K3: hersenloos en goddeloos amusement

Ik vond het een vreemde vraag: ‘Kan een moslimmeisje met een hoofddoek een K3’tje zijn?’, zo klonk het toch ongeveer in Terzake, vorige week. Verwachtte de interviewer een botte ‘neen’ als antwoord van de commerçant Hans Bourlon? Kom zeg. Er zit zelfs wat venijn in, in die vraag. Alsof het gewoonweg verkeerd is dat K3 bestaat uit blanke meisjes.

Ik heb het eerlijk gezegd niet zo voor de meidengroep, al moet ik hen van mijn dochters wel doorstaan. Wat een vader lijden kan. Het imago van K3 vind ik wat, tja, gemeen. Het zal wel aan de invloed van mijn katholieke grootouders liggen. Hebt u die meiden al zien rondlopen in die flauwe films? Ik hoop dat mijn meisjes het later niet zullen imiteren. Als ik – als westerse dertiger – al kleine bedenkingen heb bij het imago van dat Studio100-vehikel, hoe denkt de gemiddelde moslima er dan niet over, vraag ik me af? Houden ze wel van die kortgerokte, spaghettibandjesdragende meisjes die teksten zingen als: ‘Ik wil jou, jij wil mij. Ik weet een plekje waar ze ons niet vinden. Jij mag me verslinden.’ Ik weet het nog zo niet. 

Blank, zwart, geel of rood, wat maakt het in hemelsnaam uit. Een mens is een mens. Maar stel dat in ‘De Wereld van K3’, het kinderprogramma van de meiden, plots op vrijdag de rosse op z’n Antwerps zegt: ‘Vandaag bakken we visjes. Ah ja, want op vrijdag is Ons Heer gestorven hé, Josje.’ Zou men dan niet vreemd opkijken? Is die blonde trouwens niet de dochter van een protestantse predikant? ‘Op zondag treed ik niet op. Het is de Dag des Heeren.’ Ik zou het niet echt appreciëren dat ze voortdurend met hun godsdienstbeleving rond mijn en vooral mijn kinderens oren zouden slaan. Hebben we dat als samenleving de voorbije veertig jaar niet van ons afgelegd, die voortdurende confrontatie met godsdienst. Mogen ze dan niet christelijk zijn? Ja, tuurlijk, waarom niet. Maar het lijkt me niet de bedoeling van het format om er een soort Evangelische Omroep voor kinderen van te maken. Dus ja, ik heb net hetzelfde voorbehoud tegenover een K3’tje met een hoofddoek. Mag ze dan geen moslima zijn? Ja, tuurlijk. Laat ze jood, boeddhist of wat dan ook zijn, maar het is wel K3: een hersenloze vorm van amusement. Godsdienst is daarbij niet van tel.

Bourlon gaf dat eigenlijk zelf te kennen in een interview met het cultuurtijdschrift rekto:verso: ‘Onze programma’s hebben niet de pretentie om grote ethiek door te geven, maar ik vind ethiek wel essentieel in de opvoeding van de volwassenen van morgen. Wat we doen, is emoties uitvergroten die voor kinderen heel herkenbaar zijn.’

 Foto: (c) Reporters