Kwantiteit versus kwaliteit: de achilleshiel van het egalitarisme
Een feelgood-cliché als ‘iedereen is bijzonder op zijn eigen manier’ getuigt van egalitarisme en maakbaarheid met enkel oog voor kwantiteit.
Een feelgood-cliché als ‘iedereen is bijzonder op zijn eigen manier’ getuigt van egalitarisme en maakbaarheid met enkel oog voor kwantiteit.
De veiligheidsdiensten demoniseren andersdenkenden, maar dat Pim Fortuyn werd vermoord was ook hún falen. Intussen is er weinig veranderd.
Cliteur is een laatste rots in de branding voor de vrijheid van meningsuiting in Nederland. Zopas gaf hij zijn afscheidsrede aan de universiteit.
Zoals de kijkers van Johan Derksen, zal de linkse Ewald Engelen uitkomen op een Nieuwe Zuil als enige plek waar hij nog vrij kan denken.
Als hedendaagse Europeanen kunnen wij de maatstaven van het ware boeddhisme niet leven: zij zijn voor ons pseudospiritualiteit en opiaten.
Wat als onze beschaving sterft en we ons moedeloos voelen: hoe moeten we daarmee omgaan? Spengler en Löwith hebben deze vraag beantwoord.
Wat doen we in een tijd waarin negativiteit de geest dreigt lam te leggen? De Romeinse staatsman Marcus Aurelius biedt raad!
Administratie en multinational, staat en kapitaal, smelten samen tot een meerkoppig monster waartegen het individu zich niet meer kan wapenen.
Er is weinig hoop meer. Trollende acties, een sardonisch genot uit het verval, lijkt Sid Lukassen het hoogst haalbare voor West-Europa.
Steeds meer mensen voelen een diepe bitterheid die begint om te slaan in woede over het maatschappelijk bestel. Terecht of niet?
Is het in het ‘verbroederde Nederland’ van Mark Rutte ook mogelijk voor bvb. islamcritici om een normale maatschappelijke loopbaan te hebben?
‘Boreaal’ staat voor de Noordwest-Europese landschappen en leefwijze en voor democratie en handelsgeest. Waarom raakt links ervan over de kook?
De vrijheidsidealen van de hippiegeneratie bereikten het tegendeel: een club techreuzen bepaalt wat mensen te zien krijgen en vergaart hun data.
Het stadsbestuur van Arnhem is opgedragen om de kledingvoorschriften van handhavers te veranderen. De staat is geen neutrale actor meer.
Is iets verkrachting als je achteraf voelt dat iets verkrachting was? Zo ja, dan zal niemand elkaar nog durven aanraken uit angst voor gevolgen.
Het conservatisme binnen de EU heeft sinds brexit stevige uitdagingen voor de boeg.
Normaal is vrijheid intrinsiek aan de mens. Nu normaliseren we de idee dat vrijheid van de overheid is, die ze ons in bruikleen geeft.
Vroeger vond de instabiliteit op collectief niveau een uitweg via sociale ontspanning in de privésfeer. De huidige overheid werkt dit tegen.
Het draait niet rond de persoon van Jeff en inhoudelijk gezien verdedigt niemand zijn cabaret uitspraken. Het gaat om zijn grondrechten.
De bureaucratische verzekeringen eten het eigen vermogen van burgers op. Laat ze zelf sparen voor behandelingen, gekoppeld aan een basisinkomen.
Als een politicus als homo uit de kast komt, geeft dat vandaag veel ophef. Tijd om de conservatieve homo-politicus József Szájer te bespreken.
Totalitaire systemen hebben een eigen logica, en juist omdat ze onpersoonlijk en gecompartimentaliseerd zijn, kan geen individu ze stoppen.
Het is wensdenken te geloven dat woke mensen zal afschrikken. We moeten durven denken aan ‘rechtse’ bedrijven, tot zelfs een supermarkt.
De huidige hopeloosheid fnuikt uitzicht op inspiratie. Walter Benjamin leert ons echter te hopen op een doorbraak vanuit het buiten-tijdelijke.
Terwijl Spengler in het Westen het verval voorzag, geloofde Benjamin in de komst van een verlosser. Beide visies zijn relevant voor vandaag.
De vooringenomenheid van media en beeldmanipulatie maken gebruikers steeds sceptischer: de realiteit blijkt absurder dan de complottheorieën.
De aanhangers van ophefcultuur winnen omdat zij militant zijn. De respons daarop kan niet langer gematigd zijn.
Als we alles moeten eren wat ons omringt, waar vinden we dan de ruimte om zelf te scheppen?
Wat is de zin van ‘gematigdheid’ nu de werkelijkheid sneller radicaliseert dan het politiek discours kan meebewegen?
Regeldruk, vaak afkomstig vanuit de EU, vernietigt de band tussen de medische praktijk en de democratische vertegenwoordiging.