Daniël Walraeve
Daniël Walraeve (1988) is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven.
Met een communautaire campagne graaft De Wever zijn eigen graf. Dat vertikt hij.
Critici worden nog altijd verdacht gemaakt als racisten, incidenten worden nog altijd weggelachen, er is geen debatcultuur in Vlaanderen.
Links is op zoek naar een nieuwe identiteit. Een grote boeman komt dan wel van pas.
Wat minder religieuze feestdagen mag wel. Maar de vervanging kan niet bestaan uit de feestdagen van een andere religie.
