Vorige week werd met een maandenlange vertraging het kraakpand aan de Paleizenstraat 48 in Schaarbeek eindelijk ontruimd. De ‘bewoners’ kwamen terecht in een Ibis Hotel in Ruisbroek, deel van Sint-Pieters-Leeuw waar de burgemeester een unieke kans miste om krachtig ‘nee’ te zeggen tegen de Brusselse chantage.

Het voormalige gebouw van de Dienst Belastingen aan de Paleizenstraat was illegaal bezet door asielzoekers, illegale vreemdelingen en drugscriminelen. Naar verluidt hadden ze het pand opgedeeld volgens een eigen hiërarchie. De laagste verdiepingen waren voor de Zwart Afrikanen, de hogere etages werden ingenomen door vreemdelingen uit moslimlanden en de hoogste echelons waren voorbehouden voor drugsverslaafden en hun dealers.

De media ontdekten zowaar dat er in Brussel ook crack (een rookbare variant van cocaïne, die op een strookje zilverpapier gelegd wordt om het van onder af te verwarmen met een aansteker) gebruikt werd. Men hield ons voor dat het tot op heden enkel voorkwam in steden als New York. Nochtans volstaat het al jaren om een ondergrondse parkeergarage in Brussel te gebruiken om oog in oog komen te staan met het fenomeen.

Een Maximiliaanpark “indoor”

Het bewuste pand werd door de Brusselse overheid gerenoveerd om er een opvangcentrum voor oorlogsvluchtelingen uit Oekraïne van te maken. In tegenstelling tot Vlaanderen vangt Brussel (net als Wallonië) immers nauwelijks Oekraïense vluchtelingen op.

Dat was dus niet naar de zin van de honderden ‘asielzoekers’ die opgehitst door ngo’s, onverantwoordelijke partijen als Ecolo en activistische advocaten als mediafenomeen Marie Doutrepont (van ‘Progress Lawyers Network’), het pand hadden omgevormd tot een primitief noodopvangcentrum. Het werd aldus een indoor versie van het Maximiliaanpark.

De renovatie werd noodgedwongen stilgelegd. De overwegend vrouwelijke Oekraïense vluchtelingen moeten wijken voor het bezettingsgeweld van uitsluitend alleenstaande mannen. Ondanks het feit dat de eigenaar van het gebouw vlot een vonnis bekwam dat de krakers  verplichtte het gebouw binnen drie weken te verlaten, gebeurde er maandenlang niets.

Activistische DéFI-burgemeester van Schaarbeek

Hoewel er ook meerdere strafrechtelijke feiten zoals kraken, geweld en drugsdelicten konden worden vastgesteld deed Schaarbeeks burgemeester Cécile Jodogne (DéFI), goed wetende dat de echte vluchtelingen er in de minderheid waren, bewust niets anders dan de druk op staatssecretaris voor Asiel en Migratie De Moor opvoeren. Nochtans is het haar plicht op te treden wanneer de veiligheid niet kan gegarandeerd worden en wanneer de volksgezondheid in gevaar wordt gebracht. Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden heeft hier alweer een kans gemist om deze burgemeester tot de orde te roepen en zo haar collega De Moor te steunen.

Door de druk te verhogen, rekende men in Brussel op een de facto regularisatie en naarmate de ontruiming en overbrenging naar andere opvang onvermijdelijk werden, zag men bijgevolg illegalen uit andere steden ook hun intrek nemen in de Paleizenstraat.

Omdat er ook een dode viel, messen getrokken werden, er bij de ontruiming  veel meer bewoners bleken te zijn dan verwacht en de uitgereikte blauwe identificatiebandjes even vlot bijgemaakt en doorverkocht werden als een gram crack, was de chaos compleet en diende de straat zelfs voor de ogen van de journalisten afgesloten te worden.

Toen het licht weer aanging was het konvooi met bussen vol echte en vermeende asielzoekers al aangekomen aan het Ibis hotel in Ruisbroek, deelgemeente van Sint-Pieters-Leeuw. Het helaas al stevig verbrusselde Ruisbroek, niet te verwarren met de gelijknamige deelgemeente van Puurs-Sint-Amands, die in 1976 al het slachtoffer werd van een grote overstroming, werd overspoeld door media-aandacht.

‘Sint-Pieters-Leeuw ? C’est quand même Bruxelles içi’

Burgemeester Jan Desmeth van Sint-Pieters-Leeuw (N-VA) was niet op de hoogte, het Ibis hotel bleek onder valse voorwendselen te zijn geboekt, afspraken over medische screening waren niet nagekomen, de verantwoordelijke Brusselse politici gaven niet thuis en hun ambtenaren beweerden zelfs dat ze niet wisten dat Sint-Pieters-Leeuw in Vlaanderen en niet in Brussel lag.

Het feit dat illegalen en asielzoekers op hotel worden ondergebracht is het ultieme symptoom van een onhoudbaar systeem. Een mijlpaal waarbij het aanzuigeffect zijn grenzen heeft overschreden. Echte asielzoekers uit (onder andere) Oekraïne moeten wijken voor mensensmokkelaars. Tussen criminelen, drugsverslaafden en gelukzoekers is het zoeken naar oprechte asielzoekers als naar een speld in een hooiberg. Die laatste worden de speelbal van criminele bendes waarbij het recht van de sterkste geldt en die zich bij de minste weerstand laten ophitsen om te spuwen in de hand die hen voedt.

Het gebeuren is des temeer tekenend over hoe een groot deel van de Franstalige elite in Brussel denkt over Vlaanderen. Om te beginnen wordt ostentatief ontkend dat er nog een stuk Vlaamse rand geografisch onder Brussel ligt. Hoewel Brussel veel royaler van hotels is voorzien, kiest men er uitgerekend een hotel in Vlaanderen uit. Mogelijk omdat de staatssecretaris Vlaams is, is dat in die kringen een manier om aan te geven dat Vlaanderen ook dit door Brussel verrotte probleem nu maar moet oplossen.

CD&V-voorzitter Mahdi die anders niet te beroerd is om zich met de kleinste details van zijn ministers te bemoeien, bleef in alle toonaarden stom.

Chantage door een minderheid

Om al die reden had de burgemeester van Sint-Pieters-Leeuw het Ibis hotel meteen moeten sluiten. Een burgemeester kan dat wanneer hij de veiligheid niet kan garanderen of wanneer de volksgezondheid in gedrang komt. Dat hij (en dus zijn politie) niet op de hoogte waren van de komst, het aantal veel hoger lag dan initieel bij het hotel geboekt, de betrokkenen niet medisch gescreend waren en hij daarvoor in allerijl huisartsen moest gaan opvorderen, de bescherming van de andere hotelgasten, … waren slechts enkele van de valabele argumenten geweest voor een sluiting of weigering. In plaats daarvan gaf hij wel opdracht om de lichten, die ’s nachts gedoofd werden om energie te besparen, opnieuw heel de nacht te laten branden.

Nu werd er chantage gepleegd en worden degene die het luidste roepen en niet aarzelen hun toevlucht te nemen tot illegale praktijken andermaal bevoordeeld. Net als met de Irandeal en de ruil van een veroordeelde terrorist tegen een voormalige ngo-medewerker, geven we daar beter niet aan toe.

Wat zou Bart Somers doen?

In De Zevende Dag hoorden we Bart Somers, naast minister van Binnenlands Bestuur in de Vlaamse Regering ook nog steeds titelvoerend burgemeester van Mechelen, stellig poneren dat hij in zijn stad al voor minder dergelijke bussen had teruggestuurd. Hij had dit beter een paar dagen eerder gezegd.

In elk geval, de burgemeester van Sint-Pieters-Leeuw, die nu uitblonk in constructiviteit, had een beter signaal gegeven door het hotel te sluiten. Nu heeft hij noch het Vlaams karakter van zijn gemeente, noch de beteugeling van het open grenzen beleid, noch de situatie van echte asielzoekers een dienst bewezen.