V het zachte kussen waarop iedereen troost vindt. Verderop ligt het ARCO-debâcle nog in het collectief geheugen, waar aan de christelijke zuil verkleefde spaarders hun geld in rook zagen opgaan. Zeker geen hippe vogels met duren kleren, maar razende gedupeerden die de ACW, pardon, Beweging, vandaag nog steeds rauw lusten.

Kakistocratie

Wouter Beke neemt afscheid als minister van onwelzijn

Maar dat leed is nu allemaal voorbij, spons erover, want opperhoofd Sammy wil zijn partij opnieuw transformeren tot een vluchtheuvel van verbindende naastenliefde, met een bijzondere nadruk op het cohort gepensioneerden. ‘Om die reden zal ik dit jaar de boer op gaan bij 65-plussers en dit jaar nog een ouderenplan op tafel leggen’. Let op het goed gekozen gezegde ‘de boer opgaan’ en de naadloze link met de actuele boerenkrijg, het mestprobleem en de vermaledijde stikstofmaffia, aangevoerd door Zuhal.

Door absolute nitwits zoals Noël Slangen wordt de move van de Cd&V richting derde leeftijd als geniaal omschreven, en dat op zich is al een reden om sceptisch te worden. Slangen is de man die de politici duidelijk maakte dat ze niet voor ideeën moesten staan maar gewoon dienden te leuren met een imago, aangemeten door spindoctors en coaches zoals hijzelf. De afgang van de Open-VLD (ook de naam is een vondst van hem) is met zijn intrede begonnen, ergens begin deze eeuw met Verhofstadt en de paarsgroene rampconstructie.

CD&V en Open-VLD zitten nu in hetzelfde zinkende schuitje, en proberen radeloos de reddingsboot van het politieke centrum opgeblazen te krijgen. Dat gaat uiteraard gepaard met wat getrek en geduw. Beiden worden jammer genoeg door de kiezer gepercipieerd -en niet ten onrechte- als vaandeldragers van de kakistocratie, samen met de sossen uiteraard, de traditionelen die dit land al bijna twee eeuwen besturen, en nooit iets anders hebben gedaan dan problemen vooruitschuiven, rotte compromissen bedisselen, de kluit belazeren, altijd met het eigen politiek overleven als topprioriteit.

Het grote ongenoegen

De Marokkaanse gemeenschap in Brussel ‘viert feest’ na een WK-voetbalmatch

De ingezetenen van deze gammele schuit, waar ook de groenen zich van een plaatsje hebben verzekerd, kunnen niet anders doen dan partijen en politici die zich niet in dat centrum situeren, als ‘extremisten’ beschouwen, meer bepaald rechts-extremisten, want voor extreem-links is men opvallend mild. En daar is het Sammy met zijn 50+ verhaal dan ook om te doen: knabbelen aan de aanhang van de partij van het grote ongenoegen, het Vlaams Belang. Dat willen ze allemaal, zelfs Conner Rousseau die langs zijn neus weg beweerde dat hij zich ‘in het buitenland’ waande als hij door Molenbeek reed. Helaas is deze camouflagetechniek zo doorzichtig, dat zelfs een dementerende bejaarde er niet in trapt.

Het punt is namelijk dat de partij van Sammy Mahdi zelf mee de oorzaak is van het leeglopen van dat centrum, en dat Vlamingen het eeuwige Belgische status-quo gewoon beu zijn. Ook de 60-plussers onder hen, misschien zij nog het meest. Diegenen die de verloedering hebben meegemaakt, de manier waarop de multiculturele samenleving is ontaard tot een snel islamiserende narcostaat, de achteruitgang van het onderwijs tot een absoluut bodemniveau, de woke-dictatuur door de media uitgedragen… De zogezegde discriminatie van gepensioneerden die vóór 9 ’s morgens geen korting krijgen op het openbaar vervoer, valt in het niet bij het probleem van mensen die elke dag de trein nemen en geconfronteerd worden met vandalisme, lastig gevallen en/of bestolen worden, altijd door dezelfde categorie van ‘jongeren’.

Dat het probleem niet benoemd mag worden, op gevaar van een racisme-beschuldiging, de suggestie dat onveiligheid een subjectief probleem zou zijn, een ‘gevoel’, met andere woorden dat het eerder aan u ligt en uw ingesteldheid, dat maakt mensen razend. Dat de overheid reageert met méér camera’s, maar dan vooral ook om de brave burger zelf in het oog te houden, dat, Sammy, is niet echt van aard om zich tot tsjeef te bekeren en de overheid als ‘goede rentmeester’ te laten betijen. Die tijd is voorbij, snap dat nu toch eens.

‘Respect’

Mensen zo snel mogelijk in een rolstoel krijgen, het beste middel om ze tam te houden

Bon, over de boeren en hun mest zal ik zwijgen, maar over de boomers (pakweg bouwjaar 1946 tot 1965) des te minder want ik ben er zelf een, dus permitteer ik me even in naam van mijn generatiegenoten te spreken. Wij voelen ons niet ‘gemarginaliseerd’. Wij proberen mentaal en fysiek fit te blijven, verplaatsen ons het liefst met den automobiel (de mijne plug-in hybride), wij voelen ons niet aangesproken als de gemeente een pannenkoekennamiddag organiseert voor senioren met liedjes uit de oude doos, of een uitstap met OKRA, of – horresco referens – om onze intrek te nemen in een van die sterfhuizen, ‘rusthuizen’ genaamd waar je dement wordt als je het nog niet bent.

Wij prefereren kwaliteit boven kwantiteit, en willen niet aan het infuus tot we als 95-jarigen voor klinisch dood worden verklaard. Als het gedaan is, is het gedaan, en dan mag het vooruitgaan. Wij zijn ons heel goed bewust dat in hoge mate de jeugd de tol heeft betaald voor de draconische coronapolitiek getekend Van Ranst en C°. ‘Respect’, het sleutelwoord in de nieuwjaarspeech van de CD&V-voorzitter, is aan ons niet besteed, want dat is nu net hét woord dat betutteling uitstraalt en een poging om 60-plussers in de rolstoel te krijgen. Mijn grootste fan is een tachtiger die nog dagelijks de baan op gaat met wasmachines. Hij heeft een behoorlijk jongere vriendin, en is wellicht dus ook nog op andere vlakken actief.

Zie je, Sammy, wij zijn zowaar extremisten zonder dat etiket te willen claimen: mensen die van het leven houden, zelfbeschikking essentieel vinden, mededogen als een goede eigenschap zien, en (vooral) serieus kwaad kunnen worden. Politieke incorrectheid is misschien wel dé boomer-eigenschap, en daar kunnen de jongere generaties hun eigen verhaal mee maken. Ik zal er hen graag in bijstaan. Een partij van knorrige oudjes, die voorbehouden plaatsen willen, dat is niets voor ons. Voor de rest, respect man, succes in het oprapen van de gouden tanden.

tsjeef

Waarom de tsjeven de beste cultuurministers lever(d)en

Sammy Mahdi, nu aanvoerder van de christelijke boomerpartij