JavaScript is required for this website to work.
post

Geen rode lijnen in Duitsland, wel uitgestorven winkels

Over de eerste rede van bondskanselier Scholz

Ardy Beld18/12/2021Leestijd 3 minuten
Etalage Woolworths in woonplaats van de auteur.

Etalage Woolworths in woonplaats van de auteur.

In zijn eerste rede als bondskanselier had Scholz maar twee onderwerpen: corona en klimaat. Alsof er geen andere problemen zijn!

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Op 15 december hield Olaf Scholz zijn eerste rede als nieuwe kanselier in de Bondsdag. Scholz, in de wandelgangen ook bekend als ‘der Schlumpf’ (de smurf), week daarbij geen duimbreed van zijn oorlogsretoriek van de voorgaande dagen af. Zo zei hij: ‘Ja, het wordt weer beter, ja, we gaan de strijd tegen de pandemie met grote vastberadenheid voeren, en ja, we gaan deze strijd winnen.’ Over burgers die de juistheid van deze vastberadenheid in twijfel durven te trekken, was Scholz zeer rigoreus: ‘Wij zullen ons niet neerleggen bij een kleine minderheid van ongeremde extremisten die probeert onze hele samenleving hun wil op te leggen. We zullen alles doen wat noodzakelijk is. Er zijn geen rode lijnen.’

De rode lijnen van Wit-Rusland

Rode lijnen, dacht ik, dat heb ik al eens eerder gehoord… Ik ging in mijn geheugen graven en plots had ik het weer! De Wit-Russische dictator Aleksandr Loekasjenko heeft een bijzondere voorliefde voor rode lijnen. Zo zei hij na het begin van de massale protesten in september 2020: ’Het belangrijkste is dat niemand over de schreef gaat. Er zijn rode lijnen die niemand mag overschrijden.’

Achterliggende idee was dat bij het overschrijden van deze ‘rode lijnen’ ordetroepen uit Rusland zouden komen die de Wit-Russische demonstranten eens flink terecht konden wijzen. Met doorslaande argumenten. Net als in Duitsland worden andersdenkenden er door de overheid als ‘extremisten’ bestempeld, een marginale groep gestoorden die er maar niet toe gedwongen kan worden gedwee de door God ingestelde overheid (Romeinen 13:1b) te volgen.

Onsympathiekste en allersaaiste

Zo ook in Duitsland. Dat de SPD van smurf Scholz slechts 25,7% van de stemmen haalde bij de verkiezingen wordt maar al te graag vergeten.  De machtsbezeten Angela Merkel heeft er gedurende 16 jaar werkelijk alles aan gedaan om enkel de onsympathiekste en allersaaiste partijcollega’s een promotie te gunnen. En op die manier de nog steeds onbeduidende sociaaldemocraten het estafettestokje van de macht aan te reiken.

Daarmee wil ik natuurlijk niet beweren dat Merkel sympathiek zou zijn of zelfs charisma heeft. Of een goed beleid heeft gevoerd. Integendeel.  Het onder haar regie gevoerde asielbeleid, de handelspolitiek, de internationale verhoudingen en de ‘strijd tegen de pandemie’ culmineerden in dat wat SPD met haar trawanten Bündnis90/die Grünen en de liberale rakkers van FDP in al hun waanzinige stompzinningheid met dubbele kracht voortzetten.

De pandemie en het klimaat

Typerend is ook dat Scholz in zijn eerste rede slechts twee onderwerpen behandelde. De oplettende lezer raadde het al: de pandemie die met ‘booster, booster en booster en een nauwkeurige naleving van de overheidsregels allang overwonnen had kunnen worden’ en de klimaatverandering. Een nieuwe oorlog die de andere direct kan opvolgen zodra de tijd rijp is. Inderdaad bestaan er bij de oosterburen geen andere ‘problemen’.

Een torenhoge inflatie, een dreigende werkeloosheidsgolf (hoofdzakelijk veroorzaakt door de coronamaatregelen), leegstaande binnensteden, wijken die worden gedomineerd door criminele clans waar de politie niet eens meer de straat op durft. Onderwerpen die in het Duitsland van Olaf Scholz niet bestaan. In zijn bondsrepubliek gaat het uitsluitend om ‘de miniscule groep van niet-gevaccineerden die zich van overheid en wetenschap hebben afgewend.’ ‘Deze kleine minderheid die met fakkels marcheert, mensen probeert te intimideren met geweld en doodsbedreigingen, zullen wij confronteren met alle middelen van onze democratische rechtsstaat’, aldus de nieuwe bondskanselier.

Uitgestorven winkels

Het begin van die middelen is er in ieder geval. Vandaag passeerde ik een bekende keten van een winkel voor allerhande ondergoed, badaccessoires en andere handige artikelen. Hoewel ik het al wist, was het toch weer een verrassing om te zien dat voor het betreden van dit normaal gesproken niet zo exclusieve handelsetablissement meerdere vaccinaties nodig zijn. In vroeger tijden kon men hier aldus naar hartelust graven in bakken met afgeprijsde sokken in alle mogelijke maten. Gebroederlijk naast een medemens die bij wijze van spreken vers uit een kamp op Lesbos was aangekomen. En mogelijk de een of andere exotische ziekte onder de leden droeg.

Dat is nu verleden tijd. Alleen gevaccineerden mogen nog in de bakken duiken. Of het Janssen-, Moderna- of AstraZeneca-vaccin een garantie is dat iemand geen tbc of schurft heeft is een andere vraag. Leeg is het er in ieder geval. Op een enkele tienvoudig gevaccineerde bejaarde na, zijn de winkels in Duitsland compleet uitgestorven. Maar ja, het is oorlog of het is geen oorlog.

Voortdurende stroom van overheidspropaganda

Een bijkomend probleem is de invloed die de voortdurende stroom van overheidspropaganda op de psychisch zwakkeren onder ons uitoefent. Ook na de bijna twee jaar waarin overduidelijk is gebleken dat het alles vernietigende coronavirus zeker niet de nieuwe pest is en nog niet eens kan wedijveren met de Spaanse griep, kunnen sommige mensen al niet anders dan ophouden te leven. Deze ‘Angstbürger’ leggen een vrees aan de dag die ongekende hoogtes heeft  bereikt. Een vrees voor alles en iedereen die ze ervan verdenken niet gevaccineerd te zijn. In de eerste plaats zijn dat natuurlijk kinderen.

Toen ik gisteren met mijn twee zoontjes een bakkerij betrad (winkels met voedingswaren zijn nog toegankelijk voor nazi’s zonder COVID-certificaat), deed na vijf minuten een met elegant FFP2-masker uitgedoste Duitse dame haar intrede. Aarzelend vroeg ze in de deuropening of ze binnen mocht komen. ‘Waarom niet,’ antwoordde de verbaasde verkoopster. ‘Ich frage nur zur Sicherheit’, zei de vrouw waarop ze een kruis sloeg en plat tegen de muur achterin de ruime bakkerszaak ging staan. Op 10 meter afstand van ons als enige klanten. Sicher ist sicher.

Ardy Beld is vertaler Russisch en Duits en woonde enkele jaren in Moskou. Hij werkt als freelance journalist en auteur.

Commentaren en reacties