‘Het brein van Kevin de Bruyne is uniek’, zo verkondigt Geir Jordet, Noorse professor in de psychologie, en illustreert dat met overtuigend beeldmateriaal: tien keer in acht seconden ‘scande’ Kevin de omgeving alvorens hij zijn ‘magistrale’ assist gaf die tot het doelpunt tegen de Denen leidde. In mensentaal: Kevin keek gewoon snel rond naar wat belangrijk was, de bal en zijn medespelers.

The perceptual making of De Bruyne's world class assist vs Denmark comes from perfectly timed scans. He scanned 5 times in the 8 seconds prior to receiving the ball. Every time Lukaku touches the ball, de Bruyne looks at the ball. Between every touch, he scans areas off the ball. pic.twitter.com/y0DaFPNqJy

— Geir Jordet (@GeirJordet) June 18, 2021

Meteen wordt onze show van de ondraaglijke lichtheid met brio geopend, applaus: psychologen die voetballers een wonderbrein toedichten omdat die een goeie pass kunnen geven. Ik heb ze nooit hoog opgehad, maar dit bevestigt toch weer het nepkarakter van deze wetenschap, en de behoefte van haar vertegenwoordigers om het warm water heruit te vinden.

Rachmaninoff

Ach, in werkelijkheid zijn overzicht en snelle reflexen noodzakelijk om in deze hectische maatschappij te overleven. Het verkeer bijvoorbeeld: wie niet minstens tien scans in acht seconden presteert, heeft niets te zoeken op de Brusselse Ring tussen Machelen en St. Stevens-Woluwe tijdens het spitsuur: van twintig kanten komen ze aangestormd, dikwijls tientonners die u zo de berm in rijden of erger. Dit is de jungle en leer overleven met ogen op uw rug.

En als ik zo onbescheiden mag zijn: toen ik verleden zaterdag de Aldi bezocht, wetende dat de deksprei in reclame grote kuddes dikke madammen in legging zou aantrekken die u met één elleboogstoot uittellen, wist ik dat tien scans in acht seconden niet zouden volstaan om er eentje te bemachtigen. Dat ik toch naar huis ging met een exemplaar en een resem blauwe plekken, daar moet professor Jordet zich eens over buigen.

Vuilnismannen

Maar nu serieus: voor sommige beroepen heb ik grote bewondering net omwille van de snelle reflexen die vereist zijn. Vuilnisophalers bijvoorbeeld, hoe die mensen springen van de kar naar het voetpad en vice-versa, behendig obstakels ontwijken inclusief toeterende auto’s die hen met zak en al in de goot willen rijden: chapeau. En dat allemaal voor 1300 euro netto, zonder fiscale parkeerplaats in Luxemburg. In plaats van een stage in Qatar raad ik de Rode Duivels gewoon een weekje vuilkar aan, om hun reflexen aan te scherpen.

Nog serieuzer: pianovirtuozen die een Rachmaninoffconcerto spelen à 50 noten per seconde, twee handen plus twee voetpedalen, met één oog op de partituur en een ander op het orkest. Begin er maar eens aan, Kevin. Of de dirigent die heel de zwik met een orkest van honderd man in de juiste banen leidt, inclusief dynamiek, tempowisselingen et cetera. Hoeveel scans per seconde zou hier de norm zijn?

Knietje

Het is misschien niet zozeer dat De Bruyne zo slim is, maar veeleer dat de doorsnee voetballer zo dom is. Dat bijvoorbeeld een harde kopbal breinschade veroorzaakt, is dan iets minder erg. Daar bestaan studies over. Voetballers die door hun mentale beperking niet beseffen dat de impact van zo’n voetbal op de schedel de hersenmassa aanzienlijk doet afnemen, zijn het sterkst in de lucht. Dit zelfversterkende effect van de domheid kan dan zelfs leiden tot ronduit idiote rituelen als het BLM-knietje aan het begin van de match. Anders gezegd: zo’n EK voetbal is, los van de geldmachine erachter, ook de meest zichtbare emanatie van de menselijke stupiditeit.

Tomorrowlandkalf

Eén ding is zeker: als de dirigent van daareven een paar hard gestampte leren ballen tegen het hoofd krijgt, is de kans groot dat hij zich voor de rest van zijn leven mag beperken tot plaatjes draaien op een DJ-festival.

Wat me tot het eigenlijke onderwerp van deze columnade (samentrekking van column en tirade) brengt, u raadt het: Tomorrowland dat dankzij twee koelbloedige burgemeesters, die in hun jeugd vermoedelijk niet te veel leren ballen tegen hun kop hebben gekregen, dit jaar niet doorgaat. Het besmettingsgevaar met dit internationale jonge volkje is veel te groot, de virussen blijven lang hangen, en de bewoners hebben er vooral de lasten van, niet de lusten. Een beetje burgemeester moet zijn gezond verstand gebruiken en het opnemen voor zijn burgers.

Venstervluchter

Wie wel voluit het Tomorrowlandkalf aanbidt,- en nu komen we tot de echte elitecategorie inzake dwaasheid,- is een politicus van het carrure van Bart Somers. Ellendige venstervluchters met het intellectuele niveau van een wandluis, die altijd weer in het gat van de communicatie springen om zogenaamd te scoren. Politici zonder ruggengraat, een minimale schedelinhoud en met een vel van teflon: het merendeel van de Vlaamse regering, Zuhal uitgezonderd, bestaat uit dit soort ongewervelden.

Bartje zal, gesteund door dat ander lichtgewicht, federaal Bizaminister Annelies Verlinden, ‘de hinderpalen wegnemen’. Hoezo? Gaat Bart zelf De Schorre desinfecteren? De testcertificaten checken? Neen, Somers ruikt gewoon de okselgeur van veel volk, hitsige feestelingen en debiele Reggies, de perfecte achtergrond om zijn multiculturele praatjes te verkopen en te doen alsof alles wel goed komt als we genoeg smileys weggeven.

Ziezo, psychologen, voetballers, DJ’s en politici, netjes verenigd in een hersenscan vol witte vlekken. Ik zou er de virologen nog kunnen bij betrekken, maar ik ga stoppen, ze hebben net Jürgen Conings gevonden en heel mijn zondags humeur zakt als een pudding in mekaar. Wat een heel leger gedurende een maand niet vond, ruikt een burgemeester vanop zijn fiets. This must be Belgium. En dan nog op de verjaardag van MVR, de ironie van de realiteit overtreft elke verbeelding.

vuilnisophaler

Het ‘superbrein’ van Kevin: een gemiddelde vuilnisman scoort hoger