Welkom in mijn nederige silo

Oké, België is nog steeds een café zonder bier, alle bh’s zijn verknipt tot mondmaskers en het wc-papier is alweer op. De lockdown was streng, vervelend en rechtvaardig: voor iedereen gelijk. Gezinnen waar iedereen op elkaars lip zit met zeurende kinderen en wapperende handjes, alleenstaanden die kapot gaan van verveling. Iedereen malcontent, tous ensemble en allen tegen het virus: de lockdown was communistisch en daardoor een permanent orgasme voor Marc Van Ranst.

Nu komen we in een nieuwe fase, deze van de versoepeling, in het Frans déconfinement. Dat is andere koek. Dan moet de op sterven na dode economie gereanimeerd worden, en zowaar het sociale leven voorzichtig hersteld. Niets meer voor de PVDA-virusjager, een nieuw soort wetenschappers komt op het voorplan: de Erika’s. Wijze moeders die ook aandacht hebben voor het sociale, uiteraard altijd met één oog op de curve.

We hebben het hier natuurlijk over professor Erika Vlieghe, voorzitter van de expertengroep die de exitstrategie moet uitstippelen (GEES). Zij is het vermoedelijke brein achter het bubbelplan. Mensen die onder één dak wonen (een bubbel of silo) mogen vanaf zondag 10 mei, niet toevallig Moederdag, een andere bubbel van maximaal vier personen ontvangen in hun huis. ‘Bubbel’ en ‘silo’ zijn dus synoniemen voor een entiteit van mensen die met mekaar regelmatig omgaan. Het gezin is de oerbubbel, al sinds de prehistorie toen de jager een vrouw naar zijn grot sleepte om zijn dierenvel te laten wassen.

Bendevorming

VRT NWS

De voorwaarden zijn strikt: het moet altijd hetzelfde groepje gasten zijn, en die mogen meteen ook nergens anders meer op visite. Virologisch is dat een prachtig plan, zij het compleet onuitvoerbaar en nog minder controleerbaar. Alsof een gezin van vijf één kind zou thuislaten om bij een bevriend gezin op visite te gaan. Tenzij er een vaste pineut is: de gabber die niet luistert, er zijn voeten aan veegt op school en neigt naar slechte vrienden. Wij noemen dat het zwart schaap, bij Sartre heet hij l’idiot de la famille. Maar half in de ene bubbel, en dus niet mee naar de andere. Asociale kwasten verdienen geen versoepeling.

Er is nog meer: let eens op de mimiek en lichaamstaal van professor Vlieghe. Heeft Erika het over bubbels, dan kijkt ze vrolijk en kan er een lachje van af. In de bubbel wordt gevierd, ontspinnen zich interessante gesprekken en is iedereen aardig voor mekaar. Bezigt ze daarentegen het woord silo, dan gaan haar mondhoeken naar beneden en klinkt ze wat gedempter. In de silo is het altijd wat donker, het ruikt er naar drank, kinderen spelen zich suf op internetspellen, de frigo is tamelijk leeg en moeder kijkt haar dochters het huis uit.

Er gaan zich nu bizarre dingen afspelen met de déconfinement, want het zal blijken dat er populaire en onpopulaire gezinnen zijn, interessante bubbels en grauwe silo’s waar niemand wat mee te maken wil hebben. Het is kwestie van juist kiezen, want eens gekozen zit je ook vast aan die bubbel of, indien pech, silo. Een sociologische slangenkuil, waar het zindelijke, Cartesiaanse brein van Erika propere kipkap van maakt.

Voor alleenstaanden is het zo mogelijk nog surrealistischer. Je mag vier vrienden (of vriendinnen) uitnodigen, maar die moeten dan alle andere sociale plekken mijden. Een soort bendevorming dus, ik vraag me af of dat wel wettelijk is. Alhoewel: de kans dat er zich hier ten huize -want ik behoor tot die categorie- vier hominiden aanbieden die het kloek besluit genomen hebben van met niemand anders nog contact te hebben, is ongeveer even groot als de kans dat de zon morgen niet meer opgaat. Erika is nóg slimmer dan ze eruit ziet.

Soit, virologen, toch wel een gevaarlijke soort, als je ze laat begaan. Het hokjesdenken waar zo’n infectiespecialist noodzakelijkerwijze en van nature mee behept is, leidt in crisissen als deze tot sociologische hakbijlen waar mijn on-cartesiaanse ziel zich met hand en tand tegen verzet. Er was al de voorzichtige stelling, die hier en daar zelfs de opiniebladzijden van deftige kranten haalde, dat bejaarde en dus onnuttige individuen maar beter uit ziekenhuizen wegblijven. Eentje gewaagde zelfs van een permanente lockdown voor 65-plussers, in de stille hoop dat het probleem zichzelf dan zou oplossen. Noteer overigens dat de plus-dochter van Erika Vliegen ook tijdens de lockdown nooit heeft opgehouden heel het land te doorkruisen tussen haar thuisgezin en het gezin van haar lief, zo verneem ik uit betrouwbare bron. Marc Van Ranst zag dan weer geen graten in een (uitgebreid door de VRT gecoverd) bezoek aan het Panamarenko-museum.

De dag dat de wetenschappers zelf terug in hun kot/labo kruipen, dan pas worden het hier bubbels van jewelste.