De pennenvriendjes maken grapjes over Whatsappjes

De toestand is inmiddels zo ernstig dat enkel met grondige humor de zaken scherp kunnen gesteld worden. Helaas moet u het hier doen met de correspondentie van de pennenvriendjes. Het is wat het is. 

Hey eerlijke Erwin,

Wat hebben de Belgen toch geluk met zo’n grote staatsman als Alexander De Croo aan het roer. Ik weet, er zijn vuige lieden in diverse oppositiepartijen die hem oneerlijkheid verwijten in de Whatsappaffaire rond de begroting en het ontslag van staatssecretaris Eva De Bleeker. ‘U wordt steeds bleker en bleker als de naam De Bleeker valt,’ schamperde Jean-Marie Dedecker. Humor, het is een vak apart, Erwin. We laten dat best over aan mensen die daarvoor hebben doorgestudeerd aan Angelsaksische academies.

Geduldig luisterde empathische Alexander naar het gebazel van de oppositie om vervolgens welwillend als altijd zijn bescheiden rol op het wereldtoneel te benadrukken. Je moet weten: nadat de appjes-affaire in hevigheid toenam door een ongetwijfeld ploertig artikel in Knack (ik heb het niet gelezen, want er stonden te weinig prentjes bij), was de bespottelijke verwachting gerezen dat de premier daar dinsdag uitleg over zou komen geven in een parlementaire commissie. Wat een dwaling! De Croo legde woensdag uit waarom dat niet was gelukt. Hij had dinsdag belangrijke afspraken met Christine Lagarde, de groep van 10 (10 wàt? Dat zei hij er niet bij!), de kerstman, de premier van Vietnam en de leiders van Ross 128b, onze dichtstbije exoplaneet.

Hadden de dames en heren opposanten dan geen respect voor het eenzame titanenwerk dat hij, Alexander, hoog aan de top eigenhandig en telkens weer met groot succes verrichtte? Had hij niet verantwoording moeten komen afleggen in die commissie, hij zou woensdag persoonlijk te paard naar Iran gereden zijn om Olivier Vandecasteele te bevrijden en terug naar huis te brengen, nog voor het avondeten. En dat hij gelogen zou hebben? Hoe durven ze dat beweren! Hij had het altijd klaar en duidelijk gezegd: ‘Er waren geen Whatsappberichten en iets wat niet bestaat kan je niet vrijgeven en daarbij: ze gingen over iets helemaal anders.’

En toch, Erwin, toch begin ik te denken dat ‘den dweil’ stilaan eerder ‘het smeerlapke’ is. Anderen slachtofferen voor de eigen fouten, je kan daar ver mee geraken in Europa, maar in eigen land zijn er nog altijd mensen die zoiets laf en stijlloos vinden.

Denkt De Croo zich te kunnen spiegelen aan de Nederlandse ‘Mark Teflon Rutte’, zo genoemd omdat alle affaires van hem af lijken te glijden als een spiegelei uit een Tefal pan?  Van Rutte zal je geen Whatsappjes vinden. Die gebruikt nog een Nokia 3310 en wist elke dag zijn sms-jes waar hij trouwens ‘geen actieve herinnering’ aan heeft. Wow. Dàt is pas teflon. Ik vrees dat Alexander teflon ‘van den Aldi’ gebruikt. Waar stilaan toch een en ander aan blijft plakken. Hoe zat dat tijdens de formatie weer met die andere appjes? ‘Ik heb nooit geprobeerd om een afspraakje te maken met die pornoster, en daarbij ze kon die dag niet.’

Let op met die goedkope teflon, Lex.

Beste stijflippige Stef

Als onze premier leraar zou zijn, hij gaf de kindjes straf voor het juist beantwoorden van een foute vraag en zou er vervolgens over liegen in de leraarskamer.

 Ten huize De Croo is niemand nog zeker van zijn job. Gat in de begroting? ‘De tuinman heeft er zijn hark door geduwd.’ Hoogste overheidsbeslag ter wereld? ‘De kok heeft teveel gist gebruikt’.  De inflatie gaat door het dak? ‘Ontsla de schaliedekker!’ E. Dellai uit I. zegt eindelijk ‘sì ’? ‘Stuur mevrouw De Croo een weekendje naar haar moeder!’

Alexander De Croo is de Koning Arthur van de ontslagronde tafel.

Doch met het Whatsappgekonkelfoes heeft lenige Lexy zichzelf toch enigszins in de problemen gewerkt. Daarvan getuigt een gezamenlijk manifest van enkele blauwe zwaargewichten die zich als één menspersoon achter de belaagde premier scharen. ‘ Dat het ronduit schandalig is dat de oppositie durft oppositie voeren! En ze zich moesten schamen tot zeven generaties ver in hun nageslacht!’

Wanneer liberale kopstukken mekaar beginnen te steunen dan weet je dat er serieus wat kak aan de knikker hangt. Men krijgt er doorgaans zoveel messen in de rug geplant dat men er enkel nog plat op de buik aan politiek doet.

Het opvallendste zwaargewicht was – niet geheel onverwacht – Maggie De Block, die ex-staatssecretaris van begroting Eva De Bleeker aanmaande haar trots opzij te zetten om eindelijk eens deftig te leren liegen ten voordele van de partij. Maggie gaf zelf meteen een praktijkvoorbeeld van haar eigen bedrevenheid door te verklappen dat ze in 2025 weliswaar de actieve politiek vaarwel zal zeggen maar toch nog snel snel op een blauwe lijst zal staan bij de moeder, schoonmoeder en plusouder-met-een-vagina aller verkiezingen.

Het geeft te denken dat de politieke mores zover opgeschoven zijn dat men plat kiezersbedrog presenteert als moreel baken. Ondertussen houdt mevrouw De Bleeker de lippen stijver op mekaar dan een klimaatactivist die per ongeluk door het tubetje superlijm beet.

Hooggeëerde cunnilinguïst Vanmol,

Dinsdagmiddag even voor 13 uur, ik zat in de auto en een vrouw riep plots dat ze een keihard orgasme wilde: ‘Ik wil knallend klaarkomen met een mens van vlees en bloed.’ Ze riep dat op Radio 1, anders had ik wel even geïnformeerd wat ik precies voor haar kon betekenen.

De nogal onverwachte ontboezeming bleek onderdeel van een spotje dat reclame maakte voor een VRT MAX streaming reeks ‘The Season of Sex’. Geen Amerikaanse sitcom met shoppende New Yorkse dames die cosmopolitans drinken en wegdromen over Mr. Big. Nee, een Vlaamse fictiereeks met zes korte afleveringen die online te bekijken zijn. Kijk, daar begint het probleem al: als dat hoofdpersonage werkelijk zoveel moeite heeft om klaar te komen, waarom zijn het dan korte afleveringen? Dat gaat zo niet lukken, he vriendjes.

Sinds Raymond de illustere zin ‘Meisjes, ze komen zelden klaar, meneer’ verving door ‘Meisjes, je bent er nooit mee klaar, mijnheer’, verkeerde ik in de waan dat het vrouwelijke orgasme niet langer problematisch was, en indien wel, dat daar dan adequate hulpmiddelen voor te koop waren bij de Hema.

Daar denken de makers van ‘Season of sex’ duidelijk anders over. Mij niet gelaten, maar het blijft toch een béétje schrikken als ze zo op een onbewaakt moment om een knalorgasme smeken op de radio. Overigens staan de kranten ook steeds voller van vrouwelijke seks. Vroeger hadden we daar de Flair voor, tegenwoordig De Standaard, De Morgen, Het Laatste Nieuws en al hun afgeleiden. Weet je wat het volgens mij is? Lickbait!

En nu moet ik dringend weg, twee koffers vol geld gaan ophalen voor een bevriende Europarlementariër. Doei!

Fidele vriend,

Nu je het toch over de Europarlementariërs hebt, ik ben blij dat de EU-corruptie eindelijk een gezicht gekregen heeft. En wat voor een gezicht! Eva Kaili! Wat een lekker mokkeltje is me dat, zeg! Weet je, Stef, ik wou dat ik een hoopje smeergeld was. Dan kon ik lekker bij Evaatje in de koffer duiken!

Ik weet het, ’t is allemaal niet proper en zo, en corruptie is laakbaar. Maar voor die 150.000 euro krijgen we deze keer toch iets deftig om naar te kijken. Voorheen moesten we het stellen met het opgezwollen hoofd van Karel Pinxten, wat mottige grijpgrage backbenchers, Waalse socialisten en Kathleen – ze zijn mijn hoofd vergeten vastzetten -Van Brempt.

Volgens haar advocaat is ze trouwens totaal onschuldig. En dat zou best eens kunnen, he Stef. Het is niet ondenkbaar dat een of ander familielid uit den vreemde zomaar een zak vol geld in haar appartement achterliet zonder dat ze dat zelf in de smiezen had. Als zoiets kan met twintig kilo coke en een bigbag hash, dan kan dìt zeker!

En daarbij: Evaatje is zo schattig als ze verongelijkt pruilt. ‘Kijk ons Kaili eens verongelijkt pruilen’ zeg ik dan, ’ t is net Kaili Mero ‘. Neen Stef, bedrogen worden we toch en als het moet dan liever door een MILF ( Mokkel I Like to Finance ) als Eva Kaili. Ik zou ze graag eens ontmoeten ons Kaili. Gewoon al om daarna ‘kent Kaili me nog?’ te kunnen zeggen.

Tot rap, woordgrap!