Het is zeldzaam, maar het gebeurt af en toe dat er een opmerkelijk artikel verschijnt in de pers. Soms blijft dat onopgemerkt. Gelukkig slijpen Vanmol en Durnez wekelijks hun blikken scherp op snee en maken zij malkander alsook de Doorbraak-lezer attent op dit verschijnsel.

Beste goedgelovige Erwin,

Hoe vaak heb ik je nu al niet gezegd dat je niet moet verwachten dat de overheid het wel zal oplossen! En telkens weer trap je er toch in. ‘Maak je geen zorgen over de hoge gasprijzen, Stef. Tinne Van der Straeten zal wel wat meer kerncentrales openhouden.’ ‘Och, die nucleaire bedreigingen van Poetin, Stef, trek u dat niet aan. Ludivine Dedonder volgt dat op.’

Neen, neen en nog eens neen, Erwin. Je moet echt af van het idee dat de overheid alles kan oplossen. Dat zeg ik al jaren, maar Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank, geeft mij nu ook gelijk. En die mens kan het weten. Tegelijkertijd zegt hij dat een recessie geen ramp is. Kijk, dat stelt me dan weer gerust. Elke keer als mensen met een dikbetaalde job mij verzekeren dat een wereldwijde welvaartsdaling eigenlijk helemaal geen probleem is, ben ik tevreden dat ons lot toch in goede handen is. Ik zal mij warmen aan die gedachte. Want geld voor echte verwarming, dat wordt nog een dingetje…

Oblomovistische vriend Stef,

Het is niet de vraag of de overheid niet alles kan oplossen. Het is de vraag of de overheid überhaupt iéts kan oplossen. Ja, hamstercoaches benoemen of in dure soepjurken geld gaan uitdelen in overzeese gebieden. Dat wel. Maar een put in het wegdek vullen? Ho maar!

Ik ben een minimalist op vele vlakken. Inspanningen bijvoorbeeld. Maar ook inzake de overheid. ‘De overheid’ zeg ik altijd, ‘de overheid, die moet voor twee dingen zorgen. Dat er geen putten in de straten zijn en dat burgers er veilig kunnen over lopen’. Dat dit geen populaire stelling is in overheidskringen, kan je al denken. Je hebt maar twee ministers nodig en geen elf-en-dertig regeringen. Een secretaresse om koffie te zetten en de telefoon op te nemen en verder wat werkwillig volk met een camionette.

Een centrale bank mag er ook zijn. Die zetten we dan in het midden van de straat zodat de minder goed te been zijnde medemens er kan op verpozen zonder een proces aan zijn hozen te krijgen. Voor al de rest zorgen we zelf en reken maar dat we dat kunnen, dat hebben we al bewezen. Weet je wat we dringend nodig hebben Stef? Nog eens vijfhonderd dagen zonder regering. Man, wat was het leven rustig toen.

Waarde Dolittle Vanmol,

Ik noem je nu wel Dr. Dolittle, maar ik zou ook kunnen zeggen dat je de Sint-Franciscus van Affligem bent, want ik heb ernstige vermoedens dat je regelmatig met je dieren praat. En toch, Erwin, wordt het tijd om je minder aan die katten en kippen en egeltjes te hechten. Want dieren zijn slecht voor het klimaat.

Dat verzin ik niet zomaar, dat lees ik in het wetenschappelijke tijdschrift ‘Het Laatste Nieuws’. Op werelddierendag dan nog wel. De ironie. Hoe is een huisdier schadelijk voor het klimaat, hoor ik u vragen? Laten zij te veel scheten? Nemen ze te vaak het vliegtuig? Stoken ze elke dag een open vuur van autobanden? Neen, maar toch zijn ze schadelijk. De grote schuldige (zo staat het letterlijk in het artikel) is hun voeding. De meeste dieren eten namelijk vlees en iedereen weet inmiddels dat vlees de bron is van alle kwaad in het universum en tot ver daarbuiten.

Op een jaar tijd is een hond op die manier even schadelijk als een autorit van 3.677 kilometer. En een kat is zo schadelijk als een autorit van 1.413 kilometer! Dat zegt jou niks, want je rijdt niet met de auto, maar 1.431 kilometer, dat is van hier tot voorbij Barcelona. En die hond raakt zelfs tot in Dakar.

Ramses, de kleine klimaatcrimineel.

Ik heb een ernstig gesprek gehad met Ramses, onze stratier. Die weegt amper vijf kilo, dus ik schat dat het arme hondje amper schadelijker is dan een kat. Maar toch. Het is niet meer verantwoord, zei ik ‘m. We moeten iets doen voor de toekomst van onze planeet, want er is geen planeet B en we leven dus wel in 2022, he zeg. Ramses keek een beetje droef, maar hij snapte het.

‘We zullen hem moeten verkopen aan de Chinees’, zei ik tegen Veerle. Die gek genoeg in tranen uitbarstte. Snap jij dat nu? Vrouwen! De dag erna had ze de oplossing. ‘Ik heb ook gepraat met Ramses’, zei ze. ‘En hij ziet zichzelf niet als hond. Hij identificeert zich als vis. En een vis, dat is maar een autorit van 14 kilometer. En daarbij, wij rijden toch elektrisch.’ Dat was een hele opluchting en ik zou nog meer kunnen vertellen, maar eerst moet ik even onze vis uitlaten, want die staat hier zenuwachtig rond te trippelen.

Beste Sint Niemeerzitten

Wat een toeval, mijn vrouw noemt mij ook altijd dr. Dolittle. Maar dat is omdat ik doorgaans niet veel doe. ‘Uitleggen en peetjes tekenen, dat kan hij’, zegt ze dan. En dat klopt, mijn dagen vul ik met ‘peetjes tekenen’ en uitleggen waarom ze nog niet klaar zijn. Deadlines herken ik feilloos aan het geluid dat ze maken wanneer ze voorbij vliegen.

Maar het klopt ook wel een beetje dat ik de Sint Franciscus van de Rozenlaan ben. Kippen, eenden, katten, egels. Ik heb ze allemaal al gehad. Honden ook, maar dat doe ik niet meer sinds ik weet dat Hitler er ook had. Een mens heeft al snel een reputatie tegenwoordig

Mijn egels waren ook nogal kerels. Daarmee kon je lachen! Onze Enrico kwam elke avond zijn bakje kattenkorrels leegeten en voor de rest deed hij zich tegoed aan de overvloed aan slakken die mijn moestuin als de hunne beschouwden.
Op een dag kwam de Enrico aanzetten met een egeljong. Bleek onze Enrico een Enrica te zijn. Ik veronderstel dat hij niet op slinkse wijze van geslacht veranderde want egels – dat weet iedereen – zijn zowat de minst woke dieren met stekels. Affijn, we noemden haar dan voortaan Enrica en het jong gewoon weer Enrico. Ik zei al dat ik minimalistisch ben met inspanningen. Dubbel de egels, dubbel het plezier.

Tot op een dag kleine Enrico door de tuin banjerde op hoge poten en veel te grote onzekere stappen. En met duidelijke evenwichtsproblemen. Mijn eerste idee was dat de kleine dondersteen goed opgelet had en daardoor een perfecte imitatie kon geven van hoe ik doorgaans thuis kom na ‘een vergadering’. Maar de wrede waarheid was dat hij de egelplaag had. Een vreselijke ziekte die zoals de naam weggeeft, vooral de stekelhuidigen treft. En nu ligt ze daar, mijn tuin. Egelloos. Met mistig gemoed. Ik denk dat ik gisteravond zelfs de slakken zacht ‘kumbaya’ hoorde neuriën. Maar dat was na een vergadering en dat kan evengoed moeder de vrouw geweest zijn die stond te grommen.

Beste kli-maat Erwin,

De overstromingen in Pakistan zijn de schuld van het Westen, laten de goede mensen van VRTNWS weten. Merkwaardig. Zou de sluiswachter van de Vesderstuwdam heden tewerkgesteld zijn in Pakistan?

Beste Pakistef

Natuurlijk zijn de overstromingen in Pakistan de schuld van het Westen. Meer bepaald van het zuid-westen van Pakistan, he slimmeke! Maar dat zeggen ze er op de VRT niet bij.

Hey bespaarvarken Vanmol!

Wat ben ik blij dat de kranten elke dag nuttige tips geven om te besparen op gas, water en stroom. Wist je trouwens d at je radio niet minder verbruikt als je hem stiller zet? Dat las ik deze week. Jammer, want meestal zet ik de radio zo stil dat ik Ruth Joos net niet meer hoor.

Maar dat geheel terzijde. Dat andere station, Radio 2, heeft aan 140 burgemeesters gevraagd hoe ze zelf thuis besparen. En die geven zeer leerzame tips. De helft van de burgemeesters denkt 2 keer na voor ze in de douche stappen. Dat begrijp ik. In de politiek wil je niet al te proper zijn. Hans Bonte, burgemeester van Vilvoorde, bespaart op de energiefactuur door ‘iets vaker dicht bij zijn vrouw’ te kruipen. De wakkere burgemeester van Hoeselt, Werner Raskin, is nog sluwer: die gaat vroeger naar bed, zet de verwarming lager en dooft de lichten. ‘Je kan de dekens lekker over je heen trekken en wat babbelen met je vrouw’, zegt Raskin.

Zelf heb ik ook nog een paar tips voor de burgemeesters. Adviseer al uw inwoners langere mouwen zodat je er meer op kan spelden. Eet minder spek zodat je er meer mee kan schieten. En fluit wat vaker een liedje om je blaaskaak te ontwikkelen.

Hey Zeeuwse krent!

Wat een rare besparingstips. Steevast gaan ze er van uit dat lekker bij mevrouw kruipen temperatuurwinst oplevert. Ik durf dat sterk te betwisten. Iedereen die het feeërieke, superieure, gracieuze, engelachtige geslacht een beetje kent weet dat de wijven voeten hebben die men qua temperatuur eerder in een mortuarium verwacht.

Menig hoogspringer begon zijn carrière nadat een spondeligster besloot haar lijkvoeten aan zijn rug te warmen. Het worstelen is ontstaan uit een poging om een vrouwtjesdier af te schudden die haar ijskoude jatten onder ‘s mans oksels wou steken. Het gerucht gaat dat zelfs de – heden te Schepdaal enorm populaire – volkssport van het velo-rijden ontstaan is toen een radeloze fietsbezitter zijn onderkoelde gemalin trachtte te ontvluchten onder furieus geschreeuw: ‘Wacht maar Isidoor gij schobbejak! Ooit moet gij wederkomen en dan ga ick drie dagen op u liggen zonder kleders aan!’. Het schijnt dat hij nog niet thuis is.

Tot volgende week groot versteek!

Werner Raskin

De pennenvriendjes hebben een paar tips voor de overheid