Ons maandelijks persoverzicht starten we met de meest gestelde vraag in de Vlaamse huiskamers.

Waar staat Open Vld voor? Haar dieptepunt?

We weten waar de partij op staat: ijsschotsen. Maar waar de partij voor staat? De btw-verlaging op elektriciteit was eerst boerenbedrog, kwam er dan toch, en moet nu definitief blijven van Open Vld. De kerncentrales verlengen? Egbert Lachaert was als kandidaat-voorzitter pro, maar het werd een lijk dat uiteindelijk toch nog gereanimeerd kon worden. En de premier? Elke dag krijgt Alexander De Croo een beetje gelijk met zijn voorspelling van tijdens de regeringsvorming: de liberale kiezer beschouwt Open Vld stilaan als de dweil van de regering

Isolde Van den Eynde (Het Laatste Nieuws) was de enige die de desastreuse peiling van Open Vld besprak. De andere media zwegen zedig over de partij van Alexander De Croo, maar niet over CD&V.

‘CD&V doet soms denken aan een konijn dat oog in oog staat met een slang: zo’n beestje wordt in doodsangst ineens moedig. Of beter: overmoedig. Dat konijn valt dan die slang aan, maar dat loopt natuurlijk altijd slecht af.’ Hoewel elf jaar oud is deze oneliner van gewezen Vooruit-boegbeeld Louis Tobback actueler dan ooit (Yves Lambrix, Het Belang van Limburg).

In dezelfde krant hekelde Timmie Van Diepen de nieuwe marsorder (17 juni).

Gisteren juichten aankomend CD&V-voorzitter Sammy Mahdi en zijn huidige baas Joachim Coens de beslissing van het Hof toe. Dat nochtans een akkoord kelderde waaronder de partij zelf de handtekening heeft gezet. Na het in vraag stellen van het stikstofakkoord is het de tweede keer dat gezamenlijke beslissingen worden neergehaald. Mocht dat nog enkel het bedienen van de traditionele achterban zijn, de Boerenbond en het katholiek onderwijs, zou het allemaal niet zo erg zijn.

Farid El Mabrouk vond in Het Nieuwsblad dat ook de nieuwe voorzitter communicatieve steken liet vallen…

En ook Mahdi, nochtans een krak in communicatie, goochelde afgelopen weekend met woorden die in Scrabble wel veel punten opleveren – gemeenschapspartij, personalisme, rentmeesterschap – maar waarbij de meesten zich niet veel kunnen voorstellen. Niet meteen het beste recept om weer hip, fruitig en okselfris voor de dag te komen.

Noël Slangen (Het Laatste Nieuws, 20 juni) beschreef de toestand bij N-VA. Even leek het alsof hij communicatieve medelijden had met Bart De Wever, heel even.

Het was ooit leuker om voorzitter van N-VA te zijn. Er was de vertrekaankondiging van Valerie Van Peel… Er was de smartelijke ondergang van onderwijsminister Ben Weyts op het slagveld van de eindtermen… De Wevers enige troost is de groeiende populariteit van Zuhal Demir, die met haar eigenzinnige sturm-und-drang zowaar applaus oogst bij kiezers die voorheen N-VA niet lustten.

Spitsroeden lopen dat deed ook Groen: de partij die koos voor twee voorzitters voor de prijs van één. De pers twijfelt sterkt of deze ingreep ook het aantal kiezers verdubbelen zal:

Terwijl ter linkerzijde de PVDA en Vooruit wind in de zeilen hebben, dobbert Groen besluiteloos rond… Het geheel is niet wervend genoeg (Bart Sturtewagen, De Standaard, 11 juni).

Of zoals Isolde Van den Eynde (Het Laatste Nieuws) diezelfde dag schreef:

Hoe kan je jezelf als partij zo irrelevant maken?

Nieuwe autobelastingen zorgen voor fijn stof in Wallonië

In Wallonië is het autobelastingenvoorstel van Ecolo-minister Philippe Henry goed voor een ouderwetse polemiek. Hij wil op termijn echt alle auto’s weg, ja ook de elektrische -. Daarom stelt hij voor om auto’s te belasten onder andere in functie van onder andere het volume, ongeacht of het om een diesel, benzine of elektrische wagen gaat.

Het is duidelijk dat minister Henry het gebruik van het openbaar vervoer wil bevorderen en dat van grotere voertuigen moeilijker (en duurder) wil maken. Het project ondersteunt hiermee de elektrische auto evenveel als een touw doet met een gehangene. (Sud Presse, 22 juni).

De minister haalde een verrassend argument aan.

Op de vraag waarom een Peugeot e-2008 elektrische auto meer belast zal worden dan een diesel Renault Captur, antwoordde het kabinet van Philippe Henry dat ‘steeds meer onderzoeken aantonen dat elektrische auto’s vrij veel fijnstof uitstoten’. (Benjamin Everaert, L’Echo, 28 juni)

Vanzelfsprekend ruiken onze Waalse vrienden bij zo’n probleem ook een ‘parfum van het communautaire’.

Het inschrijven van een elektrische wagen zal onbetaalbaar worden in Wallonië. Potentiële kopers zullen vluchten naar andere regio’s of naar leasemaatschappijen die gevestigd zijn… in Vlaanderen of Brussel. (Sud Presse, 28 juni)

Het eenzame persberichtenbureau

Op zijn minst twee onderwerpen verdienden meer aandacht dan van die eenzame journalist.

Het eerste komt uit ‘Sud Presse’ van 23 juni.

Geen alcohol, geen luidruchtige feesten en geen buitenechtelijke of homoseksuele relaties… of je riskeert zeven jaar gevangenisstraf. Als die regels die Qatar wil hanteren tijdens het wereldkampioenschap voetbal, ook zouden toegepast zijn tijdens de wereldbekers in Rusland, Brazilië, Zuid-Afrika, Duitsland, de Verenigde Staten, Frankrijk of Italië… De gevangenissen zouden zeer snel overbevolkt geweest zijn.

Jeroen Bosschaert (Het Laatste Nieuws) kaartte als enige zijn eigen onderzoek aan.

Kijk eens aan. De donatie van bijna vervallen medicijnen aan Oekraïne blijkt dan toch geen eenmalige fout, maar een symptoom van een grotere malaise bij de FOD Volksgezondheid en het geneesmiddelenagentschap FAGG.

Dat roept nieuwe vragen op. Geven de FOD Volksgezondheid en het FAGG de minister altijd correcte informatie over wat zich écht op het terrein afspeelt? Of spelen ze met zijn voeten? … Niks zo gevaarlijk als een administratie waar je geen greep op hebt en topambtenaren die achteraf hun fouten verdoezelen. Vraag dat maar aan Wouter Beke (CD&V).

Wat niet lachend kan gezegd worden…

Lachen tijdens het lezen van persberichten, echt gemeend zonder sarcasme, het kan. Peter De Groote (De Morgen) blies op 15 juni hij het Vivaldi defensie-akkoord met deze vergelijking deskundig op.

Iedereen met kennis van zaken weet dat dit op korte termijn weinig verandert. Het Belgisch leger is vandaag gewoon te klein om al dat geld nuttig te besteden. Om oud-legerbaas Marc Compernol te citeren in 2018: ‘Dan kunnen we bij wijze van spreken om de twee jaar voor elke Belgische soldaat een nieuwe tank kopen’.

Maar het persbericht over Sarah Schlitz, staatssecretaris voor Gendergelijkheid, Gelijke Kansen en Diversiteit, bleef onovertroffen.

Bij een seksuele relatie heb je wederzijdse toestemming nodig. Misbruik maken van iemand die slaapt, bewusteloos is of dronken, kan als verkrachting worden beschouwd. Voor de hand liggend? Niet voor iedereen blijkbaar want vond Sarah Schlitz het nodig wat te preciseren.

‘Als je echt zeker wilt zijn van de toestemming van je partner, dan kan je een formulier laten invullen dat in drie talen ter beschikking is.’

Sud Presse voegde er op 4 juni aan toe dat er in de tweet van Schlitz geen smiley te bespeuren viel.

zomerpeiling

Kampioenschap spitsroeden lopen: welke partij won?