Als u dagelijks op het VRT-journaal de Belgische vaccinatiecijfers ziet passeren, dan worden de regionale verschillen niet weergegeven. Dat is misleidend, want die verschillen zijn aanzienlijk, met Brussel als zwarte vlek. Maar blijkbaar vindt men dat bij onze openbare omroep geen relevante informatie.

Een paar cijfers. Voor België zitten we momenteel aan 72,15% minstens gedeeltelijk gevaccineerden (eerste prik) en 67,02% volledig (officiële cijfers van Sciensano). Globaal is dat in Europees perspectief een degelijk resultaat dat richting groepsimmuniteit gaat, gesteld dat de delta variant geen roet in het eten gooit. Een derde prik staat in het vooruitzicht, zeker voor mensen met een zwakkere weerstand.

De cijfers per regio tonen een minder rooskleurig beeld: in Vlaanderen heeft 78,18% al minstens één prik gekregen, in Wallonië 67,29% en in Brussel 50,39%. Amper de helft dus. Het vertaalt zich in een onevenredig groot aantal ziekenhuisopnames: Brussel scoort hier met een veel kleiner bevolkingsaantal even hoog als Vlaanderen en Wallonië. Maar liefst 39 procent van de Belgische covidpatiënten op IC ligt in een Brussels ziekenhuis.

Marc Noppen

Over deze alarmerende situatie hebben al wat analisten hun licht laten schijnen. Een van de bekendste, Marc Noppen, CEO van UZ Brussel, spreekt over een ‘typisch hoofdstedelijk probleem’ met onbereikbare doelgroepen. Die analyse is ondertussen achterhaald.

Onze hoofdstad bengelt helemaal achteraan wat de Europese hoofdsteden betreft, er is dus wel degelijk een specifiek ‘Brussels probleem’. Om dezelfde reden vervalt ook het ‘miserabilistische’ argument dat het allemaal zou te maken hebben met lage inkomens en armoede. Die zijn er in andere steden en hoofdsteden ook. En de inenting is volledig gratis.

Sensibiliseren enzo…

Opiniemakers als Marc Van Ranst, maar tot voor kort ook federaal gezondheidsminister Frank Vandenbroucke (Vooruit), zagen het als een probleem van communicatie en sensibilisering van de verschillende gemeenschappen. Zo gezegd zo gedaan: met bussen trok men de wijken in en werden rusthuizen bezocht om mensen (en zorgpersoneel!) over de streep te trekken.

Tevergeefs, de ‘gemeenschappen’ hebben er geen zin in. Steven Van Garsse, columnist van het webmagazine Bruzz, dat zich doorgaans heel vriendelijk uitlaat over de Brusselse multiculturele mix, concludeert misnoegd: ‘Al die moeite valt blijkbaar bij een groot deel van de Brusselse bevolking als op een koude steen. Ze hebben er geen zin in.’ Om zich dan toch wat te herpakken en te concluderen:

‘Brussel is een fantastische stad, met zijn kosmopolitische samenstelling en zijn vele vrijheden. De keerzijde is dat het ontbreekt aan sociale samenhang en misschien ook wel aan burgerzin.’

Machtsstrijd

Ik zal Steven even helpen uit zijn omfloerste ontgoocheling, want het gaat wel degelijk over de heel specifiek Brusselse politieke context.

Deze ‘fantastische stad’ én het Brusselse Gewest worden electoraal gedomineerd door de PS en Ecolo-Groen die naar 2024 toe in een machtsstrijd op leven en dood verwikkeld zijn. De gunst van de allochtone kiezer primeert vóór elke beleidsoptie of regelgeving. Het is in wezen een laissez-faire-politiek. Het is ook de reden waarom in dit gewest bijvoorbeeld het onverdoofd slachten nog altijd is toegestaan. De electorale rekenkunde primeert op dierenwelzijn. Ook voor de groenen.

De façade van Brussel als multiculturele stadstaat verbergt de keiharde werkelijkheid van een stad zonder echte identiteit, maar met een groeiend moslim-allochtoon substraat dat zich fundamenteel wil onderscheiden van de Europese morele en maatschappelijke standaarden. Het is een samenleving op zich. Ze kennen de weg naar de sociale voorzieningen en het uitkeringsstelsel, maar een vaccinatiecampagne zien ze als een onduldbare bemoeienis in hun eigen sociale privacy en mogelijk zelfs hun godsdienstvrijheid. In die zin vinden allochtone gemeenschappen heel het vaccinatiegebeuren een Europees-westerse cultuurkwestie die hen niet aangaat. Alsof je hen met aandrang zou vragen een kerstboom te zetten.

Pamperen

Het pamperen van de verschillende gemeenschappen, de moslimpopulatie van Marokkaanse komaf in de eerste plaats, staat haaks op een assertieve, dwingende aanpak van problemen zoals de lage vaccinatiegraad en de daarmee gepaard gaande besmettingscijfers. Dus wordt er verder ‘gesensibiliseerd’ en blinken topfiguren als welzijnsminister Alain Maron (Ecolo) en minister-president Rudi Vervoort (PS) uit in discreet stilzwijgen over de kwestie. Vingerwijzingen naar Brussel als slechte leerling worden afgedaan als ‘xenofoob’ en ‘racistisch’.

Dat er binnen deze allochtone milieus een hardnekkig antivaxsentiment sluimert, is een bijkomend symptoom van wat de Bruzz-columnist eufemistisch omschrijft als een ‘gebrek aan burgerzin’ bij de Brusselse bewoners, vooral in gemeenten als Sint-Joost-ten-Node. Men kan beter gewoon stellen dat het linkse diversiteitsbeleid, gericht op een non-integratie van de subculturen, een gecoördineerde aanpak, zeker in tijden van pandemie, onmogelijk maakt.

Coronapas

Het probleem is dus politiek-ideologisch en niet zomaar een communicatiekwestie. De Franse president Macron is niet in die val getrapt van de misplaatste tolerantie tegen mensen die andere mensen ziek maken. Hij heeft dus een coronapas ingevoerd, zonder dewelke je geen café of restaurant meer in mag. En zie: een miljoen onwillige Fransen gaf snel hun vaccinscepsis op. Santé.

Dat is wat hier ook moet gebeuren, het is de enige taal die de meer dan honderd taalgemeenschappen in Brussel allemaal snel zullen begrijpen: zonder vaccinbewijs geen volwaardige burgerrechten, dan zal de burgerzin snel volgen. In dezelfde logica kan er ook geen plaats zijn voor zorgverleners om het vaccin te weigeren: vrijheid stopt waar de veiligheid en integriteit van de medemens in gevaar komt. Dat is toch een elementair principe van de rechtstaat én van de medische deontologie.

Ook op dat vlak scoort Brussel trieste records: amper de helft van de zorgverleners en medisch personeel is gevaccineerd. Onvoorstelbaar. Ter vergelijking: in Vlaanderen is dat 92%. We horen groen-links graag bezig over milieu, gezondheid en levenskwaliteit. Begin dan maar met de Brusselse vaccincijfers op te krikken via doortastende maatregelen. Busjes met megafoons en jolige sociaal assistenten zullen niet volstaan.

vaccinatiecijfers

Multiculturele ‘rijkdom’ en belabberde Brusselse vaccinatiecijfers