Opengrenzenbeleid van Magnette ‘dodelijk’ voor Vlaanderen.

Als de gewiekste lefgozer Paul Magnette (PS) een paars-groene regering kan formeren dan komt ongetwijfeld het open grenzenbeleid weer op tafel. Magnette is duidelijk: ‘De publieke autoriteiten moeten over migratie een open discours voeren, objectief en met respect voor de mensenrechten.’ Het gecontesteerde Marrakesh-pact vormt de leidraad en de PS gaat voor een meer ‘menselijke’ aanpak.

De startnota bevat veel elementen die botsen met de voorstellen van de N-VA. Zo pleit Magnette voor een verbod op het vasthouden van jongeren onder de achttien jaar in gesloten centra. De woonstbetredingen door de politiediensten, die op zoek zijn naar migranten zonder wettige verblijfspapieren, worden verboden. Transmigranten worden beschermd en uitgenodigd om met de politie samen te werken tegen de mensenhandel. Daarnaast werkt Magnette aan een tijdelijk vluchtelingenstatuut, wil hij de regels voor gezinshereniging strenger maken en pleit hij voor een modernisering van de procedure voor economische migratie. Een strenger migratiebeleid ligt zeker niet binnen de verwachtingen.

Een aantrekkingspool voor armlastige migranten

Ons land heeft dringend nood aan een strenger migratiebeleid, omdat het een aantrekkingspool is voor vooral armlastige migranten. Aan Vlaamse kant schuiven de groenen, de liberalen en de socialisten mee aan tafel, niet bepaald partijen die zich lieten opmerken door een strenger en meer afgelijnd migratie- en integratiebeleid. Integendeel. Als Magnette zijn plannen kan doorzetten, ziet het er naar uit dat Vlaanderen een Waals-linkse regering krijgt met een geminoriseerde Vlaamse vertegenwoordiging, dat Vlaanderen de peperdure facturen van de geplande sociale hervormingen zal moeten betalen en dat het open grenzenbeleid van de afgelopen jaren nog verder zal worden versterkt.

In Vlaanderen is de aversie tegen de ongecontroleerde instroom van vele duizenden nieuwkomers per jaar heel groot. In heel wat binnensteden is de verandering van het sociale weefsel duidelijk voelbaar. Zo was 8% van de Machelse bevolking in 1990 van niet-Europese origine, vandaag is dat bijna 45%. De integratie verloopt op zijn zachtst gezegd niet al te vlot.

Agressie tegen brandweer

De Brusselse brandweer lijkt wel een ervaringsdeskundige in de ziekmakende ontlastingen van de multiculturele stedelijke samenlevingen. Tanguy du Bus de Warnaffe, officier-dienstchef Brusselse brandweer, getuigt dat de agressie tegen de brandweerlui en andere dienstverleners de laatste jaren toeneemt. Het valt soms voor dat brandweerlieden blootgesteld worden aan agressie van omstaanders. Zo werden in de Molenwijk te Laken een aantal vuilnisbakken in brand gestoken. De brandweer kwam ter plaatse. Een brandweerman – die enkele opmerkingen over het incident maakte – werd twee tanden uitgeslagen.

Uiteraard is dit confronterend en vooral wraakroepend. Dergelijke incidenten springen dan ook in het oog. En al is de media soms erg selectief en vooral gekleurd in haar berichtgeving, zo nu en dan komen deze brutale aanrandingen wel in de pers. Te weinig. Want onder het loden deken van de politiek correcte pers smeult in de onderste regionen van onze samenleving het ongenoegen van een multiculturele onderlaag, waar de schooluitval, de werkloosheid, de segregatie, de kansarmoede olympische records aannemen.

Beslotenheid van een gemeenschap met hoog segregatiegehalte

Veelal worden daar sociaaleconomische redenen voor aangehaald. Deels terecht. Maar ook culturele drijfveren en de beslotenheid van de gemeenschappen met een hoog segregatiegehalte liggen aan de basis. Allochtonen – die geconcentreerd samenleven – ontwikkelen een sterke identiteit die los staat van de heersende mainstreamcultuur van een samenleving. De beslotenheid van een gemeenschap kan tot gevolg hebben dat de buitenwereld als vijandig wordt beschouwd.

Dat religie daar een versterkende rol in kan spelen, ligt voor de hand. De taal, de kledij, de rituelen, de masculiene hiërarchie, het geloof, de gedragscode, de visie op de maatschappij… zorgen voor een onwrikbaar carcan, een psychologische dwangbuis waarin opgroeiende jongeren niet de nodige ruimte krijgen om zich te ontwikkelen. De alomtegenwoordigheid van een strenge god die als het ware permanent surveilleert en ‘fout’ gedrag en aangebrande gedachten corrigeert, zorgt voor een ‘gehoorzaamheidscultuur’, waar weinig ruimte is voor kritische reflectie en creativiteit. Gehoorzaamheid en onderworpenheid halen het van kritisch onderzoek en gerichte ontwikkeling. Deze ‘slaafse’ houding zorgt voor intellectuele verkommering en verschraling, taalachterstand, sociaal isolement…

Multiculturalisme marginaliseert

Neil Bissoondath – een Canadese romanschrijver – stelt dat vele immigranten erkennen dat het multiculturalisme hen gemarginaliseerd heeft. Hij getuigt dat hij het project van het multiculturalisme als een schok ervoer: ‘Ik was op zoek naar een nieuwe start in een land dat mij die mogelijkheid geboden had. Ik was niet op zoek om te leven in Toronto, alsof ik nog in Trinidad woonde…’

De grote boosdoener zijn niet de nieuwkomers, maar de eigen overheid die veel te weinig eisen stellen aan allochtonen. Onderzoek heeft uitgewezen dat landen waar de nadruk ligt op assimilatie, zoals Oostenrijk, Zwitserland, veel betere resultaten kunnen voorleggen in verband met allochtone werkzaamheidsgraad en criminaliteit. De aanpassing verloopt vlotter en nieuwkomers gaan zich sneller met het gastland vereenzelvigen.

In landen die een multiculturele politiek voeren, onderhouden allochtonen nog een sterke band met het thuisland. De aanpassing verloopt veel moeilijker, wat kan leiden tot segregatie en teloorgang van sociaal kapitaal.

Assimilerende maatregelen…

Op het migratiebeleid kan Vlaanderen weinig wegen. Het valt evenmin te verwachten dat de Vlaamse partijen tijdens de formatiegesprekken daar een punt zullen van maken. Integendeel. Toch kan de Vlaamse regering werk maken van assimilerende maatregelen. Minister Ben Weyts is van plan om taaltesten en taalbaden in het onderwijs te organiseren. Ook zal de toegang tot de sociale voorzieningen worden bemoeilijkt…

Maar het mag meer zijn. Momenteel zijn de verplichte inburgeringstrajecten voor nieuwkomers te vrijblijvend, te kort en niet intens genoeg. Er is ook geen resultaatsverbintenis. Wie regelmatig aanwezig is, krijgt op het einde van de rit een certificaat NT2. Sommige nieuwkomers zijn niet eens in staat een aantal korte zinnen in het Nederlands te stamelen.

Vlaanderen kan maar best wat meer Denemarken worden. Doorgedreven assimilatie zorgt voor een betere doorstroming van nieuwkomers naar de arbeidsmarkt en houdt hen uit de gevangenis.

De snode plannen van (in)formateur Magnette leggen een hypotheek op Vlaanderen. Een nieuwe opstoot van het open grenzenbeleid kan Vlaanderen zuur opbreken.