JavaScript is required for this website to work.
post

Het Magnette-moment van Theo Francken

Waarom de familie Primez in Syrië moet blijven

Dominique Laridon1/11/2016Leestijd 2 minuten

De visumrel rond de familie Primez is een belangrijk moment voor Theo Francken. Hij moet vasthouden aan zijn ‘No pasarán’.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Er zijn momenten in een politieke carrière met slechts drie opties: buigen, barsten of boomen. Voor Paul Magnette (PS) was het CETA-theater zo’n moment: hij moest toegeven, imploderen of gloriëren. Uiteindelijk gaf hij toe, maar in de perceptie werd hem toch wat glorie gegund. Ook Vlaamse commentatoren gebruiken dezer dagen handen en voeten om ons uit te leggen waarom Magnette toch De Grote Winnaar is. Alleen een kniesoor wijst er op dat er aan CETA uiteindelijk geen komma veranderd werd. Bij ‘de mensen’ (die de heren journalisten toch zo goed kennen) is Magnette de nieuwe held. 

(Een kleine voorspelling: binnen afzienbare tijd zal Paul Magnette ook gehuldigd worden als de doodgraver van TTIP. Het Trans-Atlantisch Vrijhandels- en Investeringsverdrag tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten zal niet doorgaan, en de commentatoren (ook aan Vlaamse zijde) zullen zich haasten om dat allemaal toe te schrijven aan de minister-president van het Waals Gewest. In werkelijkheid hebben de Duitsers TTIP in augustus al doodverklaard én hebben ze zich aan Amerikaanse zijde ondertussen ook bedacht, maar die vervelende feiten mogen het nieuwe narratief niet verpesten… )

CETA was niets meer dan een mooi moment voor wat profilering. Het was voor Magnette een opportuniteit om zich op te werpen als een bondgenoot van al die mensen die onbehagen voelen bij de globalisering. Pure symboolpolitiek. Zelfs als de PS voet bij stuk had gehouden, zelfs als Wallonië het hele CETA-verdrag had gekelderd, dan nog zou dat niets fundamenteel veranderd hebben aan de globalisering. Magnette kan het tij van de tijd helemaal niet keren (en dat weet hij zelf goed genoeg). Hij kan zich alleen maar voordoen als een politicus die het tenminste goed voorheeft.

Visumtruc 

Dat brengt ons bij Theo Francken. De staatssecretaris van Asiel & Migratie heeft nu ook een mediageniek dossier op zijn pad gevonden: de visumtruc van de familie Primez. De kwestie is eenvoudig: kunnen buitenlandse burgers een visum kort verblijf (drie maanden) aanvragen, naar België reizen, asiel aanvragen en uiteindelijk veel langer dan drie maanden blijven? Als het antwoord “ja” is, dan kunnen we ons verwachten aan een spectaculaire toename van het aantal (succesvolle) asielaanvragen. Dan creëren we een luchtbrug voor de sukkelaars uit alle continenten. 

Dit is het Magnette-moment van Theo Francken. De dauphin van de N-VA heeft een unieke kans om zich op te werpen als de bondgenoot van al die mensen die onbehagen voelen bij de toestroom van vluchtelingen en migranten. Het is meer dan symboolpolitiek: als het ‘opengrenzenarrest’ ten voordele van de familie Primez bevestigd wordt, openen we een asielkanaal zonder weerga. Vlaanderen heeft in dit dossier meer te verliezen dan bij CETA. Als vluchtelingen straks zomaar kunnen invliegen, wordt de oude overdrijving ‘OCMW van de wereld’ bittere realiteit.

Fakkel overnemen

Francken én zijn partij moeten alles op alles zetten om de familie Primez buiten te houden. Dat klinkt hard, maar dit precedent kunnen we ons simpelweg niet permitteren. Dus voer die procedureslag tot het bittere einde. Schrijf nieuwe wetten. Laat desnoods die hele regering vallen – dit dossier is belangrijk genoeg. Francken heeft er ook persoonlijk bij te winnen. Zoals Magnette met CETA de fakkel heeft overgenomen van Di Rupo, zo kan Francken misschien de fakkel van De Wever overnemen, meesurfend op de golven van dit dossier. Het moet tóch ooit gebeuren, waarom dan niet nu? 

Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig. 

Commentaren en reacties