Ik wil deze week aanvangen met een eerbetoon aan Salman Rushdie, de keizer van de vrije meningsuiting. Ik hoop uit het diepste van mijn hart dat hij de vijftien messteken van de Iraanse zeloot Hadi Matar overleeft. Dit is zijn meest memorabele quote:

‘Nobody has the right to not be offended. That right doesn’t exist in any declaration I have ever read. If you are offended it is your problem, and frankly lots of things offend lots of people. I can walk into a bookshop and point out a number of books that I find very unattractive in what they say. But it doesn’t occur to me to burn the bookshop down. If you don’t like a book, read another book. If you start reading a book and you decide you don’t like it, nobody is telling you to finish it. To read a 600-page novel and then say that it has deeply offended you: well, you have done a lot of work to be offended.’

Mijn Nederlandse versie van de quote klinkt zo:

‘Niemand heeft het recht om níét uitgescholden te worden. Dat recht bestaat in geen enkele verklaring van rechten die ik ooit heb gelezen. Als je daardoor beledigd bent, is dat jouw probleem, en eerlijk gezegd lijden veel mensen aan het ‘syndroom van de lange tenen’. Ik kan een boekwinkel binnenlopen en een aantal boeken aanwijzen waarvan ik braakneigingen krijg. Maar het komt niet in me op om de boekhandel af te branden. Als je een boek niet leuk vindt of je vreest dat het je zal beledigen, lees dan een ander boek. Als je een boek begint te lezen en je vindt het niets, zegt niemand dat je het moet uitlezen. Als je een roman van 600 bladzijden leest en dan zegt dat je er diep door beledigd bent: nou, dan heb je heel wat moeite gedaan om beledigd te worden.’

Hittegezever

De hitte in België beukt op menige politieke hersenspan danig in dat ze wensdromen met wensnachtmerries gaan verwarren. Conner Rousseau lichtte vorig weekend in een interview in Le Soir zijn campagnestrategie voor de komende verkiezingen toe. Hij wil stemmen afpakken van het Vlaams Belang en PVDA om zo het einde van België te voorkomen. Want hij is van mening dat hij samen met N-VA en PS, aangevuld met een klein ja-knikkerspartijtje – zo eentje dat het enkel voor de mandaten en de centen doet – België kan redden. Bart De Wever verslikte zich in zijn ochtendsmoothie van Vlaams fruit, want hij wil een onafhankelijk Vlaanderen, zo lezen we nog steeds in de statuten.

Conner Rousseau schrijft dat je best niet voor dergelijke partijen stemt want: ‘Ze willen niet regeren’. Hallookes, niet willen! Dat zoiets uit de mond komt van een linkse partijleider wiens partij al gedurende 33 jaar via het cordon sanitaire een andere politieke partij discrimineert, kan alleen aan de hitte toegeschreven worden. Nu als ik moet kiezen tussen het einde van België en premier Rousseau, dan kom ik nu officieel uit de kast. Ik ben geen Connerfiel.

Maar wat als België in 2024 zou ophouden te bestaan?

We zijn in het gezegende jaar 2050, Vlaanderen is onafhankelijk. Wallonië heeft nog geen statuut, is eigenlijk niets met een regering van nietsnutten – onveranderd met nu zowat. Effen flirtten ze in 2030 met Frankrijk, maar die bedankt voor een groot bos met meer miljoenen schulden dan werkende bevolking. Brussel werd door de Europese Unie gekoloniseerd en zuigt nu de Europese staatskas leeg met frauduleuze begrotingen.

In een afvallige caravan op het markplein van Charleroi keuvelen Mohamed en Aïsha, samen met hun grootvader Zakariya bij kaarslicht rond een haardvuurtje van woordenboeken uit de lokale bibliotheek. Zakariya was gemeenteraadslid bij Ecolo. Hij kreeg zijn eerste dopkaart op zijn achttiende, en liet ze niet meer los tot hij met pensioen ging. Mohammed was straatveger en vakbondsafgevaardigde van de FGTB. Op zijn vijfendertigste ging hij op vervroegd pensioen. Aïsha was kuisvrouw bij de PS en is sinds haar negentiende op ziekteverlof met een burn-out.

Water halen ze uit de fontein op het plein. En omdat niemand zijn gas- en elektriciteitsfactuur nog moest betalen konden gas en elektriciteit ook niet meer geleverd worden. Ze zijn gelukkig want ze hebben rechts Vlaanderen verslagen en leven als haveloze zwervers in hun droomwereld van communistische solidariteit.

Terwijl ze, matjes onder de arm, richting de moskee trekken, lichten plots de straatlampen op en zien ze overal in de huizen de lichtjes aangaan. Amir van het pitakot op de hoek stormt naar buiten en roept dat er terug gas door de leidingen stroomt. Mohamed snelt vliegensvlug terug naar de caravan trekt zijn bommengordel aan, grijpt zijn machinegeweer, loopt naar buiten en schreeuwt: ‘Mes amis partent à la guerre, les Flamands sont de retour.’

Dit was niet op de afbraak:

• Conner Rousseau wordt overal in ‘leuke’ roddels vermeld. Of hij ook meeloopt in de Antwerp ‘leuk’ weet ik niet.
• Sinds de N-VA Lahib openlijk aanviel vallen er duizend bommen en granaten voor de deuren in Antwerpen. Poetin steunt zijn blozende maagden.
• Europees commissaris Margrethe Vestager roept op, om in de strijd tegen de Russische agressie in Oekraïne, vanaf nu koud te douchen. Dat had Poetin niet zien aankomen.