Op dinsdag 30 november maakte de Franse schrijver, mediafenomeen en polemist Éric Zemmour bekend dat hij kandidaat is voor de Franse presidentsverkiezingen van april 2022. Hij deed dit met een film op sociale media waarin hij een ingetogen toespraak houdt vanuit het decor van een klassieke bibliotheek. Hoewel de kandidatuur langverwacht is, moet Zemmour nog wel een paar honderd handtekeningen van verkozen mandatarissen verzamelen om z’n kandidatuur officieel geldig te maken.

Er worden parallellen getrokken met de manier waarop generaal De Gaulle zich ter gelegenheid van de Tweede Wereldoorlog tot het Franse volk richtte. Voor het overige bevat de toespraak alle vintage Zemmour-inzichten en -standpunten. Wat echter vooral opvalt, is de op de toespraak gesynchroniseerde muziek.

Requiem voor Macron

Om te beginnen is het al niet zo gebruikelijk muziek in te zetten bij dergelijke toespraken. Deze muziek is dan ook zeer bewust gekozen, en dat niet alleen om het dramatisch effect. Zemmour koos voor Ludwig van Beethoven (1770-1827) Meer bepaald koos hij voor het tweede en langzaamste deel, ‘Allegretto’, uit de Zevende Symfonie in A majeur (opus 92).

Deze zevende van Beethoven ging ruim twee eeuwen geleden in première in Wenen op 8 december 1813. Dit was tijdens een benefietconcert voor de soldaten die gewond waren geraakt tijdens de Slag van Hanau. Het was de laatste slag die Napoleon in Duitsland geleverd had, nadat Beieren zich met Oostenrijk tegen de Fransen verbonden had.

Beethoven dirigeerde het stuk zelf. Het publiek was zo enthousiast dat ze om een herhaling van dit tweede deel als ‘bis-nummer’ vroegen. Het Allegretto is het meest gekende en populaire stuk uit de symfonie en klinkt als een dodenmars. Of Zemmour hiermee de beweging van huidig president Macron La République en marche! naar het graf marcheert, is voer voor speculatie.

Wat echter vaststaat, is dat Zemmour deze muziek zeer bewust gekozen heeft. Het zou zomaar kunnen dat Zemmour hiermee een of meerdere van de volgende boodschappen heeft willen meegeven.

Verlichte despotie

Ludwig van Beethoven is van Vlaamse afkomst. Zijn grootvader, Lodewijck van Beethoven, kwam immers uit Mechelen en vestigde zich later in Bonn als keurvorstelijk hofzanger. Deze afkomst verklaart het Nederlandse voorzetsel van in de naam. Van Beethoven is dus alvast geen Franse naam. We weten ook dat Zemmour goed bekend is met de situatie in België. Hij gaf reeds aan dat deze situatie minstens even erg, zo niet erger is dan in Frankrijk. Kolonisatietoestanden, zoals hier uitmuntend omschreven, zullen we van president Zemmour dus niet meteen hoeven vrezen.

Van Beethoven is geweten dat hij de Eroïca, zijn derde symfonie, aan Napoleon opdroeg. Dit was deels om ideologische redenen, maar zeker ook om commerciële redenen. Toen hij in 1804 echter vernam dat Napoleon zich tot keizer had laten uitroepen, kraste hij de naam van Napoleon zo heftig van het titelblad dat er op die plek een gat in het papier achterbleef.

Dit kunnen we als een zekere kritiek op president Macron begrijpen. Macron krijgt immers meer en meer kritiek dat hij als verlicht despoot napoleontische trekjes vertoont.

Weloverwogen keuze

Zemmour kiest bewust voor Van Beethoven en niet voor een Franse componist. Noch kiest hij voor een van de andere componisten die werken met gelijkaardig timbre hebben gecreëerd. Soms associëren mensen Mozart met de vrijmetselarij, en misschien is Mozart ook te frivool voor de boodschap van Zemmour. Hij gebruikt geen Wagner omdat sommige leeghoofden te vaak benadrukken dat Hitler fan was van Wagner opera’s. Wellicht om niet te zeer de christelijke traditie te evoceren gebruikt hij ook geen Bach op de achtergrond. Zemmour is van Joodse afkomst.

Zemmour kiest bewust ook niet voor de Negende Symfonie van Beethoven, omdat eurocraten het daaraan ontleende ‘An die Freude’ als Europese hymne hebben gekaapt, en het dus al te zeer met de Europese Unie associeerden.

The King’s Speech

Waar Zemmour (of zijn adviseurs) mogelijk wel aan gedacht hebben is het feit dat dit Allegretto uit de zevende ook prominent te horen was onder de laatste speech in The King’s Speech. Dit is een veelvuldig Oscarwinnende film van Tom Hooper met Colin Firth als de Britse Koning George VI. De betreffende koninklijke radiotoespraak moest de Britse troepen en het volk steunen en aanmoedigen nadat Groot Brittannië op 3 september 1939 de oorlog had verklaard aan Nazi-Duitsland.

Dit ondersteunt zeker de positie van Zemmour dat Frankrijk (en bij uitbreiding Europa) in oorlog is met de islam en dat gewelddadige bendes de controle overnemen over de Franse straten en steden.

Een gelijkaardige thematiek is te zien in de zeer invloedrijke Stanley Kubrick-film A Clockwork Orange (1971). Die is gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1962 van Anthony Burgess. Hoofdrolspeler en bendeleider Alex is een groot bewonderaar van Beethoven en de muziek is dan ook prominent in de film aanwezig.

In elk geval getuigt de muziekkeuze van Zemmour van goede muzikale smaak. De Vlamingen stemden het bewuste stuk vorig weekend trouwens ook op positie 13 van de Klara Top 100. De muziekkeuze getuigt tevens van een consequent historisch inzicht. Benieuwd of volgend jaar de Marseillaise zal weerklinken als achtergrondmuziek bij z’n eerste toespraak als nieuwe president van Frankrijk.

Zevende Symfonie

Zemmour kiest zeer bewust voor Ludwig van Beethoven