Voor eerlijke verkiezingen!, ook in weldenkend Vlaanderen

Democratie impliceert volgens het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens het recht op vrije en eerlijke verkiezingen (art. 3 eerste aanvullend Protocol EVRM). Zonder verkiezingen is er geen democratie. Zo simpel is het.

Daar zal iedereen het wel over eens zijn, behalve dan David Van Reybrouck en zijn aanhang, die de democratie willen redden door ‘Tegen verkiezingen’ te zijn. Het is spijtig dat weldenkend België niet eens beseft dat het voorstel van Van Reybrouck een flagrante schending is van één van de fundamentele mensenrechten. Zo flagrant zelfs, dat indien dit ooit werkelijkheid wordt, België niet alleen zal worden veroordeeld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (schending art. 3 P-1), maar zelfs zal worden uitgesloten uit de Europese Unie (art. 7 Verdrag Europese Unie). Toch werd Van Reybrouck in alle ernst door de media opgevoerd als een ‘groot denker’.

Stel nu dat Bart De Wever (N-VA) zoiets had geponeerd, of Gerolf Annemans (VB), of Jean-Marie Dedecker (LDD) of zelfs Wouter Beke (CD&V). Wat zou er dan gebeurd zijn? Juist, dezelfde kranten stonden vol met beschouwingen over ‘de jaren dertig’. Blijkbaar is het niet de boodschap die bepaalt hoe de media reageren, de boodschapper is doorslaggevend. Dit zegt veel, heel veel zelfs, over de Vlaamse media.

Voor eerlijke verkiezingen!, ook in Noord-Korea

En toch is de toestand in Vlaanderen veel beter dan in Franstalig België. Didier Reynders (MR) vergelijkt de situatie aldaar met Noord-Korea: één rode partij, één grote leider. Maar ook Dave Sinardet, nochtans een graag geziene gast in de Franstalige media, verklaart: ‘Je kan gerust zeggen dat ze 20 jaar achterstaan ten opzichte van de Nederlandstalige pers, qua directe partijinmenging, zeker wat betreft de openbare omroep’.

Men kan Rtbf bezwaarlijk een moderne openbare omroep noemen.

Zo hoort de Franstalige media het ook eens uit onverdachte bron. Ik zal, als ervaringsdeskundige terzake, Sinardet niet tegenspreken. Men kan Rtbf bezwaarlijk een moderne openbare omroep noemen. Het is in Vlaanderen alvast ondenkbaar dat de openbare omroep zou worden geleid door een partijcreatuur als PS’er Jean-Paul Philippot. We moeten Didier Reynders dankbaar zijn dat hij met een geslaagde oneliner de zaken even op scherp heeft gesteld en de ‘pensée unique’ aanklaagt.

Aanleiding was de uitzending ‘Sans chichis’ op Rtbf. Eerst ontboezemt presentatrice Joëlle Scoriels in het populaire ‘Paris Match’ haar linkse gevoelens: ‘je me reconnais clairement dans des valeurs écolo-gaucho’. Vervolgens nodigt ze in haar programma gedurende 69 minuten – u leest goed, langer dan 1 uur – één politicus uit, namelijk Elio Di Rupo (PS). Andere politici worden in haar programma gewoonweg nooit – u leest goed: ‘nooit’- uitgenodigd. En grote baas van Rtbf Philippot, hij stond erbij, keek er naar en hij zag beren broodjes smeren. Pas toen de zaak escaleerde, noemde hij het een ‘onhandigheid’.

Het ‘Sans chichis’-incident heeft niets te maken met de vraag of politici al dan niet moeten opdraven in loutere entertainment programma’s . Daar gaat het niet om. Het probleem is veel fundamenteler, namelijk het feit dat alleen Elio Di Rupo voor dergelijk programma wordt uitgenodigd. Daarbij komt dan nog dat Di Rupo opvallend afwezig blijft uit de politieke debatprogramma’s. Wel biedt Rtbf hem de mogelijkheid om zonder de minste vorm van tegenspraak gedurende 69 minuten de ‘populaire Jan’ uit te hangen.

‘Sans chichis’ gaat niet over politiek, maar over hoe sympathiek Elio wel is. Imagebuilding in aanloop naar 25 mei, met Rtbf als motor van de campagne. Dat is wat Reynders terecht terecht aanklaagt.

Kan iemand in Vlaanderen zich inbeelden dat pakweg de presentator van Reyers laat eerst in bijvoorbeeld Humo nadrukkelijk uiting geeft aan zijn (of haar) politieke voorkeur om vervolgens alleen een politicus van de partij die zijn (of haar) voorkeur geniet uit te nodigen in het programma? In Vlaanderen zou een Joëlle Scoriels onmiddellijk van het scherm worden gehaald, in het Zuiden van het land is dit slechts een ‘onhandigheid’. Didier Reynders heeft gelijk dat eerlijke en vrije verkiezingen niet kunnen, wanneer de openbare omroep niet eerlijk en vrij is.

FOTO: beeld uit ‘Sans Chichis’ met Di Rupo

Joëlle Scoriels

Verkiezingen, sans chichis!