Hoe onze steunfondsen migratie en conflicten aanwakkeren

In mijn jeugd kwam je in mijn plattelandsgemeente nooit een buitenlander tegen. Als achtjarige staarde ik voor het eerst in mijn leven ietwat ongerust naar een zwarte man van rond de vijftig, die op alle belangrijke wielerkoersen karamellen verkocht. Voor de dorpsschool verzamelden we in heel Vlaanderen zilverpapier ‘voor de arme negertjes’ (sic), een mysterieuze actie waarvan niemand echt wist wat eigenlijk de bedoeling was. Het contact met andere etniciteiten bleef dus beperkt. Het fascineerde mij echter. Toen ik op mijn zeventiende een vakantie in Canada doorbracht, leerde ik Jeannine kennen, de dochter van een Vlaamse vrouw en een Canadees-Indiaanse oorlogsveteraan. Ik zag de opluchting van mijn Canadese oom toen na 2 maanden bleek dat Jeannine en ik enkel een hechte vriendschapsband hadden. Inter-etnisch geflirt was ‘not done’, niet in Noord-Amerika en niet hier. Niet toen.

Vervaging van drempels

Door de globalisering van mijn wetenschappelijk onderzoek, de buitenlandse studenten, migratie enz. vervaagden mijn inter-etnische drempels. Er kwam meer kleur in het land. Er kwamen meer voetbal- en andere talenten. Wat we minder verwacht hadden en zelfs als ‘inconvenient truths’ wegmoffelen, is dat er ook een culturele verzuiling ontstond in combinatie met een enorme bevolkingtoename. Volgens het Federaal Migratiecentrum Myria waren de immigrerende vluchtelingen in 2017 vooral Syriërs, Afghanen en Irakezen. Statbel meldt dat we zo’n 50.000 immigranten per jaar opnemen. Zelfs de geweigerden blijven toch. Ruwweg 4 op 10 immigranten vinden dat ze op het werk of op school hun eigen cultuur en levenswijze moeten kunnen behouden.

Een buitenlandse opiniepeiling (Pew) geeft aan dat 37% van de Belgen zich vreemd in eigen land voelen, maar een even groot percentage is het daarmee helemaal oneens. Meer dan 7 op de 10 personen van Belgische afkomst maken zich zorgen over andere bevolkingsgroepen. De massale immigratie doet onze bevolking uit haar voegen barsten en dwingt ons te werken aan samenlevingssystemen met andere, sterk verschillende doctrines. Maar hoe sterk verschillen deze geïmporteerde doctrines — de mentale software — eigenlijk?

Culturele doctrines worden al vroeg geprogrammeerd

Hebben die Syriërs, Afghanen, Irakezen enz. wel veilige doctrines? Ik concentreer mij in dit artikel veel op de Syriërs, maar de meeste immigranten hebben vergelijkbare eigenschappen. Ze komen uit regio’s waar zulke ideeën oorzaak zijn van menselijke ellende. Het is de reden waarom ze die regio’s ontvluchten. De hoofdoorzaak is een tijdens de jeugd ingeprent wereldbeeld  waarin de productie van massa’s kinderen centraal staat. Een garantie voor Malthusiaanse problemen op korte termijn. Het is een geschiedkundig ‘normaal’ verschijnsel, vóór de wetenschap met efficiënte voorbehoedsmiddelen op de proppen kwam. Deze eenvoudige middelen passen niet in de vastgeroeste veroveringsstrategieën van grote delen van de wereldbevolking. Groepen met zulke doctrines emigreren door de massale bevolkingsdruk en stromen Europa binnen.

Het is dus logisch dat er een reactie tot afremming van immigratie ontstaat. Zulke middelen bestaan in Europa vandaag uit omheiningen, het blokkeren van smokkelroutes én enorme vluchtelingenkampen. Uiteindelijk spitst zich de situatie in vluchtelingenkampen toe, tot de situatie onhoudbaar is. Je zou denken dat die vluchtelingenkampen de mogelijkheid bieden om een nieuwe jonge generatie mensen te scholen, te voorzien van mentale software met een familieplanning-app. Daarna zouden ze met een veel betere kans op succes hun thuisregio kunnen heropbouwen, maar zo is helemaal niet. Enkele heel recente rapporten — o.a. een uitgebreid gedocumenteerd artikel van de internationale NGO International Crisis Group — toont aan dat we de opleiding van miljoenen jonge, nieuwe jihadisten vorstelijk aan het subsidiëren zijn. Het is maar één van vele voorbeelden van de systematisch verziekende liefdadigheidsaanpak van sociale problemen.

Vluchtelingenkampen zijn de epicentra van een bevolkingsexplosie

Wetenschappelijke inzichten en scholing zouden moeten dienen om de migrantenstroom aan de bron aan te pakken (bv. familieplanning en het op gang brengen van een gezonde economie). Zulke inspanningen komen in het Midden-Oosten en in Sub-Sahara-Afrika duidelijk niet of maar onevenwichtig van de grond. In andere grote delen van de wereld is deze strategie wel degelijk erg succesvol. En dus houdt de stroom via de Middellandse Zee aan: met enkele gevaarlijke vertragers, zoals de vluchtelingenkampen.

Eén van de vele kampen met Syrische vluchtelingen, zoals dat van Zaatari (Jordanië), telt 80.000 vluchtelingen. 1 op 4 is er een jonge vrouw en iedere week komen er 80 baby’s bij. Zo zit je al gauw aan 6 kinderen per vrouw. Is er een kans om hen of de nieuwe generatie bij te scholen qua familieplanning? Vergeet het. Na tal van vruchteloze pogingen zeggen de VN-hulporganisaties dan dat er niks aan te doen valt. Het zijn kweekkampen voor mannelijke ‘refugee warriors’. De vrouwen in de Syrische vluchtelingenkampen worden dan weer ijverig ingezet in seks-werk, zoals blijkt uit verschillende rapporten. Voor korte of langere ‘werk’-verblijven, waarna ze naar hun familie in het kamp terugkeren met extra geld voor andere dan de minimale familiale behoeften. Die krijgen ze wel van liefdadigheidsprojecten.

Seks is een grote motivator in de wereld en brengt bovendien veel geld op. Dit performant systeem is uiteraard niet beperkt tot de Syrische vluchtelingenkampen (bv. de 2,7 miljoen Syrische vluchtelingen in Turkije). Het past in wereldwijd toegepaste veroveringsstrategieën en het wordt geolied via onze centen.

5 miljard euro voor scholing door imams

International Crisis Group bevestigt deze toestanden en geeft aan dat alleen de EU al 5 miljard euro steun geeft aan Syrische kampen in Turkije. Dit geld kadert in de Turkije-deal, een chaotische Europese paniekreactie. Dat geld moet voor gezondheid en scholing dienen, maar het Crisis Group-rapport vermeldt terloops dat de centen ruim ontoereikend zijn. Het pakket zou dringend moeten vernieuwd worden. 50% van de Syriërs in Turkije is immers jonger dan 18 jaar. Het zal niemand verbazen: de aanpak die Turkije volgt is vergelijkbaar met die van Jordanië. Werk en toekomst zoeken voor 1,8 miljoen jonge Syriërs is geen sinecure voor een land zoals Turkije. De lagere school wordt goed gevolgd door Syrische kinderen, maar de meesten haken af in het hoger middelbaar.

Vele Syrische families mikken voor hun kinderen op lager onderwijs, gevolgd door jobs van allerlei allooi en… koranlessen. De goesting om Bashar al-Assad en andere heidenen weg te kogelen om een sharia-gefundeerde maatschappij te installeren is sterker dan ooit. De 5 miljard euro van de EU is hier in grote mate voor verantwoordelijk. Dat onderwijsbudget heeft zijn doel compleet gemist. Ook Turkije begint zich te realiseren dat als je een populatie eten en drinken geeft en anti-familieplanningsoftware installeert via scholen met efficiënte imams, de populatie explosief toeneemt.

De Syrische immigratie werd initieel goed onthaald door de Turken. Nu daagt het hun dat de vluchtelingen zo snel met zovelen gaan zijn en ze ondervinden daarvan de dramatische effecten. Volgens het rapport groeit de vijandigheid met de Turken met de dag en wordt de situatie stilaan dramatisch. Waarom ze dan niet naar Europa sturen? Zij hebben toch het geld gegeven dat deze problemen veroorzaakt?

De druk op Europa zal nog sterk vergroten

Zelfs de VN-hulpprogramma’s bekennen hun totale onmacht. Ook een sterk verdeelde EU biedt geen fundamentele oplossingen. De deal met Turkije veroorzaakt een exponentiële groei in de vluchtelingenkampen. Ook het Marrakeshpact wijst de probleemregio’s niet op hun onverantwoordelijk gedrag, laat staan op familieplanning. Het belemmeren van mensensmokkel door de Sahara is weinig efficiënt als we de reeks Sahara  op VPRO2 volgen. Mensensmokkel is heel winstgevend. De EU geeft bakken geld uit om mensensmokkel te stoppen. Je neemt dat aan en je doet gewoon voort. Twee maal kassa! Bram Vermeulen stelt de plaatselijke gezaghebbers (bv. in Niger) tot vervelens toe de vraag waarom ze doorgaan met op een aan waanzin grenzende manier gemiddeld 8 kinderen per vrouw te ‘produceren’. Kinderen worden in ook in die Afrikaanse regio’s geprogrammeerd om de wereld te veroveren en komen uiteindelijk in Europa terecht.

Een 60-tal NGO’s houdt zich wereldwijd met de problematiek rond familieplanning bezig. Er wordt globaal ook een stevige vooruitgang geboekt door lokale regeringen, behalve in het Midden-Oosten en in Sub-Sahara-Afrika. Het zijn gebieden waarmee we door die grote snelweg — die de Middellandse zee altijd geweest is — verbonden zijn. Muren, vluchtelingenkampen, aanpakken van mensensmokkelaars, open deuren… Het lost op langere termijn de problemen niet fundamenteel op. Een versnelling van de reeds wereldwijd ingezette familieplanning is dringend aan de orde, vooral in die contreien.

Ook in Vlaanderen dient de situatie zonder etnische taboes opgevolgd te worden. Turkije is een land waar ik 20 jaar geleden met mijn vrouw in een truck de Hettieten ben gaan bestuderen, prachtige mensen heb ontmoet, maar ook veel miserie en wanhoop heb gezien. Hetzelfde geldt voor Afrika. Het zou dus spijtig zijn indien Vlaanderen de verwoestende Afrikaanse en Midden-Oosterse doctrines blijft sponsoren zonder een ‘mind shift’ te realiseren.