Dit is een stukje over N-VA, en dus permitteren wij ons eerst een Romeinse anekdote. Toen consul Marcus Tullius Cicero het Romeinse volk moest overtuigen dat de charismatische senator Catilina staatsgevaarlijk was, haalde de beroemde redenaar alles uit de kast. De demonische Catilina zou een Gallische stam hebben aangezet tot oorlog met Rome, hij zou slavenopstanden hebben voorbereid en ook het plan hebben gekoesterd om brand te stichten op elk van de zeven heuvels van Rome. Barbaren, brand en slaven: ziedaar de elementen voor een rampencocktail die zelfs een geharde Romein koude rillingen zouden bezorgen. De burgers van Rome schaarden zich dan ook achter Cicero, en vergaven hun consul zelfs dat hij enkele samenzweerders zonder proces had laten terechtstellen.

Met de karwats naar het kiesbureau

Ook anno 2014 krijgen brave burgers apocalyptische beelden voorgespiegeld. Een misstap in het stemhokje op 25 mei kan rampzalige gevolgen hebben voor het land. Stilstand, imagoschade en economische malaise zullen ons deel zijn. Tenzij we blind vertrouwen stellen in de oude machten, natuurlijk. Traditionele politici goochelen weer volop met de beruchte 541 dagen, Familiezorg stuurt een brief naar 12.000 medewerkers om te waarschuwen voor N-VA en elke week staan er in Humo vier BV’s die klagen hoeveel killer de samenleving aanvoelt sinds die De Wever burgemeester van Antwerpen geworden is. Het ergste moet trouwens nog komen; de angstcampagne zal pas echt op gang komen na de Paasvakantie. Waarschijnlijk worden dan enkele hoogbenoemde ambtenaren en een paar pausen van het middenveld naar televisiestudio’s gestuurd om te dreigen met de gesel en de ban van de financiële markten – zoals dat trouwens ook gebeurde in 2010.

In het spervuur dat de N-VA nog te wachten staat, lijkt een nieuw rapport van de Royal Bank of Scotland (RBS) dankbare munitie voor de traditionele partijen. De RBS toont zich immers bezorgd over de politieke clash die er in België zit aan te komen en herinnert aan de tergend trage formatie na de verkiezingen van 2010. Als conclusie adviseert de RBS klanten om te speculeren tegen België: go short on Belgium. En het meest bizarre is: een paar dagen na de publicatie van het rapport werd dit doembeeld nog steeds niet in een Open VLD-folder gegoten en verspreid op drie miljoen exemplaren. Hoe kan dat?

Fundamenteel verloren

Misschien is het RBS-rapport niet zo populair in regeringskringen omdat het meer doet dan alleen maar waarschuwen voor politieke stilstand. Meer dan een toekomstvoorspelling is het rapport van RBS een grondige analyse van de Belgische situatie. Het bilan oogt niet fraai. België zou het zwakste van alle Europese kernlanden zijn. Alleen Frankrijk zou nog zwakkere economische fundamenten hebben – maar in tegenstelling tot België kan de Franse Republiek die structurele zwakte nog compenseren met grote Europese en zelfs enige internationale invloed.

Die 541 dagen vallen met enige demagogie nog af te wentelen op N-VA, maar de structurele penarie waar we met z’n allen inzitten kan niet zo simpel worden verweten aan een partij die nog nooit deel uitmaakte van een federale regering. De traditionele politicus die het RBS-rapport naar een N-VA-hoofd smijt, schiet meteen in eigen voet. De Britse bankgigant legt immers genadeloos bloot hoe broos de Belgische economie geworden is. Je kan schieten op de boodschapper – en tot 25 mei zal er nog veel geschoten worden – maar de problemen blijven. Cicero vervolgde met steun van het aristocratische establishment in Rome de revolutionair Catilina, zoals eerder ook de gebroerders Gracchus tot de dood vervolgd werden, en later ook nog Clodius en Caesar. Maar de vermoeide, vermolmde, compleet uitgeteerde Romeinse staat stortte uiteindelijk toch in.

Misschien duurt het even voor er een regering gevormd kan worden na 25 mei. Leuk is dat niet. Maar de economische stabiliteit en de goede naam van dit land? Die werden lang geleden al verspeeld.

Marcus Tullius Cicero

Go short on Belgium