Beste Bart

Bedankt om mijn ogen te openen. Ik ben een racist (dat had u wellicht al vermoed, want ik ben blank). Mijn enige verweer is dat ik een racist was zonder dit te vermoeden. Dank zij uw scherpzinnig stuk in De Morgen besef ik dat ik mij met onoorbare intenties heb gevestigd in een blanke buitenwijk van Antwerpen.

Hoe verdorven moeten we niet zijn om te durven wonen in straten waar niemand een sluier draagt? Erger nog: in mijn wijk staat een kerk (gebruikt voor klassieke concerten – cultuurimperialisme …?), maar er bevindt zich geen enkele moskee.  

Pas na het lezen van uw standpunt dringt het tot mij door dat door in mijn mooie wijk te wonen, ik kansen ontneem aan brave en diepgelovige moslims die staan te popelen om aan hun ‘volkswijken’ vol zeurderige geloofsgenoten en vervelende politiecontroles te ontsnappen. Pas nu begrijp ik hoe verkeerd het was om een huis te kopen in een blanke wijk waardoor ik ongewild medeplichtig werd aan grootschalige rassensegregatie.

Bovendien besef ik nu pas dat ik er fout aan gedaan heb om Brussel, waarmee u zo hoog oploopt, te hebben verlaten. Ik weet niet wat me bezielde om die harmonieuze en vreedzame stad achter te laten, waar rassen en religies vreedzaam samenleven. Soms leeft een mens in een paradijs, maar dat beseft men pas wanneer men nadien in een agressieve en verkrampte blanke wijk belandt. Nochtans zweer ik, waarde Bart, dat ik niet die duivelse Realosite heb bezocht om na te trekken hoeveel of hoe weinig gekleurde medemensen in mijn nieuwe omgeving zouden wonen.

Dankzij uw artikel zie ik mijn fout en racistisch gedrag ten volle in. Daarom heb ik besloten om naar het tolerante Brussel – Bruxelles, excuseer my Dutch – terug te keren. Om mijn racistische zonden van mij af te spoelen, beloof ik dat ik mijn woning alleen aan een zwart gezin zal verkopen of aan moslims (indien ze gesluierd zijn uiteraard). Blanken komen er niet in!

Ik hoop dat u mij op die manier mijn misstap om me in een blanke wijk te vestigen kan vergeven en dat u alsnog ervan overtuigd bent dat ik niet racistisch ben. Ik blijf wel blank en bovendien Nederlandstalig. Daaraan kan ik helaas weinig doen. Ik hoop dat ze daar in Brussel enig begrip voor hebben.

Hoogachtend
Chris Ceustermans

Chris Ceustermans is auteur en observator van het stedelijk leven in Antwerpen en Brussel. In 2014 verscheen bij WPG-Manteau zijn roman ‘De Boekhandelaar’. In september 2015 verschijnt de roman ‘Koude Oorlogsdromen’. http://deboekhandelaar.com/