In de Verenigde Staten wordt vandaag ‘Thanksgiving Day’ gevierd: een herinnering aan het wedervaren van de kolonisten die in het begin van de zeventiende eeuw totaal berooid en uitgeput de eerste winter op het Amerikaanse vasteland moesten doorkomen.

Dankzij de hulp van de inboorlingen — indianen dus — kon deze Plymouthkolonie overleven. Het oogstfeest dat ze samen vierden is dan mettertijd Thanksgiving gaan heten en werd een baken in de collectieve identiteitsvorming van de jonge natie.

Indian Summer

Multiculturele idylle: kolonisten en indianen nuttigen samen het maal op Thanksgiving.

Kolonisten en indianen nuttigen samen het maal op Thanksgiving.

Voor die gelegenheid worden ieder jaar zo’n vijftig miljoen kalkoenen geslacht. Zij nemen niet deel aan de feestelijkheden, tenzij in de stoofpot. Ze worden daartoe speciaal vetgemest en ook daar zit een symboliek in: we staan nu eenmaal aan de top van de voedselpiramide, het is in de natuur eten of gegeten worden.

Die ene kalkoen die dan ritueel gespaard wordt is de uitzondering op de regel, een soort averechtse zondebok die zelfs in het Witte Huis mag logeren. Waarna geen enkele wet verbiedt om de geluksvogel achteraf toch nog in de pot te gooien, want het is gewoon een pr-stunt van de kalkoenlobby. Ja, die bestaat echt.

De Engelse en Hollandse calvinisten waren de stichters van de kapitalistische meritocratie — ook bekend als de ‘American Dream’ — waarin de besten en de dappersten beloond worden. Men verdient zijn hemel door hard te werken en niet flauw te doen

Een andere groep die Thanksgiving met gemengde gevoelens beleeft, zijn de indianen waarmee toen verbroederd of verzusterd werd in een ‘Indian Summer’. Een zachte periode in november die wij ‘oudewijvenzomer’ of ‘Sint-Michielszomer’ noemen en die soms een extra oogst opleverde. Maar de nakomelingen van de Noord-Amerikaanse indianen kijken zuur naar dat feest, dat eraan herinnert hoe ze hun land kwijt geraakten aan de nieuwkomers, soms via alcohol en andere smerige trucs, en op zijn Buffalo Bills afgeslacht werden waarna de overblijvers hun leven mocht slijten als toeristische attractie in reservaten.

Ook deze keerzijde is perfect compatibel met de pioniersgeest van de ‘Pilgrim Fathers’: de Engelse en Hollandse calvinisten waren de stichters van de kapitalistische meritocratie — ook bekend als de ‘American Dream’ — waarin de besten en de dappersten beloond worden. Men verdient zijn hemel door hard te werken en niet flauw te doen. Er mag best wat concurrentie zijn, dat houdt iedereen scherp. Anders loert de duivel van het communisme om de hoek.

Neanderthalers

President Biden schenkt een kalkoen (of twee) gratie.

President Biden schenkt een kalkoen (of twee) gratie.

Waar er winnaars zijn, zijn er dus verliezers. De kalkoenen zijn de pineut van het dankfeest, de indianen de dupe van de American Dream. Wie een dagje Pairi Daiza boekt om met de kindjes naar de panda’s te gaan kijken en in de plaats de ene beer de andere de strot ziet overbijten: sorry, zo zit de natuur in elkaar.

Het aards paradijs is niet van deze wereld en vanuit die vaststelling lijkt oorlog iets vanzelfsprekends, wat de Griekse wijsgeer Herakleitos al betoogde: ‘Oorlog is de vader van alle dingen.’

Wees een waardige kalkoen, gij christenvlaming, en recht het hoofd voor de bijl. Misschien vinden sommigen onder ons nog wel een plaatsje in reservaten, iets zoals Bokrijk, tussen de varkens

Deze kosmische wet geeft migranten ook het recht om grond af te pakken en pineutvolken te koloniseren. De homo sapiens deed het al 50.000 jaar geleden, migrerend uit Afrika naar Europa: de Neanderthalers mochten beschikken. De Spanjaarden vermorzelden het Incarijk en Leopold II verklaarde Congo zelfs tot persoonlijk bezit.

De Joodse kolonisten doen het nu in de Palestijnse gebieden, met de Bijbel in de hand, zoals vier eeuwen terug de Europese kolonisten in wat ze de ‘nieuwe wereld’ noemden. De moslims veroveren vandaag Europa, met de Koran in de hand. Ja, toeter maar over identiteit en cultuur, het is gewoon het recht van de sterkste. Wees een waardige kalkoen, gij christenvlaming, en recht het hoofd voor de bijl. Misschien vinden sommigen onder ons nog wel een plaatsje in reservaten, iets zoals Bokrijk, tussen de varkens.

Dit doembeeld van de omvolking jaagt sommigen zoveel schrik aan dat ze de nieuwe Russische tsaar smeken om tussen te komen. Die — helaas — dezelfde koloniale ambities heeft tegenover wat we nogal pathetisch het ‘Avondland’ noemen. Het is wanhopig zoeken naar het laatste oud ijzer om ons te verdedigen, want we laten ons niet afslachten als kalkoenen. Dat zullen de Neanderthalers ook gedacht hebben toen ze een verse partij knuppels sneden.

Kalkoenwording

Black Friday.

Na Thanksgiving Day volgt de even traditionele ‘Black Friday’, de kooporgie waar er met kortingen gesmeten wordt en mensen elkaar ei-zo-na vertrappelen voor de laatste afgeprijsde flatscreen. Hier, vrienden, aanschouwen we waarom de westerse cultuur niet beter verdient dan te verdwijnen: het glorierijke kapitalisme van de nijvere protestanten is geëindigd in het meest gore consumentisme van obese hamburgervreters.

Via de smartphone worden kinderen van 7 tot 77 gebombardeerd met reclameboodschappen, nu ook in woke-versie, om de gigantische industrie draaiende te houden waar alleen de aandeelhouders de echte winnaars zijn. Zij die niét werken maar cashen. Hebzucht en afgunst zijn dé triggers van heel het systeem. Ondertussen is iedereen ongelukkig, aan de pillen, depri of hysterisch.

Hier, vrienden, aanschouwen we waarom de westerse cultuur niet beter verdient dan te verdwijnen: het glorierijke kapitalisme van de nijvere protestanten is geëindigd in het meest gore consumentisme van obese hamburgervreters

Donald Trump sluit de grenzen en zal Amerika opnieuw ‘great’ maken, schijnt het. Maar op welke gronden? Wat valt er nog te verdedigen? De conservatieve fatsoenspartij die de Republikeinse Partij was, de eigenlijke erfgenaam van de Pilgrim Fathers, is moreel gepluimd tot een verzameling jaknikkers, aangevoerd door een stel miljardairs. Het beeld van de meute die achter deze vlag loopt en op commando zelfs het Capitool bestormt, zal ooit nog als materiaal dienen voor historici die de ondergang van deze beschaving bestuderen.

Zo bekeken is het Thanksgivingslied ‘We gather together’, afkomstig van de Nederlandse hymne ‘Wilt heden nu treden’, voor verschillende interpretaties vatbaar. De pioniers van de Mayflower zongen het in de zondagsmis, maar je kan het net zo goed als achtergrondmuziekje gebruiken voor kalkoenen op weg naar de slachtbank. Of grappiger nog: bij een Black Friday-file net voor de deuren openen.

‘Alles wat ontstaat, is waard dat het ten gronde gaat’, zegt Mefisto in Goethes Faust. Vrij vertaald: ‘Elk feestje heeft zijn beestje.’ Enig gevoel voor humor maakt dit alles draaglijk, zelfs vermakelijk.

Woke is dood

Scansspel

Nil novi sub sole

Bakoe toe!

En stoemelinx

Bergen geld