De Europese Commissie pakte woensdag met haar plannen uit om de natuur te herstellen als onderdeel van de Green Deal. Tegen 2030 moet het gebruik van pesticides gehalveerd zijn. Een ‘Nature Restoration Law’ moet de natuur herstellen. De Nederlandse socialist Frans Timmermans dringt steeds meer ideologische stokpaardjes op via de EU. De landbouw lijkt ten dode opgeschreven met dit plan.

De maatregelen tegen de imaginaire stikstofcrisis dreigen de complete landbouwsector in de Benelux om zeep te helpen. En daar is alweer de volgende ideologische stroom regelgeving om de landbouw economisch te wurgen. Timmermans presenteerde op 22 juni zijn plannen, terwijl in Nederland de boeren massaal in opstand komen en voor de grootste betoging in decennia zorgden. De natuurherstelwet vormt het nekschot voor de boerenstand.

‘Herstel van habitats’

De Europese Commissie stelde een hoop toekomstige wetgeving voor die zogezegd de ‘first-ever legislation that explicitly targets the restoration of Europe’s nature‘ is om 80 procent van de Europese ‘habitats’ te ‘herstellen’. Dit om de ‘natuur’ terug te brengen naar alle ‘ecosystemen’. Niemand zal ontkomen aan die ambitieuze doelstellingen. De Commissie wil ingrijpen in bossen, landbouw, rivieren, meren en zelfs steden. Wie zijn bloembak te lang laat buiten staan riskeert natuurherstel opgelegd te krijgen.

Die bewuste Nature Restoration Law zal in heel de EU wettelijk bindende doelen opleggen. Niet één parlement in een lidstaat van de EU zal daar iets over mogen meebeslissen. Via verordeningen zal de Europese Commissie over haar ‘wetten’ laten stemmen in het Europees Parlement. Vervolgens zullen de regeringen van de lidstaten op hun beurt stemmen om elke autonomie op te geven, zodat de EU-wetgeving boven alle nationale of regionale wetgeving zal komen te staan. Net zoals dat bij het stikstofbeleid het geval is. Al in 2030 wil de EU twintig procent van alle land en zee dekken met natuurherstelmaatregelen. In 2050 moet dit overal het geval zijn.

Big business

Deze politieke sciencefiction is het gevolg van een groenlinkse lobbycratie en een bewuste ideologische bocht door socialisten en liberalen. Het is ook big business voor een bepaalde elite. Die big business draait rond het enige succesverhaal qua geleide economie in de wereldgeschiedenis: het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid van de EU.

Decennialang ging 40 procent van het immense EU-budget naar de boeren. Daar werden vooral Britse grootgrondbezitters beter van. Inkomenssteun aan boeren zorgde voor melkmeren, boterbergen, wijnplassen, enzovoort. Maar de landbouw in de hele EU groeide, hongersnoden waren verleden tijd, voedsel werd goedkoop en de EU werd een enorme exporteur van vlees, fruit, groenten, wijn, bier, enzovoort. De schaalvergroting bij de boeren nam toe en de bittere armoede nam af. Dit wekte natuurlijk jaloezie op bij de meer dan 80 procent Europeanen die niet in de landbouwsector actief zijn (maar die er wel door gevoed worden). Partijen die sowieso weinig boeren tot hun achterban tellen kozen massaal om dat vele EU-geld te proberen kapen.

Geloofssystemen van stedelijke elite

Door de brexit kregen socialisten en groenlinksen vrij spel om het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (CAP) van een puur economische politiek om te vormen naar een vehikel om aan social engineering te doen. De Europese Unie moet dat immense budget nu gaan gebruiken voor de achterban van de stedelijke elite die de dienst uitmaakt in die kringen. Zij gaat ideologisch een ideale maatschappij scheppen die past bij de geloofssystemen van die stedelijke elite van ambtenaren, onderwijzers en bedienden.

Onderwerpen als voedselveiligheid (traceerbaarheid), dierenrechten en klimaatbeleid vormen de vage criteria om meer regelgeving in te voeren en het geld naar bevriende sectoren te kanaliseren. De primaire en secundaire sectoren oftewel de producenten van voedsel en grondstoffen enerzijds en de industriële en verwerkende bedrijven anderzijds, vertegenwoordigen ook steeds minder mensen.

Het blijven wel de kapitaalintensieve sectoren die aan echte economische meerwaardecreatie doen. Door het verlies van de arbeiders als achterban kozen socialisten al enkele decennia voor de tertiaire sector en steeds meer nog, zoals groenlinks, voor de quartaire sector. De commerciële en niet-commerciële dienstensectoren. Daarbij vergeten ze graag dat die laatste twee zonder primaire en secundaire sector in een economische woestijn zouden liggen.

De illusie bestaat bij die ideologen dat een economie kan bestaan enkel op een quartaire sector. De bloedige communistische experimenten in de twintigste eeuw zouden nochtans moeten bewezen hebben dat dit een recept voor een ramp is. Zelfs met een ‘niet-commerciële’ primaire en secundaire sector lukte het niet.

Natuurgebied is bij ons cultuurgebied

Daarbij bouwt Timmermans op drijfzand. Natuur herstellen tot daar, maar welke natuur? Een idyllische natuur uit zondagnamiddagdocumentaires? Bijna alle natuurgebied is cultuurgebied. Echte oerbossen bestaan niet (tenzij enkel in Roemenië) en werkelijk alles is door mensen aangelegd. Lees Zwaarden, paarden en ziektekiemen (Guns, Germs and Steel) (1997) van Jared Diamond er maar op na. Het is de reden voor het bestaan van de succesvolle beschavingen.

Wie De bello Gallico van Julius Caesar leest, ziet velden met bocage. Dus weides met grote ondoordringbare hagen errond, naast bossen en moerassen in onze contreien. Die moerassen zijn met fiscale incentives door de eerste graven van Vlaanderen in de elfde eeuw omgevormd tot weides en later in akkers. Met schapen, indijking en eeuwen noeste arbeid ontstonden polders.

Onvruchtbare zandgronden werden door keihard werken en bemesting even productief. Advocaat-revolutionair Jan Baptist Verlooy schreef in de achttiende eeuw aan de keizer in Wenen dat de Kempense zandschuppers door hard werk en bemesting de opbrengsten van hun collega’s in het vruchtbare Vlaanderen evenaarden en dat er daarom best een Kempisch kanaal zou komen om afval en beer uit Antwerpen naar de Kempense boeren te vervoeren.

De spreekwoordelijke straatarme Kempense boeren zijn nu zeldzaam door twee toevallige oorzaken. Ten eerste het landbouwbeleid van de Europese Economische Gemeenschap. En ten tweede — en niet onbelangrijker — door het feit dat ze hun armzalige gronden verkavelden en er huizen op bouwden, zodat generatie na generatie rijkdom werd geschapen door het verder opdelen van een zandbak. De lelijke lintbebouwing is het gevolg, maar het blijft een symptoom van een enorme verwerving van welvaart en zelfs rijkdom sedert 1950. Die creatie van een kapitaal uit het niets door bouw kon in de steden natuurlijk niet en dus is de verpaupering in de steden de keerzijde van de medaille van de stadsvlucht naar de verkavelingen.

Gefantaseerde natuur

Die tweeverdieners van een verkaveling gaan naast een varkensboer wonen en vervolgens moet die boer weg wegens geurhinder. Die verdringing is in se niet anders dan het willen opleggen van het omzetten van het landbouwareaal in idyllische natuur die zo weggelopen lijkt uit een Disney-film.

Omdat milieuactivisten in de EU een ideale omweg ontdekten om die gefantaseerde natuur te realiseren, ontstonden Natura2000-gebieden. Braakliggende terreinen (vaak te slecht voor landbouw of bebouwing) verwilderden en in Vlaanderen betekent dat vaak binnen enkele jaren bosjes van exoten zoals de esdoorn en de Amerikaanse vogelkers. Die verwaarloosde percelen staan ineens te boek als waardevol natuurgebied met rupsen, knaagdieren en vogels.

De plannen van Timmermans

De plannen van Timmermans spelen ook bewust in op idealistische beelden van natuur. De punten die hij zelf aanhaalde spreken voor zich:

Punt een is het omkeren van de afname van ‘pollinator populations’ (bestuivers) tegen 2030 en de toename van het aantal bijtjes nadien.

Punt twee is het verbieden van verder verlies van groene ruimten in steden tegen 2030. Tegen 2050 moet er 5% meer groene ruimte in steden zijn met een minimum van 10% bladerdak van bomen in elke Europese stad of randgemeente.

Punt drie is het onvertaalbare ambtenarees: ‘In agricultural ecosystems, overall increase of biodiversity, and a positive trend for grassland butterflies, farmland birds, organic carbon in cropland mineral soils and high-diversity landscape features on agricultural land.’ [‘In landbouwecosystemen, algehele toename van de biodiversiteit en een positieve trend voor graslandvlinders, landbouwgrondvogels, organische koolstof in minerale bodems van akkerland en landschapselementen met hoge diversiteit op landbouwgrond.’]

Punt vier is het herstellen en weer drassig maken van veenlanden die nu een agrarisch gebruik kennen.

In punt vijf moeten de bossen dan weer ‘biodiverser’ en moeten de bossen aan elkaar gekoppeld worden met corridors. Dood hout moet blijven liggen rotten. Die bossen moeten dienen als ‘stock of organic carbon’, oftewel als opslagplaats voor CO2.

In punt zes moeten mariene habitats worden hersteld. Ze zeggen het niet met zoveel woorden, maar baggeren zal bijna verboden worden.

Punt zeven is zo nodig nog krankzinniger: de EU gaat overstromingen organiseren. Minstens 25 000 km dijken van rivieren moeten eraan geloven zodat rivieren terug vrij stromend kunnen zijn tegen 2030.

Machtswellust

Wie al die plannen leest, de video’s bekijkt, enzovoort, waant zich in een sekte verzeild. De hele opzet is een ideologische sciencefiction doorspekt met machtswellust. Des te opmerkelijker is dus dat de meeste media maar één zaak vermeldden: het verbod op pesticides. Zelfs in de uitzending van Terzake zagen ze daarin een mogelijk volgend twistpunt met de boeren. Kwestie van in een soort groene bubbel te leven? Want tot slot wordt gewasbescherming apart verboden zodat ongedierte en onkruid de oogsten van de boeren tussen de vrij stromende rivieren kunnen verwoesten.

Jan Baptist Verlooy

Europese Commissie gaat overstromingen bevorderen

10 november. Net binnen: Atatürk overleden, laat seculier Turkije na