JavaScript is required for this website to work.
Media

De complottheorieën van gisteren zijn de krantenkoppen van vandaag

Nieuwsfeiten tonen vaak aan hoe het absurde normaal is geworden en het normale absurd

Sid Lukkassen1/10/2022Leestijd 5 minuten

foto © Public domain CC0

In plaats van achter de feiten van de absurde werkelijkheid aan te hollen, zouden we juist dieptebegrip moeten kweken.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Terwijl de Lage Landen afzakken in een globalistische en absurdistische chaos, houdt het volk zich ledig met de laatste nieuwsfeitjes. Of beter gezegd: het volk wordt ermee beziggehouden. Nieuwsfeitjes verleggen de aandacht van dit systeem waarvan de huidige elite profiteert, een systeem dat ondemocratisch en bovendien globalistisch is. Men vreest de analyses die dat aantonen. Wie die analyse maakt wordt weggezet als racist, fascist, nazi, enzovoort.

Het partijkartel is altijd zo ongelooflijk trots op onze parlementaire democratie, totdat een volksvertegenwoordiger lastige vragen gaat stellen. Door een Kamerlid benodigde informatie opzettelijk te onthouden breekt men doelbewust het fragiele begin van een democratie af. Onze parlementaire ‘democratie’ is voor de globalisten slechts een hinderlijk obstakel. Leuk als baantjescarrousel voor de elite en als brood en spelen voor het volk, door de media in stand gehouden. Onze huidige ‘democratie’ mag de naam niet dragen. Eens in de vier jaar krijgt het volk toestemming om de baantjes van de bovenklasse te legitimeren en dat was het dan. De rol van de media hierin is cruciaal.

Bouw je eigen land op

Dit brengt ons op het nieuws. Het is menselijk om het nieuws te willen volgen, maar voor ons als groep is het toch minder goed. Via onze eigen zuil bouwen wij aan een democratisch land, een land waarop wij trots kunnen zijn. Daarmee bedoelen wij: een land van rationeel debat, gebaseerd op hoor en wederhoor en een inhoudelijke weging van argumenten. Een debat dat ruimte biedt aan grote ideeën.

‘Great minds discuss ideas, average minds discuss events, small minds discuss people.’ Het is een inzichtrijk citaat omdat het gaat over inzicht versus ophef: over zelf in gang zetten versus passief volgen. Zie je de plannen, zie je de onderliggende ideeën, of laat je jezelf leiden door controverse en de waan van de dag? Het statement verduidelijkt: initiëren staat boven reageren. Uiteindelijk gaat het niet om feiten maar om de kracht van overtuigingen en visies. Je vindt eerst iets en dat draag je uit in een discussie. Pas dán oriënteer je jezelf op feiten en ben je daar gevoelig voor: je zoekt nu naar feiten die die visie ondersteunen. Visie dient dus prioriteit te krijgen boven de informatiediarree.

Het dagelijks ophefje

De realiteit waarin wij leven is inmiddels volledig absurd, dus er zijn genoeg feiten te vinden om zelfs de meest absurde visie te legitimeren. Daarom levert feiten op elkaar afschieten niets meer op – het accent moet komen op visies. De nieuwsverslaving maakt dat wij steeds minder oog hebben voor écht debat. Grondige analyses, doordachte visies en gedegen analyses zijn weggeduwd door de waan van de dag, door nieuwsfeitjes en het dagelijkse ophefje.

Vergelijk het met PvdA-politicus Joop Den Uyl, die belasting wilde heffen op grond en huizen. Hierover was een jaar lang maatschappelijk debat. Veel mensen waren woest. Toen de belasting werd doorgevoerd ging het debat erover toch nog een jaar door. Vandaag wordt er elk uur een beleidsstuk doorgeramd dat véél ingrijpender is, en naderhand horen we er nagenoeg niets meer van. Tegen de tijd dat je ontdekt dat je op een hype-trein zat, ben je al weer afgeleid en gedesoriënteerd door een nieuwere hype.

Complottheorieën

Eerst werd het pedofilie-eiland van Jeffrey Epstein een ‘complottheorie’ genoemd. De multimiljonair die onder verdachte omstandigheden zelfmoord zou hebben gepleegd. Het eiland bleek te bestaan en ook de ‘Lolita Express’ bleek echt. Voormalig Amerikaans president Bill Clinton bleek er gebruik van te hebben gemaakt! Argos deed onderzoek naar sektes van satanische pedofielen binnen het Nederlandse overheidsapparaat, aanvankelijk omdat dit zogezegd een complottheorie zou zijn, een hoax zoals ‘Pizza Gate’ om lekker dom-rechtse populisten uit lachen… Totdat dit pedofielennetwerk bleek te bestaan en zelfs PvdA op basis hiervan Kamervragen stelde.

Dan nog de these dat het coronavirus is gemaakt in een laboratorium in Wuhan. Eerst werd dit idee in de media afgeserveerd als ‘complottheorie’ en plots was het een scenario dat door overheden officieel werd onderzocht. Dat het niet bij één of twee vaccinaties zou blijven, mocht Thierry Baudet niet zeggen van YouTube, want het zou gaan om een ‘complottheorie’. Al snel bleek zijn voorspelling de harde realiteit.

De communicatieve hypersnelheid heeft tot gevolg dat het absurde sneller genormaliseerd raakt dan dat de absurditeit van wat absurd is, kan worden vastgesteld. De communicatieve hypersnelheid heeft óók tot gevolg dat de mediaconsensus totaal onbeduidend is voor waarheidsvinding. Denk maar aan hoe premier Rutte de natie toesprak over ‘gecontroleerd groeiende groepsimmuniteit’ en een week nadien was dat hele concept uit de geschiedenis gewist. De gevestigde orde drukt op een knop en de informatievoorziening draait direct op 180 graden. De inhoudelijke waarheid is niet relevant, ze dekken enkel hun belangen af.

Van absurditeit naar absurditeit

Door continu van het ene absurde nieuwsfeit naar het andere te worden geslingerd verliezen wij, de mediaconsument, ons zicht op de stip aan de horizon die wij zélf zetten. Nu is het volkomen terecht dat alternatieve media zijn opgestaan. Sterker nog, zij zijn een integraal deel van onze zuil. Maar er is iets waarop ik u moet attenderen.

Enige jaren terug hield ik met een groepje een zogeheten waanzin-archief bij. Elke dag gebeurde er wel iets waarvan we dachten: ‘What the hell? No way!’ Ofwel iets waarvan we nog geen maand eerder hadden gemeend dat het nóóit kon gebeuren. Het waren altijd voorbeelden van doorgeslagen politieke correctheid, bestuurlijke incompetentie, beleid van een totalitaire strekking en schokkende corruptie. Het verbaasde ons hoe het allemaal binnen anderhalve dag weer was vergeten. Het nieuwsfeit toonde alleen maar aan hoe het absurde normaal was geworden en het normale absurd. En zo druppelde het gif elke dag verder de ziel en de samenleving binnen.

Conformeren aan je eigen gif-inname

Door over de werkelijkheid te rapporteren die onze vijand creëert, conformeren wij ons aan dat wat we verwerpen. We volgen de dynamiek van onze tegenstanders, zij initiëren, wij becommentariëren. Zij leiden, wij volgen. En met elk verslagje, elk ‘nieuwsfeit’, dringt de waanzin en absurditeit dieper onze geest binnen. Ook in een economische zin maakt het corrupt. Je maakt jezelf qua geldbronnen immers afhankelijk van verontwaardiging opwekken over de werkelijkheid, terwijl je een andere werkelijkheid in gang zou moeten zetten.

Een democratie is in beginsel gebaseerd op een vrij, rationeel en open debat. We hebben echter gezien dat aan die premisse niet wordt voldaan. Wij analyseren, denken na, zijn afgrondelijk. Onze ideeën voor een beter Nederland worden bespot en gemarginaliseerd door een massa die zich laat ondersneeuwen door snelle nieuwsfeitjes. Wij moeten de massa bevrijden van het hijgerige nieuws, zodat het diepere maatschappelijke debat weer ademruimte krijgt. Een pluriform debat, met diepgaande analyses. Alternatieve media moeten niet meegaan in de waan van de dag, maar juist dat diepe debat faciliteren en voeren, zodat de mensen – bevrijd van het nieuws – hun eigen visies kunnen ontplooien.

Zelf de baas worden

In het huidige systeem is het volk niet de baas. We worden uitgekleed en onze woningen, vrijheden en basale rechten worden afgenomen. Het leven is schreeuwend duur geworden en de inflatie schiet door het dak. We komen aan in een 1984-achtige nachtmerrie. En ondertussen kissebissen wij over de e-mails van Hugo de Jonge. Het is tijd om het Grote Plaatje centraal te stellen.

De enige manier om die waanzinnige dynamiek te stoppen, is door zélf de agenda te bepalen. Zelf een nieuwe werkelijkheid stichten, zelf onze analyses voorleggen. Het zijn oppervlakkige geesten die met de ‘events’ bezig blijven: wie vooruit denkt, publiceert beschouwingen. Dit kan mensen bezielen en op het pad zetten van een eigen cultureel universum, met bijbehorende ideeën en analyses.

Sid Lukkassen (1987) studeerde geschiedenis en filosofie. Hij is onafhankelijk denker, vrijwillig bestuurslid van de Vlaamse Club Brussel en inspirator van De Nieuwe Zuil. Hij schreef onder andere 'Avondland en identiteit' en 'Levenslust en Doodsdrift'. Hij promoveerde op 'De Democratie en haar Media'.

Commentaren en reacties