JavaScript is required for this website to work.
Politiek

Over de grenzen van ‘gouvernement des juges’

Rik Torfs op boekvoorstelling 'Over Grenzen'

NieuwsWinfried Matheeussen3/5/2024Leestijd 1 minuut
Torfs over het oprekken van internationale verdragen door activistische
rechters.

Torfs over het oprekken van internationale verdragen door activistische rechters.

foto © WM

Rik Torfs over ‘gouvernement des juges op boekvoorstelling ‘Over Grenzen’ van Marc Elchardus

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Op de boekvoorstelling van Over Grenzen, het nieuwe boek van Mark Elchardus ging de auteur in gesprek met Rik Torfs. Twee ‘oude blanke mannen’ die vanuit hun eigen ervaring naar grenzen kijken. Torfs sprak onder meer over de problematiek van activistische rechters die de grenzen van internationale verdragen oprekken.

Rik Torfs: ‘Het is de hoogste tijd om bepaalde rechtsregels en hun implicaties opnieuw te bekijken, ook op internationaal gebied. Bijvoorbeeld het recht op leven uit art. 2 EVRM (Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, nvdr.). Om te beginnen is dat in de praktijk een totale mislukking gebleken, want tot nog toe gaat iedereen dood. Dat is dus geen groot succes.’

‘In 1948 en 1950, de tijd van de grote verdragen, heeft niemand er aan gedacht dat daar dan later een Urgendazaak in Nederland , of andere klimaatzaken, aan opgehangen zouden worden. Die discussie moeten we kunnen voeren. In tijden waarin juridisering van de samenleving lastig te stoppen lijkt, moet je durven bespreken dat bepaalde regels niet meer zo kunnen worden gezien, of anders moeten worden geformuleerd.’

‘Dat heeft niets te maken met weerstand tegen de scheiding van machten, zoals je vaak in progressieve kringen hoort. Het tegendeel is waar. De scheiding van machten, in de goede zin bekeken, betekent dat le gouvernement des juges niet mogelijk is. Het feit alleen al dat bepaalde mensen om politieke redenen enorm hameren op de scheiding van machten die hen voor de rest veel minder kan schelen, is een teken aan de wand dat we iets moeten doen.’

Winny Matheeussen (1973) noemt zichzelf misantroop, hondenvriend en bergzitter.

Commentaren en reacties