Via negativa voor flaminganten
Even snel
Van theologie naar de Vlaamse Beweging en Waals regionalisme. Dankzij de ‘via negativa’ die Frans Crols recent leerde kennen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementVan theologie ken ik weinig alhoewel het stijgen van de jaren meebrengt om er meer van te willen weten. Als vrije medewerker van Tertio, het christelijke opiniërende weekblad, zit je soms aan tafel met interessante deskundigen. Zo stoot je dan op het begrip ‘negatieve theologie’ of de ‘via negativa’; een theologische school voornamelijk uit de traditie van de oosterse kerken met de Pseudo-Dionysius als voortrekker. De ‘via negativa’ is de zoektocht naar God langs zijn onzegbaarheid om. De Ierse theoloog en dichter John Scotus Eriugena uit de negende eeuw schrijft het zo: ‘Wij weten niet wat God is. God zelf weet niet wat Hij is omdat Hij niet Iets is. Letterlijk is God Niet, omdat hij de zintuigelijke waarneming overstijgt.’ Tot vandaag zijn er christelijke, joodse, boeddhistische denkers die de ‘via negativa’ eren.
Wat is een band met Vlaamsgezindheid? Veel te veel denken wij dat het uitsluitend van ‘ons’ – de via positiva – zal afhangen om in België grondige doorbraken te bereiken. Daarbij wordt eveneens voor waarheid aangenomen dat de tegenstander in Brussel en Wallonië superieur inzicht heeft en uitstekende kennis en strategisch denken. Wat niet klopt. De ‘via negativa’ voor de Vlaamsgezinde is begrijpen dat wachten op de stommiteiten, de paniek, de overreactie van de overzijde de zelfstandigheid, de emancipatie van Vlaanderen evenzeer kan veroorzaken als de koortsachtige bedrijvigheid van de militanten van het confederalisme en het independentisme.
Op dit moment begaan de kopstukken van de Franstalige partijen een dommigheid. Zij reppen zich naar Brussel om daar de strijd voor 25 mei aan te gaan. Dat heeft al geleid, en zal nog verder leiden, tot onbegrip en verbetenheid in Wallonië. Het zuiden zal zich verweesd weten en beseffen de tweede rang te moeten zijn van de Franstaligheid in België. De eerste tekenen van een bewustwording van deze discriminatie worden scherper. Het voortreffelijke links-flamingantische maandblad Meervoud signaleert een interview in Le Vif/L’express met Arnoud Pirotte en Yannick Bauthière, leraren en regionalisten en auteurs van het recente boek Histoire de Wallonie, le point du vue wallon. Doel van het boek is, zeggen de auteurs in het interview: ‘De Belgische staat te ontmantelen en aan de Walen hun te vaak bespotte fierheid terug te geven.’ Zij keren zich eveneens tegen de toenemende belgitude en het Belgische nationalisme: ‘De belgitude is een artificieel product dat voornamelijk wordt uitgedragen door de Brusselse Waalse mediakringen door middel van een afstompende Brusselse centralisatie.’ Meervoud somt andere voorbeelden op en een recent gesprek met Bart De Valck, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging en taalgrensbewoner uit Huldenberg, wijst in dezelfde richting.
Laat veel Franstalige cactussen bloeien en de Vlaamse Leeuw komt dommelend langs de ‘via negativa’ uit op zijn eindbestemming: zelfbeschikking.
Frans Crols was hoofdredacteur en directeur van het economisch magazine Trends en na zijn 65 werd hij vrije pen van ’t Pallieterke, Tertio en Doorbraak.
‘De ontdekking van Holland’ is dé ideale vakantielectuur voor geschiedenisliefhebbers en kunstfanaten.
Jack London was een veelschrijver én avonturier. Zijn omzwervingen overtuigden hem van de noodzaak van een socialistische samenleving, een idee dat hij verwerkte in zijn boeken.