De corruptie van Joe Biden en zoon

Hunter Biden, de overlevende zoon van Joe Biden, verkocht de gunsten van zijn vader, de toenmalige vicepresident van de Verenigde Staten, aan de hoogste bieder. Dat Joe de realisatie van dit business plan faciliteerde, brengt niet enkel de familie, maar ook de nationale regering in de problemen.  

Hunter Biden heeft een neus voor zaken, toch zolang zijn inbreng in de onderneming beperkt blijft tot zijn naam en adresboek.

All in the Family

In China deed Hunter Biden zaken met de Communistische Partij van Xi Jinping. De zoon van de toenmalige vicepresident (onder Barack Obama) tekende een samenwerkingsakkoord met een Chinese zakenman voor de oprichting en financiering van investeringsfirma Bohai Harvest RST (BHR). Deze firma deed gouden zaken, onder meer dankzij de ruggensteun van de Bank of China en de Chinese Development Bank, en had op een bepaald moment meer dan 2 miljard dollar aan activa in portefeuille.

Dichter bij huis speelden Hunter en Joe pro-anti-corruptie een-tweetjes. In Roemenië was Gabriel Popoviciu, een corrupte vastgoedmagnaat, een van de belangrijkste doelwitten van de door Biden Sr. gestuurde opkuis-operatie van Oost-Europa. Terwijl de vicepresident druk uitoefende op de Roemeense overheid om harder op te treden tegen corruptie, betaalde Popoviciu Hunter om de Roemeense aanklagers op afstand te houden. Joe creëerde de vraag, zijn zoon voorzag het aanbod.

De steekpenningen werden door de vennootschap van de Roemeense tycoon betaald aan de zakenpartner van de Bidens, Rob Walker. Omdat kleinere geldtransfers minder aandacht trekken, stortte Walker Popoviciu’s steekpenningen in betrekkelijk bescheiden, opeenvolgende sommen op de verschillende rekeningen van Hunter en diens zakenpartners. Walker stuurde zelfs tienduizend dollar naar een rekening van Hallie Biden – de weduwe van Hunters broer Beau met wie Hunter intussen een romantische relatie had. All in the Family.

Oekraïne

Verderop in Oekraïne werd zoonlief royaal betaald om ogenschijnlijk niets te doen. Als lid van de raad van bestuur van energiebedrijf Burisma kreeg Hunter zo’n 80 duizend dollar per maand. Bovendien, zo vertelde een informant aan de FBI, zou de familie Biden een extra 10 miljoen dollar hebben ontvangen via een complex netwerk aan brievenbusvennootschappen. Een mooie som die je, gelet op Hunters beperkte kennis over de Oekraïense energie-industrie, toch moeilijk ‘marktconform’ kan noemen.

In 2014 kreeg de vicepresident zijn zoon en diens zakenpartner Devon Archer over de vloer. Burisma werd, vertelde Hunter, onder vuur genomen door het nieuwe Oekraïense regime. Vijf dagen later was de vicepresident in Oekraïne voor een aantal vergaderingen. De volgende dag kondigde Burisma aan dat Archer benoemd werd in de raad van bestuur. Drie weken later was ook de installatie van Hunter Biden een feit.

Biden, Inc. ontving zo’n vier miljoen dollar van Burisma. Of de Oekraïners waar voor hun geld kregen, is een open vraag. De financieel directeur van het bedrijf liet in een e-mail weten dat hij meer concrete prestaties verwachte van Hunter – en dan vooral van diens netwerk. Enkele weken later landde Joe in Oekraïne en liet hij de procureur die Burisma in het vizier had ontslaan. Hij was, u raadt het, corrupt. Zodra Joe Biden vicepresident af was, werd het salaris van Hunter en Archer overigens gehalveerd.

Directe lijn

Hunter Biden verkocht Joe Biden. Hunters zakenpartners betaalden hem vette bedragen voor toegang tot en gunsten van (de vicepresident van) de Verenigde Staten. Ze deden zo een beroep op de enige dienst die iemand als Hunter kon leveren. Dat zijn verkooppraatje uitsluitend aansloeg in landen met een cultuur van corruptie is uiteraard geen toeval: in China, Roemenië en Oekraïne begrijpen ondernemers dat financieel succes afhankelijk is van de welwillendheid van politieke machthebbers. Business as usual, dus.

Maar Hunter Biden oefent geen politiek ambt uit. Zijn duistere zaakjes zijn maar relevant in zoverre zijn vader, de president van de Verenigde Staten, erbij betrokken is. Een – eerder schoorvoetend – politioneel onderzoek door de FBI en een – uitermate enthousiast – onderzoek door het Republikeinse Congres, doen vermoeden dat die betrokkenheid reëel en substantieel was.

Het weer

De modus operandi van de familie Biden – ook Joe’s broer James is erbij betrokken – kan je als volgt samenvatten. Hunter Biden verkocht zijn invloed bij zijn vader aan ongure zakenlui. Vader Joe wist dat Hunter dit deed, maar werd niet op de hoogte gehouden over de details van de gemaakte afspraken. Op die manier kon de huidige president overtuigend en – niet onbelangrijk – onder ede verklaren dat hij niet wist wat Hunter exact uitstak.

Nu en dan liet de plaatsvervanger van Barack Obama van zich horen. Organiseerde Hunter een dinertje in Washington D.C. voor zijn buitenlandse vrienden, dan kwam Joe even gedag zeggen. Was Hunter druk aan het vergaderen, dan belde hij zijn vader even op om – met de telefoon op luidspreker – over het weer te praten. En had Junior een afspraak in China, dan liftte hij mee met zijn vader op Air Force Two, het regeringsvliegtuig van de vicepresident. Hunter zorgde er uiteraard voor dat zijn zakenpartners op de hoogte waren van zijn vervoermiddel.

Doelpalen

Het Witte Huis ontkende dat de president wist van Hunters exploten. Naarmate het net zich begon te sluiten rond het staatshoofd, veranderde diens verdediging, eerst subtiel, daarna abrupt. In den beginne, toen alles nog eenvoudig leek, ‘wist Joe Biden niets’ van de zaken van zijn zoon. Daarna ‘hadden ze diens zaken nooit besproken’, wat niet hetzelfde is. De belangrijkste shift vond een aantal weken gelden plaats, toen de perssecretaris van het Witte Huis verklaarde dat Joe Biden ‘nooit zaken had gedaan’ met zijn zoon. ‘Moving the goal posts’ noemen we dat.

Nu is het bijzonder onwaarschijnlijk dat sommen geld overgeschreven werden naar een rekening op naam van de president. Dat betekent natuurlijk niet dat hij niet corrupt is. Joe Biden is een familieman, de pater familias die zijn familie als een verlengstuk van zichzelf ziet. Hij verwacht ook dat zijn familieleden eenzelfde houding aannemen tegenover hun broers, zussen, neven, nichten en, uiteraard, vader. De verrijking van het ene familielid is de verrijking van het andere. De Bidens, die zorgen voor elkaar.

Family Business

Wanneer uit e-mailverkeer blijkt dat Hunter ’tien procent voor de Big Guy’ reserveert, zal hij die tien procent niet hebben overgeschreven naar de bankrekening van zijn vader. Ook zal hij de talrijke sommen die hij, zo schreef hij aan zijn dochter Naomi, moest afstaan aan zijn vader, niet letterlijk hebben afgestaan. Het geld kwam, via stichtingen en vennootschappen, terecht bij familieleden en zakenpartners die ervoor zorgden dat Joe’s ‘kosten’ betaald werden. En die kosten, die liepen wel eens op.

De Biden Family Business is één gemeenschappelijke inkomstenstroom en een even gemeenschappelijke aftrekpost. De familiezaak, waarvan het bestaan steeds vermoed maar nooit grondig onderzocht werd, wordt na decennia eindelijk aan een grondig boekenonderzoek onderworpen. Het zal de CCP, Popoviciu en Burisma wellicht worst wezen.

De feitelijke informatie en claims in deze bijdrage werden geput uit: (1) het rapport van het comité van Nationale Veiligheid van de Senaat, (2) het tussentijds rapport van het comité van Overheidstoezicht van het Huis van Afgevaardigden en (3) de verslaggeving door Andrew McCarthey op de website van National Review (NR), hier, hier en hier.