Globalistisch China?

Vorig jaar in Davos werd de Chinese president Xi Jinping door de media gepromoot als de nieuwe leider van de vrije wereldhandel. De aanwezige CEO’s erkenden dit natuurlijk als belachelijk en onjuist maar de meeste journalisten werkten graag mee aan deze propaganda van de dictator Xi zolang het maar anti-Trump was.

De realiteit is natuurlijk dat China haar producten op de wereldmarkt blijft dumpen en de toegang tot China voor buitenlandse bedrijven beperkt.De Chinese unilaterale en aggressieve militaire opbouw in de Zuid-Chinese Zee (door het bouwen van onder andere een kunstmatig eiland) vormt een enorm gevaar voor de vrije wereldhandel. De Amerikaanse Marine onder Trump voerde dan ook nieuwe patrouilles uit in dat deel van de wereld om de vrije wereldhandel te verdedigen -niet te ondermijnen- en om een duidelijk signaal naar Peking te sturen dat deze vitale vaarroutes in de Stille Oceaan open moeten blijven en verdedigd zullen worden.

Protectionismen

De Amerikaanse minister van buitenlandse handel Wilbur Ross heeft een punt wanneer hij erop wijst dat ook Europa handelsbarrières handhaaft voor de invoer van producten uit de V.S. Maar dat belemmert onze Europese leiders niet om Trump en de miljoenen Amerikanen die op hem gestemd hebben opnieuw de les te spellen, deze keer over het protectionisme.

Garry Cohn, verantwoordelijk voor Trump’s economisch beleid, kon het niet eenvoudiger verwoorden: ‘De VS is natuurlijk voor vrije wereldhandel. Het tegenovergestelde van wat de pers steeds herhaalt. Wat goed is voor de VS, is goed voor de wereld en omgekeerd. Wanneer een land geen importtarieven handhaaft op onze producten, zullen wij ook geen tarieven hebben op de invoer van hun producten. Zo eenvoudig is het. Het is moeilijk daar een argument tegen in te brengen.’

Amerikaanse dynamiek

Ondertussen groeit de economie in de VS aan 3% , iets wat elke ‘expert’ op onze Vlaamse zenders als onmogelijk achtte in november 2017. En in 2018 zal Europa onder leiding van Macron waarschijnlijk een gelijkaardige taxverlaging als die van Trump proberen door te voeren.

Wat NAFTA betreft erkent zelfs Renault-Nissan CEO Carlos Ghosn dat het herzien van NAFTA ‘logisch en normaal is, gezien NAFTA een 23-jarige overeenkomst is en de realiteit van de deelnemende landen veranderd is’. UBS Chairman Axel Weber spreekt gelijkaardige taal: ‘Als de regels veranderen onder een nieuwe regering, passen wij (ondernemingen en banken) ons gewoon aan’.

Wat het handelsakkoord TPP (Trans-Pacific Partnership) betreft, liet Trump verstaan opnieuw te willen deelnemen aan het akkoord maar enkel na het bekomen van betere condities voor de V.S. Deze concrete toepassing van The Art of the Deal lijkt me niet zo’n slechte strategie als je door het volk verkozen bent om de belangen van de natie te verdedigen.

Borstkloppen in Zwitserland

De speech van Trump in Davos dit jaar was voor hem een groot succes. Het gaf hem de kans om voor een invloedrijk publiek ongefilterd zijn noemenswaardige verwezenlijkingen na slechts 1 jaar in het Witte Huis op te noemen: de tax-hervorming voor de middenklasse die na 30 jaar eindelijk gestemd werd, de record-groei in de economie en op de beurs (+50%), het volledig heroveren van het terrein eerder ingenomen door ISIS (hetgeen in 8 jaar nooit gelukt was), de benoeming van Neil Gorsuch als rechter van het hooggerechthof, de enorme deregulering voor mensen die willen ondernemen en jobs creëren, en het heropbouwen van de militaire macht van de VS.

De Duitse minister van Defensie Ursula von der Leyen gaf Trump trouwens 100% gelijk en erkent dat ook de EU meer van de verantwoordelijkheid en de kost (2% van GDP) voor de defensie van het Westen moet beginnen dragen. De speech doorprikte de hypocrisie en de intellectuele oneerlijkheid van zijn oppositie en de 24/7 anti-Trump media. Het feit dat Trump vergezeld was door de meeste leden van zijn regering en adviseurs, maakte alleen nog meer duidelijk aan de aanwezige (dikwijls vooringenomen) wereldleiders en CEO’s welk top team van ervaren managers Trump heeft samengesteld om Amerika te leiden: Rex Tillerson, James Mattis, Garry Cohn, Wilbur Ross, Elaine Chao,… om er maar een paar te noemen.

Het kan niet anders dan dat vele zakenleiders zullen beslissen te investeren in de VS.

Trump’s groot infrastructuur plan voor 2018 kan alvast op veel steun in het Congres rekenen en zal nogmaals een belangrijke impuls aan de economie geven. Zelfs de grote ramp die oud-president Obama naliet in de gezondheidszorg wordt stilaan maar zeker rechtgetrokken.

European exceptionalism?

De Europeanen (zeker de Fransen) voelen zich in het algemeen vaak meer gesofistikeerd dan de voor hen ‘oppervlakkige en domme’ Amerikanen. Dat is reeds zo sinds de tijd van Benjamin Franklin. Over China en India spreken we niet zo snel negatief maar Trump en Amerika is onze enige collectieve boeman geworden die we zonder schroom of reden een racist mogen noemen terwijl hij vreemd genoeg net hetzelfde als Bill Clinton zegt, namelijk dat de grenzen van het land verdedigd moeten worden om de mensenhandel, de drugshandel en de illegale immigratie tegen te gaan.

Vindt iemand in Europa dat een illegaal boven de wet mag staan? Of willen we een systeem van legale immigratie? We spreken graag uit de hoogte over onze Europese waarden en cultuur (waar we terecht trots op mogen zijn) maar Amerika heeft Europa in de 20ste eeuw al driemaal moeten redden (in 1914-18, in 1940-45 van het nationaal-socialisme/fascime, en van het communisme erna) en is leidinggevend ook op cultureel vlak. We vinden het Electoral College-systeem een schande en ondemocratisch (wanneer onze favoriete/ corrupte kandidaat verliest) maar we hebben er geen probleem mee dat de Europese Commissie niet rechtstreeks door de bevolking verkozen wordt of dat het Europees parlement geen eigen wetten kan uitvaardigen. We spreken graag over het klimaat en de VN maar de VS is het enige geïndustrialiseerde land met een CO2-uitstoot op het niveau van de jaren 1990 en veruit de grootste sponsor van zowel het klimaatfonds als de VN in New York.

Trumpisme

We zullen zien wat Trump nog van zijn verkiezingsprogramma kan verwezenlijken, maar Europa zou er goed aan doen hun inzicht over Amerika of Trump niet te halen bij CNN of The New York Times (of Rik Coolsaet). Het is een voorbijgestreefde illusie te denken dat dit neutrale, objectieve nieuwsbronnen zijn. Net zoals de Democratische Partij in de VS al lang geen centrum-partij meer is maar volledig overgenomen werd door extreem-linkse elementen gefinancierd door George Soros. Hun non-stop hysterie tegen de persoon van Trump heeft misschien meer te maken met de angst voor Trump’s succes en het blootleggen van het falen van 8 jaar socialistisch Obama-beleid dan met bezorgdheid voor de medemens.

De beste omschrijving van Trump komt misschien nog van Peter Thiel (PayPal): ‘De meeste journalisten nemen Trump niet serieus maar letterlijk, terwijl de meeste van zijn kiezers Trump serieus nemen maar niet letterlijk’. Wat vaststaat is dat hij een stem gegeven heeft aan de stilzwijgende middenklasse. Links mag dat populistisch noemen maar tot nog toe zijn de kiezers van Trump tevreden en bereid hun president verder de kans te geven om de problemen eindelijk op te lossen en de welvaart voor de middenklasse en het land terug te brengen.

Elaine Chao

CPAC maakt het proces van socialisme en impeachment

Davos