Frank Vandenbroucke aan de schokleiband van de Big Pharma
België Bananenrepubliek
De farmabedrijven likkebaarden bij de bedragen die ze binnenhalen, of hun middelen nu werken of niet. Frank Vandenbroucke volgt braaf.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementDe WHO evolueert stilaan naar een ‘Wereld Hilarische Organisatie’: mondmaskers zijn nutteloos – mondmaskers verplicht, chloroquine werkt – chloroquine werkt niet, remdesivir werkt – remdesivir werkt niet. Ze lijkt Marc Van Ranst wel.
Het geneesmiddel remdesivir werd in de VS ontwikkeld dankzij 79 miljoen dollar aan publieke financiering. De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) gaf remdesivir de ‘orphan drug status’ als Covid-19-geneesmiddel. Dat hield in dat producent Gilead – een naam die door de televisieserie The Handmaid’s Tale een negatieve connotatie kreeg – zeven jaar lang een exclusief verkooprecht als geneesmiddel tegen corona kreeg. Vervolgens kwam er een positief advies van het Europese geneesmiddelenagentschap (EMA), dat samen met Sciensano besloot dat remdevisir als efficiënt geneesmiddel voor corona gold. Daarop bestelde vlijtige Frank voor 4,2 miljoen euro 12 300 dosissen van de virusremmer remdevisir. Niets van, zegt het WHO nu. Remdevisir werkt niet tegen corona, je kan evengoed melk met honing drinken. Het grote probleem van Frank is: wat doe je er mee? Want verbranden kan je het niet.
De medische lotto
Afgelopen week werd in De Tijd helder uitgelegd hoe de medische wereld functioneert. Wanneer krijgen we welk medicijn voor welke ziekte? Immunoloog Bart Lambrecht van het UZ Gent schetste de horkerige wijze waarop dit gebeurd: ‘Als wij vandaag beslissen om – ik zeg maar wat – aspirine te gebruiken bij een hartpatiënt, is dat gebaseerd op twintig studies die het nut tonen en vijf die het tegendeel beweren. Als er genoeg studies zijn gebeurd, wordt daar een meta-analyse op gedaan, die een wetenschappelijke consensus oplevert’. Soms moet je als satirische auteur niets verzinnen, vaak zit de onzin ingebakken in ons systeem.
De wetenschappelijk consensus is aldus een onwetenschappelijke lotto van een ‘winner takes all’-democratie. Alle grote farmaceutische bedrijven werden reeds betrapt voor het onrechtmatig financieren van studies omtrent medicijnen die zij produceren – ze hebben immers geld genoeg want ze krijgen miljoenen euro’s subsidies. Honderden artsen werden reeds veroordeeld omdat ze voor adviezen betaald werden door de Big Pharma.
Het schokeffect
De imperialistische Big Pharma is de marionettenmeester die bepaalt welke brol dokters in ons lichaam pompen en de prijs die we daarvoor betalen. Of het werkt, hangt af van studies waarbij de al dan niet onafhankelijkheid een groter mysterie is dan het monster van Loch Ness. Frank Vandenbroucke, door vriend en vijand, vooral de eerste, beschouwd als de slimste van den hoop, trapt eveneens in de val van de geldmachine van Big Pharma. Hij huppelt nu verder aan hun elektrische schokleiband. Naar verluidt krijg hij bij elk interview schokken als hij een zin verkeerd aanzet. De farmaceuten spreken van ‘het Belgische schokeffect’.
Intussen is het de verantwoordelijkheid van de EMA om te bepalen welk vaccin men straks in onze aderen spuit. Hetzelfde EMA dat de bal rond remdevisir missloeg is hier de wortel van de beslissingsboom. Het voedt alvast mijn vertrouwen niet. Binnen zeven maanden, begin juli 2021, moet ik beslissen of ik het vaccin neem of niet. Pas dan kom ik, ten langen leste, als gezonde vrouw van -65, aan de beurt om mij tegen het coronavirus te beschermen met een vaccin van de hoop. Hoewel, als het toedienen van vaccins net zo efficiënt en snel verloopt als de contacttracing, de tracingapp, en de coronabarometer, wordt het waarschijnlijk juli 2022 vooraleer ik van enige bescherming kan genieten.
De nieuwe geldsjacheraars
De fake-engeltjes van de ‘vite-valt-ie-regering’ onthullen een nieuwe politieke cultuur van ‘volijverig schatkistgraaien’. Terwijl voedselbanken de kluizen leegschrapen door corona-armoede, stouwen De Croo & co snel wat extra geld in hun uitpuilende geldbuidels. De bankrekeningen van de partijhoofdkwartieren worden gevuld met 800 000 euro extra subsidies, ministers drijven de personeelskost met 69 miljoen euro op en gewezen ministers en staatssecretarissen krijgen twee extra medewerkers tot aan de volgende verkiezingen. Kassa, kassa.
Om dit te financieren trek de vite-valt-ie-regering zijn paarsgroene taksmachine op gang: effectentaks, koolstoftaks, SUV-taks, CRM-taks, verhoogde tabakstaks, en het niet indexeren van de fiscale aftrekken. De geldzuiger op onze portemonnee bromt voort terwijl die door corona vulling mist. Het is een koe in de woestijn laten grazen en vervolgens voluntaristisch melken.
Liberaal multiculturalisme
Egbert Lachaert, tot voorzitter van Open Vld verkozen als rechtsliberaal met een conservatief programma, maakte dit weekend in Het Nieuwsblad zijn visie op het liberalisme van de toekomst bekend. Volgens Lachaert is zijn partij te veel een partij van blanke mensen en moet de Open Vld zich meer richten op mensen met migratieroots. Een liberaal multiculturalisme zeg maar.
Egbert hoopt op een Omer Vanaudenhove-effect die in 1961 de partij openstelde voor gelovigen en de toenmalige PVV zo naar 21,6% leidde. De electorale jacht op migranten is geopend. Black votes matter. Zijn pierige liberale stelling onderschrijft hij in hetzelfde artikel met een socialistische sententie: ‘Van waar je ook komt, iedereen moet vooruit kunnen raken in het leven’.
Het ostentatief gebruik van het woord ‘vooruit’ duidt op een ideologische convergentie tussen sp.a en Open Vld of misschien op een stockholmsyndroom bij Lachaert door de gijzeling van linksgroen. Mogelijkerwijs is er een kartel of nieuwe partij in de maak. Het VdV: Vooruit door Vrijheid.
Categorieën |
---|
Tags |
---|
België is een bananenrepubliek die mij steeds vaker ergert en boos maakt. Lang was ik een stilzwijgend politiek observator, maar nu grijp ik naar de pen. Vrijgevochten schrijfster van opiniestukken met scherpe satirische inslag.
De realiteit van succes verdraagt geen pamperbeleid. Genieën zijn vaak niet de meest aangename mensen.
Amerikakenners Roan Asselman en David Neyskens bespreken de actualiteit aan de overkant van de oceaan.