Arizona is dood, lang leve Paul Magnette

Een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen. Belgische politici zijn daarentegen een totaal ander verhaal. Ze lopen constant achter de feiten aan en schijnen maar niet te beseffen dat ze Russische roulette spelen met onze levens. De 10.000 doden wekken bij de politieke klasse schijnbaar geen urgentie of vlijt in de hand. Ze blijven plompverloren dobberen in het slijm van hun onbekwaamheid. Onze regeringen en parlementen zijn amper in staat dit land efficiënt te runnen bij stilstaand water. Bij storm zijn ze dan ook veroordeeld tot het hozen van water op de stuurloze schepen van hun Mexicaans leger.

Vijgen na Pasen

Vrijdag nog vluchtten laffe politici door het raam of raasden ze Oost-Indisch doof langs een storm van snerpende vragen van journalisten. Als alles goed gaat vechten ze voor de liefde van de cameralens en zwellen ze zienderogen door jubelende vragen. Als ze echter verzuipen door een tsunami van fouten, dan moeten de ambtenaren en wetenschappers spitsroede lopen in de media en hun augiasstal uitmesten. Maar maak je geen zorgen, straks komt de veiligheidsraad bijeen, waarna Sophie Wilmès het overlijdensbericht van haar blunderboek zal opdreunen en ons met de zoveelste vijgen na Pasen om de oren zal slaan.

Intussen vertrekken politici op een ónverdiende vakantie om tot rust te komen. Achter de problemen aanhollen zal wellicht vermoeiend zijn, doch het meriteert geen hangmat, maar eerder een straftraining. De noeste werkers in de bouw steken een tandje bij na deze coronacrisis. Ze nemen geen verlof en werken hun bouwwerven versneld af. Politici sturen de architecten terug naar de tekentafel en gaan cocktails zuipen op exotisch stranden. Wanneer ze terugkeren gaan ze eerst 14 dagen in quarantaine vooraleer ze een steen verzetten. Hebben we echt de politici die we verdienen? Uiteraard niet, want ons stemgedrag is slechts bezigheidstherapie voor politicologen.

De doodstrijd van Arizona

In juni vorig jaar schreef uw dienares nog dat een rematch van Delphine Persoons tegen Katie Taylor onwaarschijnlijker leek dan een herkansing voor politici. Ik heb me vergist. Katie stapt opnieuw in de ring tegen Delpine. Politici daarentegen zijn verschrikt voor een uppercut van de kiezer. Ik heb de arrogantie ten aanzien van de kiezer en de lafheid van de heersende politieke klasse onderschat. Ze strompelen liever van onderhandeling naar onderhandeling eerder dan hun bevolking te consulteren. Tot voor kort was Arizona de hoop in donkere tijden, nu lijkt het stilaan een verboden vakantiebestemming te worden. Code rood.

De arrogantie van Magnette en PS is gesmolten onder de Arizoniaanse zon. De atmosferische stijging van peilingsdruk en oppositie-erosie dwingen de reus op lemen voeten tot voortschrijdend inzicht. Het wordt zwemmen met N-VA of verzuipen in de Rode Zee van PTB en Groen. Hoewel Arizona het breekijzer was, ziet het er naar uit dat ruziestoker George-Louis Bouchez, deze droom aan diggelen sloeg. De vrees dat Arizona, met Bouchez in een Waalse underdogpositie, zal uitmonden in een nieuw kibbelkabinet, is niet denkbeeldig en wil vermeden worden. Daarom voeren De Wever, Rousseau en Magnette nu aparte gesprekken om paars-geel nieuw leven in te blazen. Ironisch genoeg is dit waarschijnlijk de doodsteek voor Egbert Lachaert en zijn Open Vld. Nochtans is net hij de enige van de drie koningen die een kroon verdient.

De euforie van een bodemloze overwinning

Magnette wil een staatshervorming in twee richtingen met 100% federale en 100% regionale bevoegdheden. Er was kennelijk een coronacrisis nodig om tot het besef te komen dat je de wagons volledig moet loskoppelen om twee treinen te kunnen vormen. Omdat de sinterklaaspolitiek, het station van Bergen en de luchthaven van Charleroi teveel geld opslorpen, eist de PS dat Wallonië een extra financiële injectie krijgt van Vlaanderen.

Samengevat: we moeten een cheque schrijven om bepaalde bevoegdheden volledig te splitsten – wat eigenlijk normaal is – en we verliezen bepaalde bevoegdheden die straks terug volledig federaal worden. Ik voorspel dat N-VA deze staatsvervorming – want een hervorming kan je het bezwaarlijk noemen – zal verkopen als een overwinning voor Vlaanderen en de PS als een zege op de Vlaamse separatiepolitiek. We krijgen een wafelijzerconsensus uit de oude doos. Voor zij die dit niet kennen: het komt neer op jouw oud hemd kopen van de Walen en een nieuw hemd aan hen schenken.