Eerder deze week schreef Hendrik Vuye bij ons over het rattachisme in Wallonië, de Waalse minister-president Rudy Demotte nam naar aanleiding van de Waalse feesten zowaar het woord ‘nationalisme’ in de mond. Zijn collega van economische zaken Jean-Claude Marcourt huiverde voor de term en houdt het bij ‘economisch patriottisme’ maar kiest wel voor een Waalse invalshoek. Deze week publiceert het Franstalige weekblad Le Vif een interview met twee Waalse auteurs die geloven dat Waalse onafhankelijkheid mogelijk is.

Arnaud Pirotte en Yannick Bauthière schreven in 2012 een Histoire de Wallonie en kozen dat thema niet toevallig. De twee leraars, historicus en aardrijkskundige, delen een afkeer voor België en zeggen daar zeer zinvolle dingen over. Hun doel: aan de Walen hun fierheid teruggeven of, zoals het zo mooi klinkt in het Frans, ‘Elle doit, surtout, leur rendre leur fierté trop souvent bafouée et les tirer du piège de l’auto-flagellation’ (zo schrijft de uitgever bij de voorstelling van het boek).

België is een vat vol frustraties, ‘een slecht zittend kostuum’ volgens Pirotte, waarvan zowel de Vlamingen als de Walen slachtoffer werden. Het verhaal dat beide auteurs brengen is eigenlijk een doorslag van de twee-democratieën-vaststelling. België moest dienen om de belangen van een francofone bourgeoisie te dienen. Vlamingen en Walen moesten de prijs daarvoor betalen.

Over de PS zijn ze, zeker op korte termijn, niet optimistisch. Marcourt wijst weliswaar in de juiste richting maar ook de opvolger van Di Rupo zal de belgicistische toer opgaan want de zwakte van de Waalse economie en de financiering van de Belgische sociale zekerheid ‘is één van de redenen waarom men België nog niet gesplitst heeft’. Pirotte en Bauthière zien België echter als een smeltend ijsblok en verwachten dat de PS het regionalisme ooit zal herontdekken.

Le Vif wil weten of de belgitude niet aantoont dat er een echt Belgisch samenleven bestaat. Bauthière noemt die belgitude een ‘serreproduct’, uitgedragen door Brussel-Waalse mediakringen. Voor hem is die belgitude ook ronduit nationalistisch, een term waar ze zich zelf voor hoeden. Zij noemen zich regionalisten of Wallonisten.

Het is ook weer opmerkelijk dat beide Wallonisten toch neigen naar het rattachisme. Ook bij hen is Frankrijk nooit ver weg. Hun boek werd nochtans uitgegeven door een Bretonse uitgever met sterk regionalistische inslag. Uitgevershuis Yoran Embanner werd opgericht in 2003 en publiceert vooral werken over Bretagne evenals politieke essays. De Bretonse uitgever, ‘solidair met andere nationale minderheden in Europa’, is verder gespecialiseerd in de uitgave van woordenboeken voor weinig gesproken talen en publiceert ook historische werken over naties zonder staat.

Uiteraard bewijst dit vraaggesprek niet dat Wallonië op het punt staat de onafhankelijkheid uit te roepen maar dat er ook ten zuiden van de taalgrens dingen in beweging zijn, kan moeilijk ontkend worden. De argumentatie die daarbij wordt gebruikt sluit zeer sterk aan bij die van Vlaamse independentisten.

Yannick Bauthière werd bij de voorstelling van hun boek geïnterviewd door Canal Zoom.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

Arnaud Pirotte

Via negativa voor flaminganten

‘Rien attendre du cadre Belge’