Links en neoliberalen: hand in hand naar het Amerikaans model

Om de zoveel tijd gonst het in de mainstream media van het zoveelste rondje autochtonen culpabiliseren omdat ze wantrouwig zijn ten aanzien van de massamigratie. Vorige week was het weer zover bij de bekendmaking van de Ipsos-enquête waaruit bleek dat meer dan 6 op de 10 Belgen vinden dat er te veel migranten zijn en 58 procent meent dat de levenskwaliteit erop achteruit is gegaan door de migratie. Slechts 10 procent van de ondervraagde Belgen vindt dat de migratie een positief effect op de economie heeft.

Vooral in de linkse media vroeg men zich gefrustreerd af waarom de autochtonen maar niet willen inzien dat al die jonge en werklustige migranten hun toekomst zijn (wat voor toekomst dit dan wel moet inhouden, werd zedig buiten beschouwing gelaten).

Ook door onderzoekers zoals Herman Winkler van de Wereldbank werden diezelfde halsstarrige autochtonen gekapitteld omdat ze het blije dogma niet slikken van de grenzeloze wereld waar vraag en aanbod naar elkaar toe reizen. Een beetje zoals ten tijde van de Sovjet-Unie met de regelmaat van de klok de komst van de klasseloze heilstaat werd voorgespiegeld, ondanks de dagelijkse bewijzen van het tegendeel.

Het meest pijnlijke en onbegrijpelijke bij het massamigratiedrama is dat de linkerzijde zich als een nuttige idioot laat meeslepen in een verhaal dat vooral de multinationale werkgevers en vastgoedbezitters ten goede komt. En dit op de kap van de werkgevers en zij die geen woningen erfden maar moeten kopen of huren.

In een ver verleden hebben de socialisten zich vaak verzet tegen grootschalige immigratie omdat ze verdomd goed beseften dat dit de positie van de werknemers op de arbeids- en huizenmarkt onder druk zou zetten. Het is uiteraard geen toeval dat de vastgoedprijzen in dit land stegen samen met de bevolkingsgroei en dat de grote werkgevers steeds minder geneigd lijken om het spel van sociaal overleg mee te spelen.

Links blijft, in tegenstelling tot de historische voorgangers, blind voor het feit dat ze het ondergraven van de welvaartstaat ondersteunen tegen de wil van het overgrote deel van de Vlamingen in. Illustratief daarvoor was het editoriaal van Yves Desmet van maandag tien augustus. 

Enerzijds gaf Desmet toe dat het Belgische migratieverhaal tot nog toe een hypocriet en rampzalig was: een officiële migratiestop en daarachter de realiteit van het aanzuigen van honderdduizenden niet-actieve migranten. Maar de alternatieven die hij voor de ‘bange blanke man’ naar voren schuift zijn net nog meer immigratie.

Desmet denkt daarbij aan het gericht aantrekken van gekwalificeerde migranten zoals in historische migratielanden als de VS en Australië; kolonistenstaten met een totaal andere invulling van het sociaal contract. Landen waar de bevolking inderdaad positiever ten aanzien van immigratie staat, omdat het er ook voor de migranten pompen of verzuipen is en het er veel moeilijker is om op kosten van de gemeenschap bijvoorbeeld hele dagen in koffiehuizen en moskeeën door te brengen of moeilijker is voor websites van fundamentalistische haatzaaiers.

Een van de grootste tragedies van links is dat men lange tijd door de blinde arrogantie ten aanzien van massamigratie de welvaartstaat mee heeft ondermijnd. De neoliberalen hoefden daartoe amper een vin een verroeren. De enige alternatieven die vandaag overblijven zijn inderdaad een fort Europa tot de enorme allochtone onderklasse naar de Europese arbeidsmarkt is geloodst of het verdergaan op de bestaande weg die ons naar een Amerikaans samenlevingsmodel met veel verdeeldheid en weinig sociale bescherming voert.

Mensen als Yves Desmet blijven de sceptische Vlaming blindelings naar de tweede richting duwen terwijl grote lobbygroepen zoals The European Round Tabel of Industrialists zich in de handen wrijven. Als iemand de welvaartstaat zal redden, zal het wellicht de ‘bange blanke man’ zijn en niet de Yves Desmets van deze wereld.

Foto (c) Reporters

Chris Ceustermans is auteur en observator van het stedelijk leven in Antwerpen en Brussel. In 2014 verscheen bij WPG-Manteau zijn roman ‘De Boekhandelaar’. In september 2015 verschijnt zijn roman ‘Koude Oorlogsdromen’. http://deboekhandelaar.com/