Het einde van de coronacrisis

Oef! Het einde van de harde coronacrisis lijkt in zicht. Langzamerhand kruipen we uit de zware periode die ons allemaal, één voor één, heeft getroffen. Het is bijna onwezenlijk welke opofferingen we het afgelopen jaar deden en dat allemaal uit solidariteit en wederzijdse belangen. Wie ons twee jaar geleden vertelde dat een internationale gezondheidscrisis met miljoenen doden tot gevolg de wereld op zijn kop zou zetten – niemand had het geloofd.

Nieuwe vormen van samenwerking

Het nieuwe normaal werd er één van afstand houden, mondmaskers, plexiglazen, liters alcoholgel, sociale bubbels en angstige blikken bij elke kuch of niesbui. En nu is beterschap op komst. De cijfers dalen dag per dag, de vaccinatiecampagne haalt nieuwe records en de versoepelingen brengen ons eindelijk terug naar ‘normale’ tijden. Is een nieuw tijdperk in zicht? En hoe gaat dat eruit zien? Meer dan ooit hebben we de kans om het nieuwe normaal vorm te geven.

In die anderhalf jaar hebben we onze samenleving zien evolueren onder de grote spanningen die gepaard gaan met minder vrijheid, meer regulering en een door angst gestuurd gedrag. Zoals in elke crisis kwamen de al bestaande problemen tot uiting in extremere en urgentere vormen. Als jarenlange mee-eters ontstonden nu etterende zweertjes die de crisis er niet op verbeterden. Tegelijk ontstonden nieuwe vormen van samenwerking, realiteitsbesef en sociale engagementen.

Nieuwe inzichten

De pandemie bracht ons tot nieuwe inzichten, leerde ons lessen. Over onze huidige maatschappij, over interne verhoudingen, ons overheidsingrijpen en natuurlijk over onszelf. Nu we over het ergste heen zijn is het moment aangebroken om ons de spiegel voor te houden en te beslissen voor welk normaal we gaan kiezen. Eenvoudigweg teruggaan naar voordien, lijkt mij geen optie. Die etterende zweertjes zijn intussen gapende wonden die vandaag voor eens en voor altijd behandeld moeten worden.

De gedragsveranderingen die ook positieve effecten met zich meebrachten, moeten op zijn minst geëvalueerd worden vooraleer ze terug verdwijnen. We staan op een kantelpunt en moeten beginnen aan die nieuwe grote tekening van een post-coronasamenleving. Ik pik er alvast een paar lessen uit van uiteenlopend karakter, die voor mij broodnodig zijn in het nieuwe vandaag.

Flexibiliteit 

Zo hoop ik dat de dienstensector alvast zijn lessen trekt en voluit voor flexibiliteit gaat. Gedaan met de prikklok, leve een gezonde mix tussen telewerk en fysiek contact met collega’s. Alle sectoren zijn gebaat bij een moderne kijk op HR-beleid. Meer dan ooit moet onze arbeidsmarkt aantrekkelijk zijn, nu de war on talent hoogtepunten bereikt. Een gevarieerde loopbaan stimuleert tot het opdoen van een veelvoud aan competenties.

Tijdens de crisis was er naast het coronavirus, één andere onderschatte boosdoener en dat was ons brein. De mentale impact van alle maatregelen, de angst, de sociale beperkingen, de economische terugval zullen wellicht nog jaren nazinderen. De gevolgen voor ons brein van (beperkende) regels, sociaal isolement en angsten waren collateral damage, zeg maar. Het is mijn wens dat we nu ook die mentale welzijnstoets meenemen in het beleid en de langetermijneffecten van vrijheidsberovende maatregelen inschatten alvorens ze in te voeren. Niet erna.

Massaal thuis zijn, wakkerde velen aan om meer buiten te komen in eigen streek. Onze wandelwegen zijn druk bewandeld, onze fietspaden zijn herontdekt. En toch ontstond ook nu weer het fenomeen van zwerfvuil in nieuwe vormen – gelukkig samenvallend met een gemeenschappelijke ergernis aan dat zwerfvuil. Zo groeiden mondmaskers aan bomen, in rivieren en langs graskanten. Terwijl een virus onze planeet aanviel, deden we er een schepje/mondmaskertje bovenop.

Een hopelijk nieuw tijdperk

Gelukkig zijn we dan ook gaan zwerfvuil ruimen, hebben we het gras een maandje laten staan en onze biodiversiteit gestimuleerd. Het nieuwe normaal moet er van mij een zijn waarin we beseffen hoe het behoud van onze natuur onlosmakelijk verbonden is met het welzijn van onze samenleving. De strijd tegen klimaatopwarming zal op veel fronten gevoerd moeten worden, eerst en vooral bij onszelf.

Als ik mijn kind over enkele weken op de wereld zet, zal dat in het nieuwe normaal zijn. Of toch het begin van een hopelijk nieuw tijdperk. Er is veel werk aan de winkel en niet alleen voor bovenstaande voorbeelden. Er zijn zoveel lessen te trekken. Nu is het tijd om aan de schoolbanken te gaan zitten en die lessen ook effectief mee te nemen. Let’s go.