In hun opiniestuk ‘Geef haat en racisme geen platform aan de KU Leuven’, ondertekend door een honderdtal mensen (De Standaard, 27 mei), brengen KU Leuven-studenten Sarah Maesen & Gil Puystiens mij in verband met de vreselijke racistische aanslag in de Amerikaanse stad Buffalo. De reden? Ik heb aangegeven ‘nooit te zullen stoppen met schrijven over omvolking‘.

Omvolking

Wie allicht ook nooit zal stoppen met schrijven over omvolking, is de Marokkaans-Nederlandse schrijver Abdelkader Benali. Recent stelde hij in zijn column in de Nederlandse krant Trouw immers dat voor hem ‘de omvolking niet snel genoeg kan gaan’. Hij schrijft: ‘De gedachte dat binnenkort geen enkele etniciteit de dominante is, geeft me een intens geluksgevoel’. Echter, niet zozeer een etniciteit maar wel een – tolerante, vrije – cultuur zou de dominante moeten zijn.

De hamvraag is in hoeverre extreme etnische diversiteit (‘extreem’ behelst hier zowel het kwantitatieve aspect als de culturele afstand tussen de etnische groepen) gepaard kan gaan met een gedeelde tolerante en vrije cultuur en democratische rechtsstaat. Tot op vandaag leert de geschiedenis ons om hier op zijn minst bijzonder sceptisch over te zijn. Was het niet Etienne Vermeersch die stelde: ‘Homogeniteit van een bevolking is belangrijk. Het is gevaarlijk grote bevolkingsgroepen met een andere cultuur op te nemen.’ Ook hij nam op zijn minst kiemen waar van een ‘libanisering’ van onze samenleving (de Franse filosoof Alain Finkielkraut) en de ‘moleculaire burgeroorlog’ in onze steden (de Duitse schrijver Hans Magnus Enzensberger).

Telt de inhoud of de boodschapper?

Dr. Mark Elchardus, die evenmin kan worden verdacht van (extreem)rechtse sympathieën, schreef dat omvolking ‘een reëel gebeuren in het hedendaagse Europa’ is. CD&V-burgemeester Walter De Donder stelde bezorgd vast dat ‘er in Antwerpen wijken zijn die volledig ontvolkt zijn van onze eigen mensen en die ingenomen zijn door andere groepen’. Vooruit-voorzitter Conner Rousseau gaf dan weer te kennen dat hij zich in Molenbeek ‘niet meer in België voelt’.

Zetten al deze mensen aan tot geweld? Of is niet de inhoud, de boodschap van tel, maar wel de boodschapper? Mag je omvolking louter toejuichen en niet afkeuren? Of mag je het alleen vaststellen, zonder enig waardeoordeel? Of mag je zelfs de vaststelling niet maken en mag je de term omvolking niet eens uitspreken?

Omvolking wordt erkend en bejubeld

Zonder de term omvolking te gebruiken wordt regelmatig over het fenomeen omvolking geschreven, ook in en door de mainstream media. Bijvoorbeeld wanneer wordt vastgesteld dat Antwerpen meer inwoners telt mét dan zónder migratieachtergrond. Of wanneer werd becijferd dat Antwerpen meer nationaliteiten dan New York telt, maar dat Amsterdam er nóg meer telt.

Daarbij is de insteek, typerend voor de heersende pensée unique in de mainstream media, steevast louter cijfermatig en informatief, ofwel positief (in een duidings- of opiniestuk). Want ‘(super)diversiteit’ — het nieuwe modewoord sinds ‘de multiculturele samenleving’ zelfs door de traditionele beleidsmakers Angel Merkel, Yves Leterme en David Cameron is weggezet als ‘mislukt’ — is het op dogmatische wijze na te streven ideaal.

Demoniseren

Over ‘omvolking’ heb ik de afgelopen jaren verschillende artikels gepubliceerd, net zoals over een gevolg ervan, namelijk de islamisering van onze samenleving. Een daarvan is nota bene een pleidooi voor een ‘open en eerlijk debat over omvolking’. Wat ik daarin betoog interesseert KU Leuven-studenten Sarah Maesen & Gil Puystiens en de ondertekenaars van hun stuk echter niet.

Ik ben een Vlaams Belang-politicus en ik heb het over omvolking, dus ik moet en zal in verband worden gebracht met racisme, moord en terreur. Een open geest? Academisch en rationeel denken? Compleet afwezig. Hun lasterlijke suggestie dat ik zou aanzetten tot (racistische) aanslagen, is levensgevaarlijk. Pim Fortuyn werd vermoord nadat hij op een dergelijke wijze werd gedemoniseerd.

Drie passages

Mijn artikels staan allemaal online en zijn vrij te lezen. Drie passages daaruit:

‘Omvolking betekent gewoon dat een bepaald volk wordt vervangen door een ander volk of volkeren. Door mensen dus met een andere nationaliteit en/of andere cultuur. Door mensen met een migratieachtergrond.’

‘Omvolking is geen complot. Het is een rechtstreeks en logisch gevolg van bepaalde door ideologie of opportunisme gestuurde beleidskeuzes inzake landsgrenzen, asiel, migratie en integratie.’

‘Omvolking zou echter geen probleem zijn mocht dit geen belangrijke of fundamentele verandering van onze Europese beschaving en vrije, democratische samenleving teweegbrengen. Dat impliceert dus dat mocht de volledige Vlaamse bevolking worden vervangen door buitenlanders met dezelfde taal, cultuur, normen en waarden en tradities, ik dat in principe geen probleem zou vinden. Met andere woorden: het gaat mij niet om ‘ras’/etnie/huidskleur, maar om mentaliteit en heersende opvattingen en het behoud van onze cultuur en beschaving.’

Cultuur verdwenen en vervangen

Om dit te onderbouwen geef ik het voorbeeld van geïslamiseerde wijken in de Parijse voorstad Saint-Denis, waar vrouwen uit het straatbeeld worden verbannen. Dat is immers een typisch voorbeeld van de fundamentele beschavingsval die omvolking kan teweegbrengen. In dat soort wijken is onze cultuur immers zo goed als verdwenen en (grotendeels) vervangen door de islamitische. Wie door Antwerpen-Noord of Molenbeek wandelt (of rijdt, zoals Conner Rousseau), kan hetzelfde vaststellen en voelt zich inderdaad niet meer in België. Ik vind dat een existentieel probleem, anderen niet en dat is hun goed recht.

Intellectueel oneerlijk

Het zoveel mogelijk zwijgen over of toedekken van een fenomeen of probleem, heeft nog nooit tot iets goeds geleid. Complotdenkers en -theorieën zijn helaas van alle tijden en bestaan in alle geuren en kleuren en over zowat alle grote thema’s des tijds. Net zoals het intellectueel oneerlijk is om alle coronasceptici weg te zetten als ‘wappie’, zo is het intellectueel oneerlijk om eenieder die spreekt over of zich afzet tegen het fenomeen omvolking – en tegen het migratiebeleid dat daartoe leidt – weg te zetten als een racist die aanzet tot geweld.

Geweld rechtvaardigen

Recent stond er in De Morgen een opiniestuk van een student die het gebruik van geweld gerechtvaardigd vindt in de strijd tegen de klimaatverandering. Stel u de – terechte – academische, politieke en journalistieke ophef voor mocht ík een dergelijk stuk hebben geschreven, maar dan inzake de strijd tegen omvolking of islamisering.

Dit stuk werd aangeboden bij De Standaard, maar na aandringen kwam uiteindelijk de reactie dat ‘we geen plaats kunnen vinden voor deze bijdrage’ (zelfs online is er dus zogezegd geen plaats). Dat de auteurs van het opiniestuk, KU Leuven-studenten Sarah Maesen & Gil Puystiens, allebei actief zijn bij de PVDA, mocht de lezer van De Standaard niet weten.

Abdelkader Benali

Zet Mark Elchardus aan tot geweld?

Jozef Deleu leert zijn volk poëzie lezen