Om met de deur in huis te vallen: in 2017 had ik bijna op Thierry Baudet en het Forum voor Democratie gestemd. In zijn politieke programma vond ik aardig wat van mijn ideeën terug, vooral wat betreft de EU en massa-immigratie.

Dat hij zichtbaar en met volle teugen genoot van alle aandacht en bekendheid, stuitte de calvinist in mij tegen de borst. Het beviel me evenmin dat hij zich placht uit te drukken als een Leidse koorbal. Wat hij tenslotte ook was.

Schertsvertoning

Het sprak me aan dat Baudet op een vrolijke manier tegen het vastgeroeste politieke bestel aanschopte en razendsnel het haatobject werd van woke Nederland. Het voltallige politiek-correcte establishment van bekende Nederlanders en politici struikelde over elkaar om Baudet racisme en nationalisme aan te wrijven… Dat kon maar één ding betekenen: hij deed iets goed.

Baudet begon zijn Kamerlidmaatschap door de Kamer toe te spreken in het Latijn en hield daar pas na een reeks vermaningen van voorzitter Arib mee op. Die schertsvertoning bevestigde mijn angstige vermoedens: hij had goede ideeën maar was een poseur.

Jodenhaat

Desondanks glorieerde zijn partij, althans in de peilingen. Maar inmiddels lijkt Baudet zijn glazen te hebben ingegooid. Niet eens zozeer door zijn radicale ideeën over de pandemie: gooi Nederland open en doe of er niks aan de hand is. Dat zou evengoed een stemmentrekker kunnen blijken. Nee, er leek een lijk in de kast te zitten: is Baudet een antisemiet of niet…

Veel media grijpen hun kans: Baudet haat Joden. Ach, wat zijn ze in hun element als de Jodenhaat eens van rechts lijkt te komen en de usual suspects uit de wind blijven. Het was al erg genoeg dat Geert Wilders nooit het geringste antisemitisme aan viel te wrijven — integendeel. Jodenhaat interesseert links nu eenmaal alleen als stok om ‘extreemrechts’ mee te slaan.

Framing

Afgelopen donderdag leidde dat tot onsmakelijke televisie. Baudet was te gast in Eva Jinek’s praatprogramma, waar iedereen hem probeerde te ‘framen‘ — zoals hij het zelf uitdrukte — als nazi en/of racist. Farid Azarkan bijvoorbeeld, lijsttrekker van DENK, het Nederlandse filiaal van Erdogans cryptofascistische AK Partij. Hij bleef Baudet als een horzel lastigvallen over diens vermeende racisme, omdat hij de overigens zeer concrete oververtegenwoordiging van Marokkanen in misdaadstatistieken had genoemd toen het zo uitkwam.

Maar het dieptepunt kwam met het optreden van een zogenaamde komiek, die Baudet als bruinhemd wegzette. Een komiek die naar achteraf bleek had meegeschreven aan het partijprogramma van GroenLinks — wat overigens veel zegt over díe partij. De man probeerde nog grappig te doen over de aanstaande nakomeling van Baudet en zijn zwangere Joodse vriendin, waarmee hij eerder zijn eigen antisemitisme blootgaf.

Stemmenwinst?

Baudet liep kwaad de studio uit terwijl Jinek bleef zwijgen — al zou ze later excuses aanbieden. Deze affaire lijkt Forum alleen maar stemmen op te gaan leveren, wat niet wegneemt dat er van de bijna 30 zetels die begin 2020 nog stonden genoteerd, slechts een stuk of vier resten. Maar is Baudet nu wel of niet een antisemiet — that’s the question.

Volgens getuigen beschreef hij de Tweede Wereldoorlog als een oorlog tussen Duitsland en de Joden, gewonnen door laatstgenoemden. Het sleetse bloedsprookje dat Joden aan de touwtjes trekken in de wereld, lijkt Baudet evenmin vreemd. En een leidinggevende van zijn jeugdbeweging blijkt een fan van de SS te zijn, terwijl een ander het Horst Wessellied gebruikt als ringtone. Zij stuurden elkaar lovende berichten over diezelfde SS.

In een interview met Doorbraak deed Baudet dit af als ‘een paar van onze jongeren hebben een paar dingen geappt…’ Alhoewel van een totaal andere orde, deed het me toch meteen denken aan het Amerikaanse congreslid, Ilhan Omar, die 9/11 lachend omschreef als ‘some people did something…’

Communistische Partij Nederland

Mijn vader had zo mogelijk nog meer de pest aan Amerika dan deze Ilhan Omar. Hij stemde alleen al daarom steevast CPN: de Communistische Partij Nederland. Sinds die in 1991 verdween, zette hij geen voet meer in een stemlokaal. ‘Jij stemt zeker op die Wilders’, beet hij mij weleens toe. ‘Ik zou met die man nog niet in één kamer willen zijn!’

Dat was nadat ik commentaar had op een Marokkaanse krantenbezorger die zijn voordeur had ingetrapt. Deze man bezorgde de krant alleen als het hem uitkwam, en mijn vader had daarover gewaagd te klagen.

Geert Wilders heeft inderdaad mijn sympathie. Alleen al vanwege die enorme roze olifant in de Tweede Kamer: dat hij als Kamerlid al zovele jaren nergens meer kan gaan of staan zonder beveiliging. Zijn leven is hem afgenomen omdat hij kritiek had op de islam. En niemand heeft het daar ooit nog over.

Op het ultrawoke pad

Geen wonder dat Wilders soms uit de bocht vliegt. Toch zou ik niet op hem stemmen. Bijvoorbeeld vanwege zijn totale onvermogen om mensen van enig kaliber om zich heen te verzamelen. Veel van zijn Kamerleden zouden daar niet moeten zitten — of beter helemaal niet aan politiek doen.

Als student stemde ik Partij van de Arbeid (PVDA). Ik was er zelfs een blauwe maandag lid van. Toenmalig voorman en premier Joop den Uyl had en heb ik hoog zitten. Maar tegenwoordig lopen socialistische partijen in Europa als lemmingen van de klif. Ze zijn op het ultrawoke pad en verliezen serieel verkiezingen, omdat hun oorspronkelijke kiezer uit de arbeidersklasse niets meer met ze te maken wil hebben.

Een lange reeks blunders

De PvdA heeft zichzelf ook nog eens een genadeschot gegeven, door stofnest Lilianne Ploumen als lijsttrekker te kiezen. Terwijl het de uitmuntende Kamervoorzitter Khadija Arib had kunnen worden. Vergeleken bij iemand als Den Uyl vind ik premier Mark Rutte vooral een kwast. Zij het een aardige en zeer behendige kwast — op wie ik ook al eens heb gestemd. Net als op de SP — de Socialistische Partij, meer dan één keer zelfs.

Tenslotte meen ik ooit op D66 te hebben gestemd — op Hans van Mierlo dan, maar zeker ben ik daar niet van. Het begrip zwevende kiezer is in mijn geval een understatement. Wat ik me nooit had kunnen voorstellen, gebeurt nu: ik ga niet stemmen. Voor het eerst zie ik geen enkele reden dat wel te doen.

Het is uitgesloten dat er na deze verkiezingen iets verandert. Premier Rutte zal zijn positie alleen maar verstevigen. Ondanks een lange reeks blunders, zoals zijn gepruts met dividendbelasting en het schandaal rond de zorgtoeslag. En het feit dat Nederland lang strak onderaan stond in het Europese klassement van vaccinaties, en wij minimaal een half jaar langer moeten wachten dan strikt noodzakelijk — om nog eens wat te noemen. Voordat u de Nederlandse kiezer lethargie verwijt: er is geen redelijk alternatief.

Geen leider, ondanks al zijn talenten

In Rutte 4 zullen het CDA en D66 zeker weer van de partij zijn; de Nederlandse premier kan niet zonder. Sigrid Kaag van D66 lijkt met haar 14 zetels in de peilingen nog altijd te geloven zelf premier te kunnen worden. Haar verkiezingsprogramma valt nauwelijks te onderscheiden van dat van GroenLinks.

Jesse Klaver van die partij — ‘die zichzelf graag met John F. Kennedy vergelijkt met wie hij de initialen deelt’ — werd door juichende media verwelkomd als de nieuwe Messias. Ook hij ziet zichzelf als gedroomde premier. Toch lijkt Klaver inmiddels in de peilingen op zijn retour. Ben ik de enige die vindt dat hij eerder een tweelingbroer van de Kirgizische Boston Bomber kon zijn dan van JFK?

Met Baudet en zijn Forum voor Democratie lijkt het gedaan. Hij is geen leider, ondanks al zijn talenten. Voor de zekerheid toch nog even dit Amerikaanse gezegde: ‘It ain’t over till the fat lady sings…’ Het is pas gebeurd als de dikke dame zingt.

PS: de ondertitel is een variant op de beroemde dichtregel van Leo Vroman: ‘Scheppen riep hij, gaat van Au…’

Khadija Arib

Rutte 3 wordt Rutte 4 en alles blijft hetzelfde

Een verborgen onrecht