In een interview in De Ochtend op Radio 1 peilt men bij politievakbondsman Vincent Houssin (VSOA) naar het veiligheidsaspect van de coronamaatregelen. Tijdens het gesprek begint de vakbondsman over de rellen in Sint-Gillis. Dat was geen ‘slip of the tongue’. Het was een vastberaden poging om het mediacordon te omzeilen en zo een rottend probleem andermaal onder de aandacht te brengen.

De lakse houding van de linkse politici

Vincent Houssin (VSOA) haalt uit naar de lakse houding van de bestuurlijke overheid. Die wil de rellen in Brussel met allochtone jongeren angstvallig stilhouden. Daarop vraagt de totaal verraste presentator aan Vincent Houssin: ‘De rellen in Brussel? Wat bedoelt u daarmee?’ Waarop de vakbondsman stelt dat jongerenbendes de coronaregels in verband met het verbod tot samenscholing vierkant aan hun laars lappen om rellen met de politie uit te lokken. Vincent Houssin verwijst ook naar de ramadan. Deze jongeren misbruiken die om eens lekker keet te schoppen.

Op de beelden — die op de sociale media circuleren — valt het op dat de politie tijdens de rellen een bemiddelende, passieve houding aanneemt. Dit terwijl ze toch in de klappen deelt. Ze heeft duidelijk niet de intentie om actief op te treden. Volgens Vincent Houssin krijgt de politie orders om niet op te treden en is het duidelijk dat ‘linkse politici een hand boven het hoofd houden van deze jongeren’. De politie mag in bepaalde wijken niet tussenbeide komen ‘om de boel op te kuisen’. De politievakbondsman wijst met een beschuldigende vinger naar de bestuurlijke overheid die eigenlijk de kant van de relschoppers kiest.

De aanleiding van de rellen was een doelbewuste provocatie van een jonge allochtoon die meermaals een bal tegen voorbijrijdende politievoertuigen schopte. Toen de agenten uitstapten om orde op zaken te stellen, was dit het signaal voor de buurt om de ordehandhavers te lijf te gaan. Een afvalcontainer werd in brand gestoken en twee agenten raakten gewond. Op de beelden is ook duidelijk te zien dat de jongeren de agenten van heel dichtbij filmen. Deze beelden worden dan op internet gegooid en vele malen gedeeld. Dagen later wordt de agent geïntimideerd door andere allochtone jongeren die de beelden zagen.

Doelbewuste provocatie

Het is niet de eerste keer dat de vakbondsman de kat de bel aanbindt. Naar aanleiding van een illegaal feestje van de Franse rapper Vargasss92 — dat uitmondde in de zoveelste rellen — schoot Vincent Houssin ook al met scherp. ‘De politici moeten beginnen nadenken. Als kinderen tussen 12 en 16 jaar geen schrik meer hebben van de politie en ongestraft auto’s in brand kunnen steken, dan moet men eens in de spiegel kijken, en zich afvragen of dit wel het goede beleid is.’ Toen al sloeg Vincent Houssin een dramatische toon aan. Intussen is er niets veranderd. Integendeel!

Dagelijks zijn er incidenten met ordehandhavers en met zowat iedereen die een uniform draagt, inclusief hulpverleners, brandweerlieden, de buschauffeur… Men viseert bewust deze mensen omdat ze een verlengstuk zijn van de wettelijke overheid. Politieagenten kunnen getuigen dat ze in bepaalde wijken niet meer kunnen patrouilleren zonder groots machtsvertoon. Ze weten namelijk dat in de dakgoten de stenen klaarliggen om hen te bekogelen, zoals een officier me ooit eens vertelde. Het overheidsapparaat wordt bewust teruggedrongen om zo meer ruimte te creëren voor illegale handeltjes, afpersing…

Laksheid en bestuurlijk onvermogen

De laksheid van de gerechtelijke overheid is hemeltergend. Dat kon ik vorig jaar nog aan den lijve ondervinden. Onder de middag werd mijn laptop in een gesloten klaslokaal gestolen. Leerlingen konden met een gestolen badge binnen en gingen op de middag met mijn computer aan de haal. Op camerabeelden konden de jongeren worden herkend en al vlug werd de badge bij de mogelijke dader gevonden. Ik legde klacht neer. Nog geen zes maanden later kreeg ik een brief in de bus met de boodschap dat mijn klacht geseponeerd was wegens niet prioritair. Zowel de ‘grote’ als de ‘kleine’ incidenten verdwijnen onder de radar, tot groot ongenoegen van heel wat inwoners, waaronder ook heel wat allochtonen.

In de Brusselse straten bedekt men de rellen steeds weer met de linkse mantel der liefde. Intussen is het Vlaams Belang met een petitie begonnen — www.iksteundebrusselsepolitie.be — die met sprekend gemak de kaap van de 10.000 handtekeningen zal ronden.

Intussen kijken linkse politici in Brussel de andere kant uit. Catherine François — gewezen fractieleidster voor de PS in de Brusselse gemeente Sint-Gillis — gaat nog een stapje verder en schoffeert de Brusselse politie in het openbaar. Toen haar samenscholende zoon (20) voor het bezit van softdrugs werd opgepakt, schold de PS-politica de politie in de pers uit voor ‘nodeloos agressief, homofoob, racistisch en… seksuele perverten’. Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) bestempelde de opmerkingen van Vincent Houssin als ‘framing’. De rellen doet men af als een opstootje, eigen aan het leven in een metropool. Links in Brussel leidt aan ‘Verneinung’. Dit verschijnsel treedt op als iemand wordt geconfronteerd met gevoelens of emoties die moeilijk of niet te aanvaarden zijn. Het idee van het Brussels multicultureel walhalla botst met de realiteit, dus ontkent men de realiteit.

De ruimere context

Deze rellen vormen geen geïsoleerde incidenten maar baden in een ruimere context van sociale achterstelling, verpaupering van de buurten, hoge werkloosheid, schooluitval, integrisme, afkeer tegenover de gezaghebbende overheid, islamradicalisme, gebroken gezinnen, de uitgesproken machocultuur van een harde woestijngodsdienst… De uitgesproken segregatie van de Brusselse wijken scherpt deze problemen nog verder aan.

Volgens Midden-Oostenkenner Bernard Rougier ontstaat er ‘een islamitisch ecosysteem’, een cluster waarin via de moskee, sportclubs, kebabzaken, scholen, halalslagers, markten… een fundamenteel religieus discours wordt gebracht, met daaraan een politieke boodschap gekoppeld. Zo controleert en synchroniseert men gedragingen. Integratie in de ‘vijandige’ samenleving wordt als zondig beschouwd. Wie niet gehoorzaamt, is geen moslim meer. ‘Iedereen in de banlieue kent de tien nietigverklaringen, wat je wel en niet mag doen als moslim.’

Het ideaalbeeld — ook qua uiterlijk — van de profeet staat voorop. Bernard Rougier: ‘Ook kenmerkend is de porositeit tussen criminaliteit en dit religieuze systeem. Beiden sferen lopen in elkaar over omdat diefstal en drugshandel een andere manier zijn om de ongelovigen te bestrijden.’

Het nieuwe proletariaat van links

Uiteraard dragen de politici de verantwoordelijkheid. Ze laten de problemen al jaren rotten. Daarenboven is het bestuurlijk kluwen in België en Brussel zo groot dat bestuurders wel willen besturen, maar niet de verantwoordelijkheid willen nemen. Hoe groter de problemen worden, hoe groter het ‘wegsteekgedrag’.

Daarenboven is links op zoek naar een nieuw electoraat, een nieuw proletariaat, dat zij hopen in de armlastige allochtone achterbuurten te vinden. Omwille van de electorale smeer doen linkse politici met veel plezier een oogje dicht. Zo steunt Ecolo in Brussel het dragen van een hoofddoek, een symbool van onderdrukking, terwijl ze op andere fronten de emancipatie van de vrouw predikt.

Vakbondsman Vincent Houssin (VSOA) geeft andermaal een sterk signaal. De situatie in Brussel is explosief en de samenlevingsproblemen zitten veel dieper geworteld dan vermoed. Voeg daarbij het onvermogen van de bestuurlijke klasse en we verzeilen stilaan in een onhoudbare impasse.

Verneinung

De rellen in Brussel, het nieuwe proletariaat van links in actie