Bezet uw naaste
Hoe priester en duivelsuitdrijver Vader Sergij een klooster in zijn greep houdt
De Russisch-orthodoxe priester Sergij heeft op 16 juni samen met een honderdtal aanhangers het kloostercomplex Sredneoeralsk bezet.
foto © Synode van Jekaterinenburg
De orthodoxe priester Sergij houdt sinds midden juni een kloostercomplex in de Oeral bezet.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementDe Russisch-orthodoxe priester Sergij heeft op 16 juni samen met een honderdtal aanhangers het kloostercomplex Sredneoeralsk bezet en moederoverste Varvara de laan uitgestuurd. Eerder werd hij door metropoliet Kirill van Jekaterinenburg officieel uit zijn ambt ontzet vanwege omstreden uitspraken over het coronavirus. Op 26 april zei Sergij tijdens de kerkdienst: ‘De pandemie bestaat niet, ik vervloek allen die de kerken willen sluiten.’ Na de ambtsontzetting en een officieel verbod door de synode van Jekaterinenburg om kerkdiensten te leiden, duivels uit te drijven en in naam van de kerk voor huiselijk geweld te prediken, verdween vader Sergij voor korte tijd van het orthodoxe toneel om midden juni terug te komen met deze unieke actie.
Nikolaj Romanov
Priester Sergij is sinds 2005 verbonden aan het klooster Sredneoeralsk. Zijn eigenlijke naam is Nikolaj Romanov. Hij is geboren in 1955 en na zijn diensttijd als sergeant werkte hij bij de politie in Moskou. Hier veroorzaakte hij een verkeersongeluk waarbij een man om het leven kwam en Romanov werd ontslagen. Daarna hield hij zich als verkoper een tijdlang onledig met het verduisteren van staatseigendom. In 1986 werd hij tot 13 jaar werkkamp veroordeeld voor beroving en moord.
Na zijn vrijlating in 1998 trad Romanov toe tot het Moskouse priesterseminarium waar hij na een jaar moest stoppen wegens slechte prestaties. Na de mislukte opleiding werd hij novice in het Klooster van de Heilige Koninklijke Lijdendulders bij het dorp Koptjaki in de Oeral. Het klooster dat werd opgericht op de plek waar de stoffelijke resten van de tsarenfamilie werden opgegraven. Dat vader Sergij zijn ware naam deelt met de laatste tsaar mag in ieder geval volgens hemzelf geen wonder heten.
Van novice werd vader Sergij hegoumen (vergelijkbaar met abt of overste, nvda) van het religieuze complex in de bossen aan de rand van Sredneoeralsk. Tegenwoordig wonen er op het kloosterterrein meer dan 500 novicen, nonnen, pelgrims, arbeiders en kinderen. De ongeveer 60 kinderen in de leeftijd van 2 tot 18 jaar komen in de meeste gevallen uit probleemgezinnen of zijn wezen. Ze staan onder voogdij van de zusters. Een speciaal verpleeghuis voor oncologische patiënten behoort eveneens tot het complex.
Kindermishandeling
Al in 2016 kwam het klooster in het plaatselijke nieuws omdat er mishandelingen van minderjarigen zouden plaatsvinden. Christina woonde van haar zevende tot haar veertiende in het klooster: ‘Natuurlijk, Vader Sergij probeerde te helpen. Maar hij nam werkelijk iedereen op in het klooster, zonder na te denken over de gevolgen. De kinderen woonden daar samen met voormalige gevangenen. Sommigen hadden gezeten voor moord, pedofilie en zo verder’. Naast werk op de akkers hielden de mannen zich met de opvoeding van de kinderen bezig, ze straften de kinderen door te slaan met een riem of een tuinslang, herinnert zich Christina.
‘Op een dag werd ik met hevige koorts naar het ziekenhuis in de stad gebracht. Toen de zusters later kwamen kijken, ging ik in een broek naar buiten. Ik had nog geen kleren om me om te kleden en de broek werd me gegeven door de moeder van een meisje dat bij mij op dezelfde kamer lag. De zusters begonnen te schreeuwen dat ik het klooster te schande maakte door me te vertonen zonder hoofddoek en in een broek’.
Vader Sergij besloot haar onmiddellijk weg te sturen uit het klooster en ten afscheid nog ‘te zegenen’ met een flinke afstraffing. De geseling werd en plein public uitgevoerd, in de kerk. Honderd diepe buigingen, zweepslagen en met de knieën op erwten zitten. ‘Kijk wat er gebeurt met hoeren die de eer van het klooster te grabbel gooien’, riepen de nonnen. ‘Lichaamsstraffen voor kinderen waren gebruikelijk.’ De beslissing over hen zou zijn genomen door vader Sergij. Zelfs de moederoverste durfde hier niet tegen in te gaan.
Druggebruik
Anton kwam rond 2005 in het kloostercomplex terecht. Eerst woonde hij als puber in het klooster, daarna in een skite (aparte nederzetting horend bij een Orthodox klooster, nvda) die de volgelingen van Sergij in een verlaten dorp in de buurt hadden gebouwd. ‘Er stonden slechts een paar bewoonde huizen waar gepensioneerden op hun einde wachtten. We leefden er als volgt: in één huis waren de zusters. En in nog drie andere huizen de mannen, inclusief de tieners. Er woonden twee nonnen en een monnik en 12 tot 15 eenvoudige arbeiders en novicen’.
Het werk nam het grootste deel van de dag in beslag: tuinieren, huizen repareren, verzorgen van de paarden. Anton zegt dat als er een keuze was tussen klooster en skite, de jongens de voorkeur gaven aan de skite. Ze werden daar minder vaak geslagen en konden zich vermaken. ‘In mijn tijd werd er drugs verhandeld en gebruikt in het klooster. Ik en mijn vrienden waren 14 jaar oud. We hebben manieren gevonden om aan wiet en ander spul te komen. Onze mentor, de monnik Ioann, kon er een kunstje mee. Toen ze me naar de skite stuurden, was hij er al. Op een dag bood hij me wat aan. Hij bereidde alles voor en gaf me een shot.’
Duister verleden
Anton is er zeker van: Vader Sergij wist van de drugs, maar om een of andere reden schopte hij de zwarte schapen er niet uit. ‘Hij wist alles over mij en de jongens die met mij gebruikten. Een keer werden ik en een andere jongen bewusteloos naar het ziekenhuis gebracht. De eerste overdosis van mijn leven had ik in het klooster.’ Kort na dit incident verlaat Anton het klooster. Nu zegt hij dat het klooster van Sredneoeralsk met de echte kerk niets meer te maken heeft. Het klooster zou bestaan uit mensen met een duister verleden. ‘Orthodoxe mannen zouden geen meisjes met een stroomkabel slaan. Bajesklanten kan het niet schelen wie ze slaan.’
Hegoumen Sergij wijst alle beschuldigingen van de hand. Als biechtvader van onder andere voormalig procureur van de Krim Natalja Poklonskaja en de bekende hockeyspeler Pavel Datsjuk kan hij nog altijd op een grote schare aanhangers rekenen, vooral onder ultraconservatieve gelovigen. In december 2019 sprak hij nog van de Joodse liga die met behulp van de Antichrist in de vorm van een Poetin-dubbelganger met een botoxgezicht Rusland in zijn greep houdt. Vader Sergij heeft inmiddels een netwerk van skiten opgebouwd. Ver weg van de bewoonde wereld en de duivelse G5-zendmasten. Voor het geval dat zijn klooster toch nog in handen van de Antichrist mocht vallen.
Woonde en werkte enkele jaren in Moskou. Journalist, vertaler en auteur.
De Oekraïense geheime dienst liquideerde een Russische generaal. Hoe staat het met het gebruik van de chemische wapens waarover de topmilitair de controle had?
‘Moslimhater valt kerstmarkt aan’: het leek voor vele media een haast verfrissend discours. Maar heel wat vragen blijven onbeantwoord.