10 december is de 70ste verjaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Nog altijd worden er burgers gefolterd en opgesloten omwille van het hebben van een mening, zelfs al is die volstrekt vredelievend. Ook al doet Amnesty International haar best, de ellende valt vaak met geen pen te beschrijven.

Raif Badawi

A80E0339-370F-4E09-A1BF-46A9A644CE63 Raif Badawi — oprichter van het Saudi Liberal Network — zit sinds 2014 in de cel in Saudi-Arabië. Jarenlang was zijn blog en website een belangrijk platform voor Saudische liberalen.
Zijn misdaad: het schenden van islamitische waarden, want zijn onvoorwaardelijk pleiten voor vrije meningsuiting, meer vrouwenrechten en minder religieuze impact op het maatschappelijke leven is volgens de sharia niet toegelaten. (Lees: Sharia en mensenrechten, waarover men niet spreekt).

Zijn echtgenote, Ensaf Haidar, slaagde erin te vluchten met haar drie kinderen en kreeg opvang (en ondertussen het staatsburgerschap) in Canada, waar ze de ‘Raif Badawi Foundation’ oprichtte. Sindsdien reist ze de wereld rond om aandacht te vragen voor het lot van haar man, veroordeeld tot duizend zweepslagen en tien jaar cel…
Zij zet onversaagd zijn werk voort: inzet voor meer mensenrechten en free speech met oog voor het lot van slachtoffers van totalitaire regimes.

Afgelopen zomer werden ook de zus, Samar Badawi, en Nassima al-Saddah gearresteerd: beide komen — hoe kan het anders — op voor meer vrouwenrechten.
In een land als Saudi-Arabië heb je namelijk alleen de ‘vrije keuze’ om onderdanig te zwijgen.

PLEASE RT! Defending human rights is not a crime! @KingSalman: Release all prisoners of conscience in #SaudiArabia now! @raif_badawi @acprahr @WaleedAbulkhair pic.twitter.com/XciSrLKbIO

— Amnesty International Vlaanderen (@amnestyvl) January 9, 2018

Amnesty-activisten voerden reeds acties voor Saudische ambassades wereldwijd. Ze hielden wakes, bestookten de Saudische regering met tweets en schreven duizenden brieven om hun solidariteit met Raif Badawi en andere Saudische gewetensgevangenen te tonen. Helaas lijken die acties na vier jaar onvermijdelijk wat stil te vallen. Er is immers alom ellende genoeg. Dat blijft telkens opnieuw een trieste vaststelling.

Inmenging

Canada, gastland van Ensaf Haidar, nam het afgelopen zomer nog voor hun verdediging op en vroeg de vrijlating van de Badawi’s en alle andere vreedzame mensenrechtenactivisten. Dat leidde alleen maar tot het opschorten van diplomatieke betrekkingen tussen de twee landen. De stellingname van Canada is ‘een openlijke en flagrante inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van het koninkrijk Saudi-Arabië en in strijd met de meest elementaire internationale normen en alle internationale handvesten over de betrekkingen tussen staten’, luidde het arrogant in een boze en zelfgenoegzame reactie.

Solidariteit?

Zoveel landen ondertekenden de Universele (what’s in a word?) Verklaring van de Rechten van de Mens maar zwijgen over dezelfde rechten die elders systematisch miskend worden, omdat… mensenrechten onder ‘binnenlandse aangelegenheden’ valt? Dat is toch echt te gek voor woorden?

Gruwel

Van de duizend zweepslagen die als deel van zijn straf uitgesproken werd, kreeg de arme Raif Badawi er reeds 50 toebedeeld. Meer kan hij (voorlopig) fysiek niet aan, vond de dienstdoende arts. Kan je je voorstellen. Mij lijkt dat gewoon moord met voorbedachte rade: 20 keer 50 zweepslagen? Hoe kan je van dit soort gruwelpraktijken blijven wegkijken?

https://twitter.com/markdemesmaeker/status/950790866058268678

Respect voor Mensenrechten

De EU koos in 2015 Badawi als laureaat van de ‘Sacharovprijs voor de vrijheid van denken’: daarmee eert het Europees Parlement elk jaar een persoon of organisatie die zich inzet voor de mensenrechten en de fundamentele vrijheden (bekende laureaten zijn onder meer Nelson Mandela, Aung San Suu Kyi, Kofi Annan). Zolang je in een gevangenis, blijft dat echter een magere troost.

Waarom stelt de EU, die aardig wat handelsbetrekkingen (lees: Belgische wapenhandel) onderhoudt met Saudi-Arabië, geen eisen qua mensenrechten en burgervrijheden? Waarom komt het Vrije Westen, dat vrijheid en democratie hoog in het vaandel draagt, niet nadrukkelijker op voor meer respect voor de Mensenrechten in dit soort folterregimes? Deze verjaardag en herdenking van 70 jaar Mensenrechten is huiveringwekkend genoeg nooit echt een feestdag.

Ensaf Haidar

Symbolen van verzet