Sinds de Verenigde Naties werden opgericht in 1945, werden de aanvankelijk beperkte doelstellingen steeds verder uitgebreid. Het werd een onoverzichtelijk kluwen van deelorganisaties die elk hun eigen leven gingen leiden. Eén van deze VN-organisaties is het Intergovernmental Panel on Climate Change(IPCC), opgericht in 1988 binnen de schoot van het United Nations Environmental Programme(UNEP) en de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO).

Aangedreven door dat IPCC, is er een ware campagne bezig die gericht is tegen onze manier van leven, onze welstand, ons zelfbeschikkingsrecht en onze democratie. Dat is niet de eerste maal. Ook in het verleden al hebben organisaties die opereren in het kader van de Verenigde Naties aan de hand van ‘wetenschappelijk vaststaande feiten’ onze maatschappij onnoemelijke schade berokkend.

Politiek geïnspireerde zwendel

Lees eens deze uitspraken van hooggeplaatste verantwoordelijken van het IPCC en oordeel zelf:

Otmar Edenhofer, IPCC co-chair: ‘we redistribute de facto the world’s wealth by climate policy…One has to free oneself from the illusion that international climate policy is environmental policy. This has almost nothing to do with environmental policy anymore….’ ‘We herverdelen de facto de welvaart van de wereld door deze klimaatpolitiek … We moeten onszelf bevrijden van de illusie dat de internationale klimaatpolitiek een milieupolitiek is. Dit heeft helemaal niets meer te maken met milieupolitiek.’

Timothy Wirth, IPCC task force, en Democratisch senator in de VS, zegde met een ontwapenende eerlijkheid: ‘We’ve got to ride this global warming issue. Even if the theory of global warming is wrong, we will be doing the right thing in terms of economic and environmental policy.’ (‘We moeten deze globale opwarmingskwestie blijven volgen. Ook wanneer de theorie over de globale opwarming verkeerd is, dan nog doen we het juiste in termen van economisch- en milieubeleid.’)

Het IPCC vertelt een verhaal over de menselijke oorzaak (door mensen veroorzaakte – antropogene – CO₂-emissie) van de klimaatopwarming. Dat houdt wetenschappelijk langs geen kanten steek.Uit de geciteerde uitspraken van leidende figuren binnen die organisatie blijkt heel duidelijk dat ze daar helemaal geen moeite mee hebben. Ze willen het klimaat niet redden, want dat is niet in gevaar en ook niet door menselijke activiteit beïnvloedbaar. Wat ze wel willen is ‘het economisch model veranderen’, de wereld rechtvaardiger maken.

De gele hesjes beseffen het al, nu nog onze politici

Het ziet eruit alsof ze daarin zullen slagen. De media en politici behandelen de CO₂aangedreven catastrofale opwarming meer en meer als een vanzelfsprekend vaststaand feit. Het enorme momentum van de getormenteerde tijdsgeest overspoelt elk broodnodig wetenschappelijk scepticisme. De klimaathysterie alleen al zou onze maatschappij – onnodig – zwaar beschadigen. Maar waarschijnlijk kunnen we dat, weliswaar met zware welvaartsverliezen, nog overleven. Alleen is de druk van de totaal onredelijke klimaatdoelstellingen op onze energieproblemen, én de gelijktijdige hetze tegen kernenergie, een desastreuze ontwikkeling. Voeg daar nog een ongecontroleerde migratie aan toe en de ‘ondergang van het Avondland’ zou wel eens heel snel onafwendbaar kunnen worden. Dát hopen alvast de IPCC-adepten.

Bij een discussie in de Kamer over koopkracht in verband met de ‘gele hesjes’-beweging liet de eerste minister zich ontvallen dat hij ‘niet alles tegelijk kan doen. Ik moet ook nog de gevolgen van de klimaatverandering opvangen…’ Hier werpen grote gebeurtenissen hun schaduw vooruit: de regering-Michel II gaat ernstig werk maken van ‘het klimaat’, bevestigt ook Kris Peeters.

De grote ‘transitie’ is al volop bezig. Nu al is onze stroomvoorziening in gevaar, want de alom geprezen groene energie kan haar beloften onmogelijk waar maken. Vandaag is onze elektriciteitsrekening naar het onbetaalbare aan het stijgen, en dat is nog maar een begin.

De realiteit is dat wij niet meer bestuurd worden door een regering, gecontroleerd door een parlement. Wij worden geregeerd door een particratie die meer en meer gegijzeld wordt door de tijdsgeest. We leveren zienderogen onze nationale soevereiniteit in ten voordele van ondoorzichtige, niet democratisch gelegitimeerde multinationale organisaties. Het IPCC is slechts één daarvan. Onze rechtspraak is van ons vervreemd door activistische rechters die zich steeds meer op obscure internationale afspraken kunnen beroepen.

We ondergaan dat allemaal lijdzaam omdat anders de wereld zal vergaan… zegt het IPCC. Alle belangrijke wetenschapsmensen zeggen dat. Dat verhaalt deze film; hier vertellen echte wetenschapsmensen zeer overtuigend hoe de vork aan de steel zit. Onlangs werd eveneens op Doorbraak verwezen naar de zeer goede documentaire The uncertainty has settled.

Gezond boerenverstand

Over deze problemen schreef ingenieur Eric Blondeel een uitzonderlijk artikel dat verplichte lectuur zou moeten zijn voor alle beleidsmakers. Ik vrees echter dat ze dat nog minder belangrijk vinden dan het VN-migratiebeleid. Gelukkig is er ook het gezond boerenverstand van de gele hesjes. Want heel die zwendel kost niet alleen veel geld; onze industriële welvaart staat inderdaad op het spel.

Als wij, om welke reden ook, nu niet in opstand komen en ons niet heel beslist gaan weren, verdienen we onze vrijheid en onze welvaart niet en we zullen ze dan ook verliezen.

Eric Blondeel

Onze hersenen proper gewassen

Politieke zwendel van VN-Klimaatpanel