Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wou u geen weerstand bieden tegen ‘woke’?

(Aan rector Luc Sels (KU Leuven), die een rapport ‘omarmt’ over ‘dekolonisering’: ‘Er moet meer onderzoek komen naar de samenstelling of whiteness van het studentenpubliek en de professorenkorpsen’. Het problematiseren van een huidskleur zou een rode lijn moeten zijn, maar dat is het aan onze universiteiten al lang niet meer.)

Wat als Afrika straks toch nog bestaat?

(Aan klimaatactiviste Anuna De Wever, die voorspellingen doet: ‘De Europese Green Deal garandeert een opwarming van de aarde van drie tot vier graden’ én ‘Twee graden opwarming betekent het einde van Afrika’. Bon, hoog tijd dat we de Anuna’s gaan behandelen zoals we alle apocalyptische sektes behandelen: we vragen hen naar het moment waarop de wereld vergaat, we wachten op dat moment, en we lachen hen keihard uit wanneer hun doemsvoorspellingen onzin blijken.)

Wie van jullie had ooit een eigen zaak?

(Aan de journalisten die telkens weer supporteren voor een draconische aanpak. Of het nu gaat over mystery calls inzetten tegen werkgevers, of fitnesszaken sluiten zodra een CO2-meter in het rood gaat: steeds schreeuwen onze media voor de meest strenge aanpak. Uit zoveel artikels spreekt een heilig geloof in bepalen, begrenzen, bestraffen, beboeten. Je vraagt je echt af: wie van al deze pennenridders heeft ooit geprobeerd om in Vlaanderen een zaak te openen?)

Met hoeveel verhuurders hebt u gesproken?

(Aan filosofe Liesbet De Kock, die de zwarte lijst voor sociale huurders aangrijpt om het te hebben over mensen met chronische, complexe psychiatrische aandoeningen. Vraag eens aan verhuurders wat voor mensen huurwoningen naar de duvel helpt. Je zal misschien een paar verhalen horen over huurders met psychische problemen, maar toch een pak meer over bijvoorbeeld grote families met een andere culturele achtergrond…)

Wie omzeilt er hier wie?

(Aan onderzoeker Jonathan Hendrickx, die het vreselijk vindt dat Vlaams Belang een eigen app heeft: ‘een volgende etappe in het succesvolle parcours van de extreemrechtse zweeppartij om traditionele media te omzeilen’. Terwijl uit alle objectieve statistieken toch blijkt dat het precies omgekeerd is: de meeste media omzeilen het VB en behandelen de (virtueel) grootste partij van dit land ronduit stiefmoederlijk.)

Wat was er mis met de oude werkwijze?

(Aan de organisatoren van de fotografiewedstrijd World Press Photo, die wanhopig zoeken naar een winnaar met de juiste huidskleur: ‘Tot nu toe moest de jury de foto’s beoordelen zonder te weten wie de fotograaf in kwestie was. Voortaan krijgt de jury informatie om de maker in zijn context te kunnen plaatsen. Het gaat daarbij om de regio van de fotograaf en diens gender’. Vroeger moest de foto goed zijn, vandaag moet de fotograaf juist zijn.)

Hoeveel erger is het niet in Vlaanderen?

(Aan TV-recensent Arjen Fortuin, die aanklaagt dat Nederlandse talkshows ‘steeds dezelfde vrienden’ opvoeren: ‘In plaats van de echte specialisten te vragen, valt men terug op mensen van wie men weet dat ze het goed kunnen zeggen en weten hoe het eraan toegaat aan zo’n tafel’. Hopelijk zapt Fortuin nooit voorbij De Afspraak, die gezapige gesprektstherapie voor gelijkgestemden. In Vlaamse talkshows moet je het niet zozeer ‘goed kunnen zeggen’; je moet vooral weten wat je moet zeggen, en wat je zeker niet moet zeggen.)

Hoe teergevoelig kan je zijn in de showbizz?

(Aan socioloog Ignace Glorieux (VUB), die vindt dat televisiepersoonlijkheid Gordon ‘bedachtzamer’ zou moeten zijn in K2 zoekt K3. Dit is een heel grappige controverse, want die talentenjacht is zo woke als maar kan, met een ongezonde focus op de huidskleur en de geaardheid van kandidaten. Terwijl Studio 100 toch zou moeten weten dat het nooit goed genoeg is. Nu vallen de Voortdurend Verontwaardigen dus over stoute steekjes die bijvoorbeeld de kledij van de kandidaten viseren.)

Hoeveel woorden zijn er al geschrapt?

(Aan politicoloog Munganyende Hélène Christelle, en alle anderen die ons willen bezweren: ‘Cancel culture bestaat niet’. Ook ‘woke’ bestaat niet, althans volgens fellow travelers van de woke-beweging die geen zin hebben in een inhoudelijk debat over hun dogma’s. Misschien moeten we eens een lijstje maken van termen en tradities die intussen taboe verklaard zijn, meestal zonder breed publiek debat, omdat de penhouders in de coulissen van de macht wentelen in hun woke wereldbeeld.)

Hoe slaagt u er in om te overleven?

(Aan de Britse prins Harry, die tijdens een muziekbenefiet uithaalde naar de ‘ultrarijke’ farmaceutische industrie: ‘Waar je geboren bent, moet niet dicteren hoe je kan overleven’. Ironiemeter ontploft telkens wanneer deze royal – die alles te danken heeft aan de plaats waar hij geboren is – vanuit zijn peperdure villa de sociale jongen uithangt.)

Wat voor mensen werken er voor NGO’s?

(Aan de Wereldgezondheidsorganisatie, nu blijkt dat tientallen WHO-medewerkers zich schuldig hebben gemaakt aan seksuele uitbuiting. Het is niet bepaald het eerste misbruikschandaal bij een NGO. Misschien is het tijd om eens een profielschets te maken van NGO-medewerkers, zoals we dat ook deden bij priesters, toen de lijken uit de kast van de Kerk vielen. De NGO-medewerker staat nog op een voetstuk, maar hoe zeker zijn we dat die job ook geen zieke figuren aantrekt?)

Wie zei hier iets over een politiek pamflet?

(Aan scenarist Willem Wallyn, die een sitcom schrijft over een Gents-Turkse kapper die droomt van een nieuw carrière als muzikant: ‘Een politiek pamflet wordt het zeker niet’. Terwijl niemand iets had gezegd over politiek. De synopsis leest heel klassiek: huisvader jaagt oude droom na en trekt zijn hele gezin daarin mee. En dan begint Wallyn zelf over politiek? The lady doth protest too much.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Ignace Glorieux

Vergeten vragen van de voorbije week (151)

Verlichte Verantwoordelijkheid