Ieder wordt geacht met kennis van zaken te kiezen

Artikel 1 van de statuten van de N-VA stelt dat die partij voor de onafhankelijke republiek Vlaanderen, lidstaat van een democratische Europese Unie kiest. Het Vlaams Belang verdedigt  ondubbelzinnig een separatistische visie. Bij de liberalen en de christendemocraten hoort men ook regelmatig redeneringen die wat radicalisme betreft niet voor die van Geert Bourgeois moeten onderdoen.

In het begin van de jaren negentig, toen de N-VA nog niet bestond, is Vlaams minister-president, de CVP’er Luc Van den Brande, met het confederalisme voor de dag gekomen : Mijn collega’s in de Vlaamse executieve, socialisten incluis, scharen zich achter mijn verklaringen over het confederalisme.

Op 6 november 2002, verklaarde Karel De Gucht, toen voorzitter van de Vlaamse liberalen : België is veroordeeld om op termijn te verdwijnen, om te verdampen, en in afwachting daarvan levert het Vlaanderen geen enkele meerwaarde meer op.

Twee jaar later, in 2004, ging Yves Leterme – christendemocraat – kartelvorming met de N-VA aan. En op 17 august 2006, opende hij de politieke seizoen met een opruiend interview in de Franse krant Libération: België is een accident uit de geschiedenis en heeft geen waarde op zich. De vorming van een federale regering is wat betreft de Vlaamse belangen van secundair belang.

Ook de boodschap die Wouter Beke, huidige voorzitter van de CD&V, meegaf in het Quebecse dagblad Le Devoir van 22 september 2007 was duidelijk: Wij wensen een waarachtig confederalisme, waarbij elkeen zal kunnen handelen zoals het hem belieft. De Walen zijn enkel voor het geld aan België gehecht. Als de Franstaligen geen concessies willen doen, zullen wij geen andere keuze hebben dan het separatisme.

Dit alles toont aan dat het nationalisme zich niet alleen binnen de N-VA of het Vlaams Belang ontwikkelt. Om het met oud-minister Stefaan De Clercq – nog een CD&V’er! – te zeggen: Het maakt deel uit van het Vlaamse DNA.

Volgens de recentste studies zou Vlaanderen voor slechts vijf procent separatistisch gezind zijn. Politicoloog Dave Sinardet trekt er de conclusie uit: Het Vlaams-nationalisme als dusdanig is niet heel machtig.

Gelooft hijzelf wel wat hij zegt?

Volgens de laatste opiniepeiling Le Soir-RTL-Ipsos, vertegenwoordigen de N-VA en het Vlaams Belang respectievelijk  24,2 en 13,3 procent van de Vlaamse opinie. Een totaal van 37,5 procent.

32,5 procent van de mensen die voor deze twee partijen kiezen zouden dus de separatistische visie verwerpen? Zij zouden zich enkel en zuiver uit protest van de klassieke partijen afwenden? Wie kan dat geloven?

Het Vlaams parlement beschikt over de democratische legitimiteit. De dag dat er een geschikte meerderheid is, kan het de onafhankelijkheid van de regio eenvoudig afkondigen. Daartoe is geen referendum nodig.

Het parlement is de emanatie uit het volk en ieder wordt geacht met kennis van zaken te kiezen.