Wekelijks lezen de pennenvriendjes de kranten van achter naar voren. Omdat ze op die wijze lastig te lezen zijn, doorpluizen ze de kranten vervolgens ook van voor naar achteren. Wat hen daarbij opvalt en tot sarcasme noopt, daarover corresponderen ze elke vrijdag.

Waarde ex-landgenoot Vanmol,

Wat benijd ik u! Ik zit hier aan de koude kant van de grens, mismeesterd door Mark Rutte en Sigrid Kaag, wijl gij daar in het zonnige Oost-Vlaanderen vertoeft, badend in de warme weldadigheid van de grote Alexander De Croo.

Wat een redenaar is dat. Net als Demosthenes heeft De Croo leren articuleren door te oefenen met kiezelstenen in de mond. Anders dan Demosthenes, heeft hij de kiezelstenen niet uitgespuwd voor hij aan zijn state of the union begon. Maar een kniesoor die daarop let. Het gaat hem immers om wàt hij zegt.

Menigeen kreeg een krop in de keel toen Alexander beschreef hoe ze manmoedig geld bleven bijdrukken tijdens de coronacrisis. Vuige lieden die zichzelf econoom noemen en Geert Noels heten, verwijten hem dat. Zo onterecht! Ik citeer Alexander:

‘Wat hadden we dàn moeten doen?

Hadden we onze bedrijven overkop moeten laten gaan tijdens corona?

Hadden we zelfstandigen een uitkering moeten weigeren?

Moeten we misschien onze middenklasse in de kou laten?’

Je kan opwerpen dat de middenklasse inmiddels grotendeels in de kou zit en dat er ontelbaar veel bedrijven en zelfstandigen overkop gingen. Of dat al die steun niet nodig was geweest als meneer niet zo panisch de hele economie had gegijzeld met veel te veel lockdowns. Maar laat ons de retoriek nu niet bezwaren met feiten. Want:

‘Het is een moeilijke tijd.

We moeten elkaar goed vasthouden.

Net zoals tijdens corona laten we niemand vallen.

We laten niemand los.’

Nee. Behalve dan misschien de lagere middenklasse. En de middelste middenklasse. O, en de kleinere kmo’s. En de wat grotere. En de horeca, natuurlijk. En ja, eigenlijk ook de bedienden in het algemeen. Maar verder: niémand. Ok, behalve dan de gezinnen. En de alleenstaanden. Maar echt, voor de rest: niemand. Die hem nog gelooft. Tenzij journalisten.

Hey expatsertje

Het spijt me dat ik het moet zeggen, maar je ziet het weer helemaal verkeerd. ‘Als je geen goed voorbeeld kan zijn, zit er niets anders op dan te dienen als een verschrikkelijke waarschuwing’. Hoe waar is dit voor de treurlap die wij onze heimat noemen? De Financial Times schreef deze week over de Verenigde staten als een falende staat en vergeleek het land vervolgens met (*glimt van trots) België, dat ze de ‘richest failed state in the world’ noemden.

Dat is toch fantastisch?! Qua USP ( unique selling proposition ) kan dat tellen! Al die andere domme landen proberen overal met goede dingen bovenaan in de lijstjes te geraken. De competitie daar is mòòrdend! Dan zijn wij veel slimmer. Wij gaan ofwel voor de laatste plaats ( in de goede lijstjes ) of voor de eerste plaats (bij de nietsnutten ). Succes verzekerd want niemand wil daar dood gevonden worden. Zo betalen we de hoogste belastingen ter wereld, maar zijn onze overheidsdiensten de minst performante. Alles mooi in evenwicht.

De labo’s van Frank Vandenbroucke spoelden 65 miljoen euro door de gootsteen? Geen probleem, dan noemen we het lavabo’s. Op ieder putje past een dekseltje

Beste polariserende pipo Vanmol,

Ok, je bent mijn pennenvriend, maar het wordt tijd dat ik je er toch eens op aanspreek: waarom teken je altijd spotprentjes van politici? Die mensen hebben het beste met ons voor. En toch bedrijf jij telkens weer gezagsondermijnende humor ten koste van die lieden! Weet jij dan niet hoe hard dat aankomt? En ze hebben het al zo moeilijk! Willem-Frederik Schiltz en Kristof Calvo zeggen het ook: ‘Wat Tinne Van der Straeten nu meemaakt, is bijna onmenselijk.’

En waarom? Alleen maar omdat zij dwangmatig de elektriciteitsbevoorrading in gevaar brengt en op het meest foute moment gascentrales verkiest? Wat voor onrealistische verwachtingen heb jij wel niet van een politicus? Dat die op het juiste moment de juiste beslissingen zou nemen in een weloverwogen verhaal van visie en pragmatisme? Kom, kom. Niet zeveren.

Jos Geysels zegt het ook. Armoede, zegt Jos, ondermijnt het draagvlak voor democratie.

OK, Jos vergeet een beetje hoe hij en de zijnen decennia lang armoede importeerden en hoe groen utopisme de bevolking nu massaal richting armoede duwt, want de rekening moest en zou duurder om de energietransitie te betalen en, en, en…

Maar terzake: ik stel voor dat je in het vervolg spotprentjes maakt van de gewone man, want alles is tenslotte zijn schuld.

Beste Zeurstef,

Er zijn best wel veel mensen die denken dat ik een slecht karakter heb omdat ik cartoons teken op de manier waarop ik dat doe. Maar daar is een hele goeie reden voor. Ik heb namelijk een slecht karakter. Sommige mensen vinden het niet zo netjes dat ik de zich-boven-ons-gestelden niet altijd even flatteus teken. Die mensen hebben daar ook een goede reden voor. Dat zijn namelijk dikke losers.

De mensen zijn veel te week geworden stef. Of zoals Theo Francken zegt ‘te vadsig’. Ik kom uit een tijd waar het nog bon ton was om ‘ hey vuurtoren’ te roepen naar een Venetiaans blond persoon. Of ‘konijnentand’ naar een kindje met een overbeet. En dat kon allemaal geen kwaad want de term ‘pesten’ was nog niet uitgevonden. Vaak kregen die kinderen dan later psychische problemen. Dan zeiden we ‘heb je het al gehoord? De konijnentand zit in ’t zothuis!’

Dan lachten we eens goed en we waren de konijnentand dankbaar voor het aanleveren van zoveel materiaal, vast besloten hem de volgend gelegenheid een pint te trakteren.
Het leven was puur toen, Stef.

Beste ernstige Erwin,

Van humor hebben wij geen verstand, dat weet iedereen. Gelukkig kunnen we altijd rekenen op de redactie Cultuur en Media van De Standaard

Een leek zoals jij of ik zou bijvoorbeeld kunnen denken dat John Cleese humor brengt. Ik herinner mij een sketch waarin hij gek rondstapt en daar subsidies voor aanvraagt bij het ministerie van mensen die gek rondstappen. Of iets met een dierenwinkel die hem een dode papegaai had aangesmeerd. Hij bestierde ook een tijdlang een weinig klantvriendelijk hotelletje in Torquay, alwaar hij gretig Duitse gasten en Spaans personeel schoffeerde. Eigenlijk hadden we toen al moeten weten dat die John Cleese een naar mannetje is.

En zie: dat krijgen we nu eindelijk bevestigd door DS redacteur Dominique Deckmyn die ons zegt hoe bitter, zuur en ongrappig Cleese is geworden. En een rechtse zak ook (sic!). Hoe weet Deckmyn dat? Omdat Cleese terug tv gaat maken, en niet voor de BBC of voor de gewone commerciële zenders. Nee, hij gaat werken voor de foute omroep: GB News. Dat is – hou u vast, Erwin – een eerder rechts georiënteerde opiniezender in Engeland, sinds juni 2021. Afschuwelijk moet zoiets zijn, dat spreekt.

Nu zeg je misschien: ik heb die show van Cleese op GB News nog niet gezien, misschien ìs die wel heel slecht? Maar dat is het hele punt. Deckmyn heeft die show ook nog niet gezien. Niémand heeft die show al gezien. Want de eerste aflevering is zelfs nog niet gemaakt, laat staan uitgezonden. Al een geluk dat Deckmyn zoveel genialer is dan Cleese.

Hey minister of silly walks

Ik heb dat artikel ook gelezen. Mijn aandacht was meteen getrokken. Mijn aandacht trok als een barzoi-hond die een konijn in de smiezen krijgt. De theorie van de ‘schismogenese’ leert ons dat dingen soms ontstaan uit de wil om vooral niet te lijken op het aangeleverde voorbeeld. Zoiets voltrekt zich ook tussen mijn aandacht en De Standaard. Redacteuren van dit nieuwsorgaan kunnen dingen de hemel in prijzen tot de tektonische platen van plaats verwisseld zijn, mijn aandacht zal als een ingevroren waterbeertje Siberisch de eindtijd afwachten.

Maar wanneer nitwits een monument zoals John Cleese menen te moeten cancellen omdat de heer Cleese weigert mee te gaan in de woke-waanzin dan is mijn aandacht geprikkelder dan een piemel in een potje habanero.

De heer Deckmyn’s argumenten zijn trouwens van evenveel waarde als de afleveringen die hij al bekeken heeft (0). Hij vraagt zich af waarom hij niemand meer shockeert met ‘Upperclass twit of the year’ of met de seksscene in ‘The Meaning of life’. Dat hij dat nog steeds doet bewijst Deckmyn zelf met zijn verontwaardigd stuk en die sekscene zou nu ook veel mensen shockeren omdat de protagonisten twee ‘witte’ cisgenderpersonen zijn.

Neen Stef, ik weet nu al dat het een geweldige tv-show gaat worden! Ik stel zelfs een cameo voor van de heer Deckmyn in de remake van de ‘dead parrot sketch’ als de ‘dead parrot’ zelf. Zonder hersenactiviteit nakakelen wat het baasje hem aanleerde, is ook een talent.
Ergens.

Next week something completely different!

Dominique Deckmyn

De pennenvriendjes bewonderen het redenaarstalent van Alexander De Croo

Vergeten vragen van de voorbije week (79)

Vergeten vragen van de voorbije week (72)