JavaScript is required for this website to work.
Politiek

Het klimaat regeert het land

België Bananenrepubliek

Jasmijn Walldorf3/2/2019Leestijd 3 minuten

foto © Reporters

Alle politieke partijen zijn deze week in hetzelfde bedje ziek, iedereen heeft een plan, niemand de factuur. Een kijk op de afgelopen week in Wetstraat & omgeving.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Na de ecorealisten, eco-utopisten en eco-absurdisten roeren nu ook de ecoroyalisten zich. Koning Filip kijkt nostalgisch terug op zijn spijbeltijd en zet zijn royale ecologische voetafdruk onder de kont van de bosbrossers. De Van België’s die hun privéjet nemen om naar de bakker te gaan en die van hun slecht geïsoleerde paleizen hoogstens een of twee kamers benutten, trekken hun groene hesje aan. Prins Woef, de groene geldwolf, wil nog 50 miljoen euro van het Kadhafi-regime voor het planten van bomen in de woestijn. Naar verluidt moet hij ook nog miljoenen krijgen van Castro voor water naar de zee te dragen en 5 miljoen van Poetin voor het leveren van ijsmachines aan Siberië. Het is weer maar eens bewezen, the universe is made up of protons, neutrons, electrons and morons.

Zonnekoning ontkent het licht van de zon

Terwijl zonen Filip en Laurent hun groen hesje aantrekken wordt papa Albert eraan herinnerd dat hij 50 jaar geleden beter een doorzichtig hesje had aangetrokken voor hij zijn DNA liet rondslingeren. In de middeleeuwen keek men niet op als een koning bastaardkinderen had. Zonnekoning Lodewijk de veertiende erkende eenentwintig buitenechtelijke kinderen en benoemde er zelf twee tot Prins van den Bloede waardoor ze in aanmerking kwamen voor de troon. Vandaag is dat met koning Albert anders. Belgian Bastard Delphine Boël mag de hoogbejaarde koning geen papa noemen, terwijl gans België inmiddels weet dat ze de halfzus is van koning Filip, prinses Astrid en prins Laurent. Het ontkennen van het licht van de zon is iets wat Albert II niet doet vanop zijn luxe jacht in de Middellandse Zee, maar wel in de Belgische rechtbanken. Na de rechtszaak zal de papier-machékunstenares uit frustratie of uit vreugde een kunstwerk maken van de dossiers van haar juridische strijd. Naar verluidt zal het kunstwerk de naam #Me Van België too dragen.

Orde van het broodje gezond

De broeders en zuster van de congregatie van hypocritijnsers zoeken vertwijfeld naar hun groene habijt. Broeder Beke pleitte voor een vergroening van bedrijfswagens, zuster Schauvliege zag ze vliegen en wou een collecte organiseren via vliegtaks en statiegeld, maar ‘le croix d’or’ is voor zuster Crevits en broeder Vandeurzen. Ze stichtten de orde van het broodje gezond. Geen broodjes salami,  martino of gehakt meer voor de kinderen van de duivel. Het opgestoken vingertje van meneer pastoor is back en hij citeert uit een ascetische klimaatbijbel vol verboden vruchten. De smos werd uitgeroepen tot het duivelsbrood waarmee we ons de hel in eten. De studenten zijn ontzet en plannen reeds een spijbelbetoging. De smosbrossers zullen doorgaan tot de regering een aanvaardbaar broodjesplan op tafel legt. Meteen is ook het probleem van de leegstaande kerken zoals de Sint-Annakerk te Gent opgelost. De orde van het broodje gezond lanceert Saintways, een keten van heilige broodjeszaken in leegstaande kerken en kapelletjes. Het vlaggenschip van de keten zijn de engelenbroodjes met hummus of pompoenspread, smeersels waarvan je de indruk heb dat ze al eens uitgebraakt werden. Geen frisdrank in Saintways maar water die je maar zelf in wijn moet veranderen. Een logische menukaart want aan het altaar van klimaatbullshit is de waanzin van gezondheidsfascisten het voorgerecht, hoofdgerecht en dessert. Amen.

Planbureau zonder plannen

Alle politieke partijen zijn deze week in hetzelfde bedje ziek, iedereen heeft een plan, niemand de factuur. Iedereen wil commissies, denktanks en expertenpanels oprichten. Comités van wetenschappelijke masturbatie als blinddoekjes op de wonde en domhoudertjes tot aan de verkiezingen. Het Planbureau, onze Belgische cijferdienst, toonde becijferend aan dat ze de klimaatplannen niet kan berekenen. Te weinig personeel, geen juiste rekenmodellen. Koen Schoors, klimaatgoeroe en hoogleraar aan de Gentse Universiteit moest in De afspraak (VRT) schaamrood toegeven dat hij wellicht pas over vier jaar slim genoeg zal zijn om een Belgisch klimaatplan te berekenen. In Nederland hebben ze die rekenmodellen kennelijk wel en beschikken ze wel over afdoend personeel en hersencellen om de fall-out van hun klimaatplan te berekenen. Ja, we zijn domme Belgen en de politici houden ons dom door instellingen zoals het planbureau niet voldoende te financieren. Het doet me denken aan de Centrale Dienst voor de Bestrijding van de Corruptie (CDBC) die met amper veertig personeelsleden alle steden en gemeenten, provincies, overheidsbedrijven, politie, leger, regionale overheden en federale overheid moet gaan controleren op corruptie. Politiekers beslissen zelf hoeveel ze uitgeven om zichzelf te controleren. Als dat niet fijn is. Mochten de wielrenners kunnen beslissen hoeveel dopingcontroleurs er in België rondlopen, dan zouden we die wellicht op ons ene hand kunnen tellen.

Koplopers onthoofden

Groen is de afgelopen maand op kop gekomen van het verkiezingspeloton en ondergaat een van de hardste politieke wetten. Als te vroeg blijkt dat je de grote winnaar van de verkiezingen wordt, en jou hoofdthema alle andere overschaduwd, dan ben je plots enemy number one en word je het slachtoffer van een gangattack. Politici besteden dan veel tijd aan het afbreken van je hoofdthema. Ze zoeken je zwakke plek, verwonden je, en steken op debatten de vinger koudweg in de wonde. Ook de media heeft dan de tijd om je op een piëdestal te plaatsen en je vervolgens de afgrond in te duwen. Gift of god Anuna is een vergiftigd geschenk gebleken. Zonder de bosbroshetze was het klimaatthema zachtjes gegroeid naar 26 mei en werd Groen een stille winnaar. Nu zal ze verliezen op de peilingen en verwachtingen.

België is een bananenrepubliek die mij steeds vaker ergert en boos maakt. Lang was ik een stilzwijgend politiek observator, maar nu grijp ik naar de pen. Vrijgevochten schrijfster van opiniestukken met scherpe satirische inslag.

Commentaren en reacties