De ongeziene electorale overwinning van nieuwkomer BoerBurgerBeweging (BBB) in Nederland brengt politici als Christianne van der Wal en Bart De Wever niet tot bedaren: ze blijven koppig beweren dat we onze stikstofuitstoot drastisch moeten reduceren via een decimering van de veeteelt.

Zou het voor De Wever niet wijzer zijn om te doen wat vrank Nederland van der Wal aanraadt: eventjes zijn bek houden? In plaats van de electorale schade te proberen bezweren door overal op te duiken in de media, met of zonder woke horrorverhalen. Blijkbaar is hij zo overtuigd van zijn grote gelijk dat de mogelijkheid niet bij hem opkomt dat nogal wat Vlamingen zijn stikstof-eco-woke discours vol rationalisaties, halve waarheden en hele leugens zo onderhand kotsbeu aan het raken zijn. Terwijl de verkiezingscampagne nota bene nog moet beginnen.

De stikstofspagaat van de N-VA

Het zou natuurlijk beter zijn voor onze gezondheid mochten stikstofoxiden vanwege industrie, huishoudens en verkeer stante pede verder dalen, in plaats van pas in de loop van de komende twee decennia. Tot nader order blijven we echter sterk afhankelijk van de verbranding van fossiele brandstoffen. Vlaams minister Demir keurde recent trouwens belangrijke stikstofoxidenprojecten goed voor Inneos en TotalEnergies.

De bedoeling van het stikstofakkoord is om dat soort projecten geen strobreed in de weg te leggen, net zomin als die van Broeklin of Wijnegem (‘geen vergunningenstop!’). Anderzijds moet de veeteelt toch gedecimeerd worden via hogere, discriminatoire drempels voor de uitstoot van de stikstof van boeren.

Demir weigert trouwens sinds jaar en dag zelf zo goed als alle nieuwe landbouwprojecten. Ook al is hun ammoniak veel minder problematisch voor de menselijke gezondheid.

Juridische problemen

Die doorzichtige poging tot decimering-via-discriminatie gaat om te beginnen niet alleen een cruciaal milieueffectenrapport van ‘experten’ en de toets van de rechter moeten overleven. In Nederland is ook het besef aan het doordringen dat radicale onteigeningen (van ‘rode’ landbouwbedrijven) op basis van een puur theoretische of voodoo stikstofdepositie in Natura-2000 gebieden, niet kunnen: men gaat de effectieve depositie van landbouwbedrijven moeten nagaan, iets wat makkelijk een paar jaar studie kan vergen (kan het weigeren van vergunningen op basis van die voodoo-deposities dan wel?).

Die studies zouden overigens zeer verrassende resultaten kunnen opleveren aangezien het vaststaat dat de uitstoot en depositie van ammoniak door landbouwbedrijven momenteel systematisch overdreven wordt, iets wat nog eens bovenop de juridische discriminatie komt. Kabinetten en administraties zitten dan ook vol groene activisten à la ecoloog Jelle Van den Berghe, adjunct-kabinetschef van Demir. Ze beweren doodleuk de Vlamingen te vertegenwoordigen omdat Natuurpunt 130,000 leden heeft (ongeveer 2% van de Vlamingen).

Datzelfde Natuurpunt wil zo snel mogelijk grote hoeveelheden landbouwgrond omzetten in natuur. Ze moet daarna bovendien ‘op grote schaal’ ‘hersteld’ worden in haar vroegere vorm, met enorme kosten, destructie en stikstofuitstoot tot gevolg. Natuurpunt wordt daarbij naar eigen zeggen ‘opgejaagd’ door dolle Demir.

Het stikstofarmaggedon-verhaaltje doorprikt

Er kunnen zelfs nog meer fundamentele vragen gesteld worden. Biologen schreeuwen al een paar decennia moord en brand over de invloed van de mens op de stikstofcyclus. Die zou desastreus zijn voor de natuur. Via de media wordt dat ‘clickbait’ stikstofarmageddon-verhaal, het nieuwe Y2K, dezer dagen overal rondgestrooid. Onze natuur zou op ‘onomkeerbaar inklappen’ staan, en onze gezondheid zou plots ernstig bedreigd zijn.

Sperwers worden naar verluidt vergiftigd door stikstof (de waarheid: hun populatie neemt al een paar decennia toe), net zoals pimpelmezen (de waarheid: ze zitten overal en het is niet duidelijk of hun populatie afneemt). Andere vermeende stikstof-slachtoffers: slakken (geen huisjes meer) en wormen (gestresseerd).

Het lijkt me een en al hysterische onzin. Ik wees er eerder al op dat het hele stikstofarmageddon-verhaaltje volgens een recente studie goeddeels gebaseerd is op simulaties met stikstofdeposities die de effectieve deposities overtreffen met een factor vijf.

Die effectieve invloed van antropogene stikstof op de biosfeer is volgens deze studie onbekend (uitgezonderd in extreme situaties, die er wel degelijk zijn).

Drie stikstofwaarheden

Drie zaken staan wel vast. Ten eerste: sedert een aantal jaren weet men dat de grond (sedimentaire rotsen) onder tal van natuurgebieden een belangrijke bron van stikstof is. Ten tweede: met de hogere CO2-uitstoot heeft de aardse biosfeer in haar geheel meer stikstof nodig, niet minder. Ten derde: de antropogene stikstofuitstoot in de Lage Landen is al drie decennia drastisch aan het dalen.

Volgens een Britse studie van 20 jaar geleden begon die uitstoot trouwens al te stijgen in het begin van de negentiende eeuw, met de industriële revolutie, en was ze in 1900 hoger dan nu (grafiek 1, de uitstoot van stikstof bleef na 2000 sterk dalen).

Kortom, als antropogeen stikstof werkelijk zo giftig is voor de natuur, dan zou die natuur al lang gekapseisd zijn, in het bijzonder in nog altijd bloeiende en soms zelfs verrassend biodiverse stadsparken van oude grootsteden als New York, Parijs of Londen.

Het echte gevaar

Het echte gevaar schuilt in een arrogante en door de media telkens weer blind geruggensteunde overheid. Een overheid voor wie het enige goede menselijke gedrag, gedrag is dat gestuurd (subsidies), gedisciplineerd en aan banden gelegd wordt door haar.

Asbest in oude huizen? Waarschuw de mensen niet, voor zover dat nog nodig zou zijn, maar verplicht ze een ‘expert’ voor duizend euro gaten te laten boren in hun muren. Een pak meer verkeersslachtoffers in Vlaanderen, ondanks een enorme toename van 30- en 50-zones, flitspalen, trajectcontroles en boetes? Simpel: nog meer trajectcontroles, flitspalen en boetes. Omdat het nut ervan bewezen is door de ‘experts’: dan doen de simpele feiten er niet meer toe.

En het is nog maar begonnen: het klimaatprobleem wordt voor de EU een perfect excuus voor de gekste maatregelen en een nieuwe lawine aan dure verplichtingen en verboden, al dan niet met behulp van een digitale euro en dito paspoort.

Ook al weet een klein kind dat de EU het klimaat niet kan redden en dat haar peperdure ‘groene transitie’ op wereldschaal financieel onhaalbaar is en fysiek zelfs onmogelijk. In plaats van alles te verbieden, belasten en verplichten, moeten we volop durven gaan voor nieuwe, goedkope en permanent beschikbare ofte ‘Dunkelflaute’-resistente bronnen van duurzame en nucleaire energie. Die kan de rest van de wereld vervolgens overnemen, zoals ze eerder ook de Europese technologie overnam die het klimaatprobleem veroorzaakte.

Ook hier staat de stekeblinde bedilzucht van de overheid echter in de weg: ‘regeren’ ofte reguleren en disciplineren (versus faciliteren) is nu eenmaal de aard van het overheidsbeest.

Dat is de fundamentele reden waarom Trofim Lysenko zijn gevaarlijke pseudowetenschap verkocht kreeg in de USSR en waarom stikstof-‘experts’ met hun armageddon-wetenschap gretig gehoor vinden bij onze overheden. Of zoals Thomas Jefferson al zei: ‘I am not a friend to a very energetic government. It is always oppressive’.