Frank Vandenbroucke: communist tot in de kist
Commu-vriendjes Van Ranst en Vandenbroucke misbruiken de coronacrisis om de vrije economie te wurgen. Proletariërs aller landen, verenigt u!
Commu-vriendjes Van Ranst en Vandenbroucke misbruiken de coronacrisis om de vrije economie te wurgen. Proletariërs aller landen, verenigt u!
Nog 11 miljoen vaccinaties te gaan, maar intussen is pepperspray het nieuwe radicaal en groteske handhaving het nieuwe normaal.
Er waart een geldverslindende Waalse coronavariant rond, partijen verdringen zich om negatief nieuws te maken en Vivaldi kibbelt voort.
Maskers van politici vallen sneller af dan ze hun zakken kunnen vullen. En de kappers mogen open.
Gwendolyn Rutten stelde als volbloed liberaal voor om patentrecht naar de prullenmand te verwijzen. En intussen wacht Godot op zijn vaccin.
België is sluiks en slinks een dictatuur geworden waar je moet isoleren, controleren en indoctrineren. Vivaldi doet niets anders.
Tom Van Grieken begrijpt ‘omvolking’ zelf niet, Conner Rousseau steekt iedereen naar de kroon. En oh ja, we hebben eindelijk een pandemiewet.
Kristof Calvo had nog eens last van een zure oprisping, we klungelen voort met corona en Trump verliest met het Witte Huis z’n Vlaamse fans.
Het heeft er alle schijn naar dat België op het hoogste schavot zal belanden in de corona fuck up-cup: meeste doden per miljoen inwoners.
Dit was 2020: hypocriete massamoordontkenners, een semisocialistisch VB, de onbestaande Vlaming van Bouchez en Decaluwé’s bommaboetes.
2020, wat een jaar. Mondmaskers op de brandstapel, bv’s met de billen (nu ja) bloot, Jans huis vloog in brand, en dan was er nog een Beke…
Het Jaar van de Banaan zit er bijna op, dus is het tijd voor de officiële uitreiking van Vlaanderens grootste eer: de Jasmijns, editie 2020.
Duidelijke coronaregels behoefden duidelijk verduidelijking. Intussen zetten N-VA en PS zich schrap om in 2024 de liberalen een hak te zetten.
Strenge handhaving van regels geldt blijkbaar niet voor regeringsleden. Of hoe verklaar je anders dat Eva De Bleeker nog staatssecretaris is?
GAS-boetes tegen joodse lockdownfeestjes en Frank Vandenbroucke die De Block weer binnenhaalt en achtergehouden coronacijfers. Dat was de week.
De farmabedrijven likkebaarden bij de bedragen die ze binnenhalen, of hun middelen nu werken of niet. Frank Vandenbroucke volgt braaf.
Minister van Media Benjamin Dalle wil een factcheckplatform tegen fake news. Dat hij eerst zijn eigen beroepsgroep maar checkt.
Tinne Van Der Straeten trapt in dezelfde val als de groenen onder Verhofstadt: volle kracht vooruit, zonder de gevolgen te overzien.
De liberalen hangen hun erfenis met de week overtuigender aan de wilgen: vrijheid van meningsuiting, slanke overheid? Zeg dat maar gedag.
Wat als we nu eens rechtlijnig álle vormen van discriminatie veroordelen? En wat als de regering nu eens eenduidige coronamaatregelen nam?
Daadkracht in coronatijden, het is maar hoe je het bekijkt. Macron bestrijdt terreur met zeer rechts discours, wat hem zelfs applaus oplevert.
Om de knullige aanpak van de voorbije maanden te maskeren, legt Vivaldi het land lam. Ieder zijn cordon sanitaire!
Frank Vandenbroucke steekt de vlam in de horeca, zonder dat iemand het kan uitleggen. Enkel onbegrip verbindt nog deze bananenrepubliek.
Tegenwoordig heeft iedereen de mond vol van de verkiezingen in Kirgizië, Wit-Rusland en de Verenigde Staten. Ik moet zeggen het interesseert me geen moer. We kijken in België aan tegen een nooit geziene economische crisis als gevolg van een gezondheidscrisis waar de vaccineindmeet steeds verder opschuift. We worden gerund door een collageregering van nattebroekpolitici in een land waar de puzzelstukken …
De zeven kabouters hebben hun linksgroene anti-Vlaamse uitzuignota klaar. De democratie wordt gemuilkorfd en verkracht terwijl de politieke adel goedkeurend toekijkt
Vivanti is één groot feest van toegiften, maar vooral van blauwe kant. Wat levert het op? De Zestien en een verkiezingsnederlaag.
Geen enkele politicus maakt graag reclame voor zijn onbekwaamheid. Daarom doe ik het.
Nu corona een stokje in de wielen van Vivaldi steekt, is er ruimte voor de écht belangrijke dingen: naamsveranderingen en whatsappstrapatsen.
Egbert Lachaert zwiert zijn principes overboord voor de postjes en neemt zo een lange blauwe erfenis op. De koude douche staat al te druppelen.
Jambon zet zichzelf in de wind en het ziet er niet naar uit dat paars-geel er door komt. Intussen kalft de steun voor het centrum af.