Met zijn kritische commentaar op de EU-natuurherstelwet, gooide premier De Croo vorige week zijn coalitiepartners Groen en Ecolo zonder pardon onder een bus.

Of wat er inmiddels overblijft van Groen, natuurlijk. De Croo deed met zijn demarche uiteindelijk alleen wat velen binnen Groen dezer dagen zelf doen: zich distantiëren van het zinkende groene narrenschip. Vooraleer het hem helemaal de electorale dieperik inzuigt.

Van Merkel tot von der Leyen

Wat ons bij de groene natuurherstelwet van Von der Leyen brengt. Groeimotor Duitsland is nu al opnieuw de ‘zieke man’ van Europa aan het worden. Daar was trouwens al sprake van in 2019, aan het eind van het lange bewind van Merkel. Een van haar laatste wapenfeiten was het bombarderen van haar zeer gecontesteerde minister van Defensie Ursula von der Leyen tot eigengereide en, inmiddels, gecontesteerde voorzitter van de EU-commissie. Als dank voor bewezen diensten, onder meer tijdens de vluchtelingencrisis van 2015.

We dreigen er met zijn allen een zware prijs voor te betalen. En dan hebben we het nog niet eens over een mogelijke nucleaire escalatie van de oorlog in ‘haar’ Oekraïne.

‘Green Deal’

In 2019 presenteerde Von der Leyen haar Green Deal aan de Europese Raad. Onder de titel ‘Turning challenge into opportunity on the course to becoming the first climate-neutral continent’.

De bedoeling was om qua klimaat te fungeren als rolmodel voor andere gebieden, zoals India en China. Daarbij werden klimaat en natuur aan elkaar gekoppeld: herstel van natuurlijke ecosystemen zou cruciaal zijn voor het stoppen van de opwarming van de atmosfeer en voor klimaatadaptatie. Geen klimaatdeal dus, maar een groene deal die klimaatmaatregelen omvat. Het is mede daarom dat de Open Vld van Rutten toen ook de donkergroene toer opging en dat De Croo er zich in 2019 op roemde dat hij ‘het groenste regeerakkoord ooit’ ondertekend had.

Dikke brij

De plaats ontbreekt hier om de dikke brij aan leugens en halve waarheden te bespreken die dezer dagen over die deal en de natuurherstelwet verspreid worden. Zo is de biodiversiteit in de Lage Landen volgens de LPI-index al vele jaren stabiel en floreren of herstellen vele soorten er, van dassen tot sperwers. Met gerichte ingrepen kan daar verder aan gewerkt worden, zonder daarom gekke dingen te doen.

Op wereldschaal staat de multicellulaire biodiversiteit wel onder druk, maar dat is al herhaaldelijk gebeurd in de geschiedenis van het leven en het zal de komende eeuwen normaliter opgelost raken. Dankzij een ongeziene crash van de menselijke bevolking en verdere technologische vooruitgang. Gesteld dat de opwarming niet helemaal escaleert, natuurlijk.

Het klopt ook niet dat natuurherstel economisch gaat opbrengen, zoals je maar al te vaak leest. In werkelijkheid brengt het enorme economische problemen met zich mee en gaat de groene transitie sowieso een fortuin kosten. Volgens een Frans rapport bedraagt de factuur voor Frankrijk maar liefst 66 miljard euro per jaar voor de komende tien jaar.

De zaken worden ook steevast impliciet voorgesteld alsof wij in Europa het klimaat kunnen redden. De simpele waarheid is natuurlijk dat de EU zeer weinig bijdraagt tot de uitstoot van antropogene broeikasgassen: wat wij doen voor het klimaat is zo goed als irrelevant.

Vandaar dat Von der Leyen beweert dat de rijke EU als rolmodel moet fungeren voor anderen. Het getuigt van een onwaarschijnlijke pretentie en kortzichtigheid: alsof armere landen zomaar het peperdure Europese voorbeeld gaan kunnen en willen volgen. De desastreuze EU-koppeling tussen klimaat en natuur zal hen overigens tonen hoe het vooral niét moet.

De centrale leugen

Het is die even heilige als leugenachtige koppeling die De Croo in heel duidelijke bewoordingen in vraag stelde. ‘De strijd tegen de uitstoot van broeikasgassen is de prioriteit en het gevaar bestaat dat nieuwe natuurregels die strijd bemoeilijken’, klonk het in Terzake. Geen wonder dat de groene (media) poppen aan het dansen gingen.

Nochtans is de idee dat herstel van natuurlijke ecosystemen in de Aziatische peninsula, genaamd Europa, cruciaal zou zijn voor het mondiale klimaat, te belachelijk voor woorden. Zelfs mocht heel Europa met een vingerknip in haar prehistorische staat hersteld kunnen worden, dan nog zou dit geen drastisch effect hebben op het klimaat.

Vandaar trouwens, dat een en ander altijd onderbouwd wordt met groene prietpraat en nooit met harde cijfers. Meer groen in steden helpt wel bij de klimaatadaptatie, maar daar heb je geen massaal herstel van natuurlijke ecosystemen voor nodig. Volgens die doctrine moeten rechtgetrokken rivieren opnieuw vrij kunnen meanderen en overstromen, teneinde meer water te kunnen absorberen.

Zelfs onze bossen gebruiken maar 10% van onze CO2-emissies. Een verdubbeling van het bosareaal in de EU zou bijgevolg geen merkbaar effect hebben op de opwarming van de mondiale atmosfeer. Gesteld dat dat een veilige klimaatstrategie zou zijn (quod non, onder meer wegens het gevaar van bosbranden).

Nochtans wordt de leugen dat natuurherstel cruciaal is in de strijd tegen de opwarming dezer dagen zonder de minste gêne in het rond gestrooid. Onder meer door ‘expert’ natuurherstel Kris Decleer. Zonder verpinken stelt hij dat natuurherstel ‘zowat onze laatste hoop’ is ‘om nog onder de 1,5 graden temperatuurstijging te blijven.’

De rauwe waarheid

Dat dit soort onzin aan de lopende band rondgespuid wordt, is zeer verontrustend. Na een spreekwoordelijke lange mars door de instellingen, zijn groene activisten duidelijk doorgedrongen tot de hoogste regionen van de Europese en Vlaamse macht, inclusief de mainstream media en de academische wereld.

Van daaruit proberen ze nu, als wetenschappelijke ‘experts’, objectieve journalisten en beleidsmakers, hun groene, intolerante biodiversiteitsreligie op te leggen aan de bevolking.

Daarbij maken ze misbruik van het reële en, op langere termijn, zeer ernstige klimaatprobleem. Zoals Russische marxisten een eeuw geleden van reële problemen gebruik maakten om hun vreselijke communistische dictatuur te installeren en activisten een achterhaald en dodelijk vluchtelingensysteem blijven misbruiken om onze grenzen zo open mogelijk te houden.

‘Keep it simple, stupid’

In plaats van het klimaatprobleem te misbruiken voor een ongeziene, groene machtsgreep, zou de overheid zich moeten beperken tot het steeds meer belasten van de uitstoot van broeikasgassen. Met de immer stijgende opbrengst van deze belasting kan onderzoek naar wereldwijd inzetbare, broeikasgas-neutrale en -neutraliserende technologie gesteund en gestimuleerd worden en kunnen mensen en bedrijven geholpen worden om hun uitstoot steeds meer te beperken.

Maakt U zich echter geen illusies: dat gaat niet gebeuren. Omwille van die groene biodiversiteitsreligie maar ook omwille van de machtsgeilheid van bureaucraten en politici als Von der Leyen. Via een tsunami aan plannen, procedures en regeltjes trekken ze het maatschappelijk korset steeds strakker aan.

Het klimaatprobleem is wat dit betreft een natte droom: het staat hen toe het gedrag van de burger op 1001 manieren te sturen en disciplineren. Dat is dan ook wat ze zullen blijven doen.