Britse economie groeit sterker dan verwacht

‘We zaten er naast’, bekende IMF-directeur Christine Lagarde reeds in de Andrew Marr Show (BBC) op zondag 8 juni 2014. Nochtans beweerde de hoofdeconoom van het IMF, Oliver Blanchard, ruim een jaar geleden dat de Britse regering met vuur speelde. In 2013 voorspelde hij een groei van 0.7, uiteindelijk bleek het 1.7% te worden. In april 2014 raamde het IMF dat de Britse economie nog zou toenemen met 2.9%. Op 24 juni stelde het dat cijfer bij naar 3.2% Daarmee is het Verenigd Koninkrijk de snelst groeiende Westerse mogendheid. Het laat zowel toplanden als de VS (1.7%) en Duitsland (1.9%) achter zich. Ter vergelijking, China en India groeien respectievelijk 5.4% en 7.4%. Voor 2015 is er nog een geplande Britse groei van 2.7%. De Britse economie zou kracht putten uit de stijging van de consumentenuitgaven die daarmee ook investeringen doen toenemen.

Snoeien om te bloeien / bloeden?

Conservatieve stemmen spreken van ‘een rechtvaardiging’ van de economische hervormingen onder leiding van de Britse minister van Financiën, George Osborne. Een ware opkikker na onder meer de opdoffer in 2013 toen het VK zijn triple A status verloor. Osbornes rode draad in zijn beleid is het verminderen van het overheidstekort. Daarover verklaarde hij in januari 2014: ‘Voor de bestrijding van het tekort zijn moeilijke beslissingen nodig geweest – van het hervormen van de sociale voorzieningen en het verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd tot het in de hand houden van de ambtenarensalarissen. Maar ik heb altijd geloofd dat een land zichzelf niet rijker kan maken door cheques aan zichzelf uit te schrijven. We moeten verantwoordelijke keuzes maken om ervoor te zorgen dat we de tering naar de nering kunnen zetten – en dat is wat ik beslist wil zien te bereiken.’

Maar niet iedereen jubelt. De schaduwminister van Financiën voor Labour, Ed Balls, reageerde scherp: ‘Het kan nog wel drie jaar kan duren voordat bnp per hoofd van de bevolking het niveau van hiervoor heeft bereikt. Het is een verloren decennium voor de levensstandaard. Hopen dat belastingverlagingen van bovenaf naar beneden zullen doorwerken, een race van dalende lonen, het verzet van de schatkist voor een echte industriële strategie, en lonken naar een EU-uitstap. Dat kan niet het juiste recept zijn voor Groot-Brittannië.’

Foto: (c) Reporters: George Osborne naast Christine Lagarde