Jaaroverzichten zijn onvermijdelijk deze periode, maar het een is het ander niet. Voor lijstjes, wend u tot de mainstream media; voor ‘geduide’ en politiek gefilterde soap, stem af op VRT.

Wij gingen voor twaalf sleutelmomenten, elke maand eentje, die aangeven dat in 2020 vrijheid terug een te bevechten goed werd. Iets kostbaars waar we als waakzame burger voor in de bres moeten springen. Daarom liever klotejaar dan kutjaar: het virus heeft ons parten gespeeld, maar het hield ons misschien ook scherp. De beuk erin verdomme. Een politiek incorrect jaarjournaal. Daar gaan we.

24 Januari: Mila moet onderduiken voor de verdedigers van de ‘godsdienstvrijheid’

VRT

De 16-jarige Mila Orioll uit de buurt van Grenoble krijgt het op Instagram aan de stok met een moslim omdat ze niet voor zijn avances valt. Ze wordt uitgescholden voor ‘vuile lesbienne’ en raciste, waarop Mila reageert met ‘L’islam, c’est de la merde!’

Wat volgt is een georkestreerde haatcampagne tegen de tiener, inclusief doodsbedreigingen, waarna ze moet onderduiken. Opmerkelijk: de politie stelt een onderzoek in naar de strafbaarheid van… Mila’s uitlatingen. Het complete linkse establishment én de feministen vallen haar af, maar ook Nicole Belloubet, de Franse minister van Justitie, ziet vooral een aanval op de godsdienstvrijheid. De topman van de Franse moslimexecutieve gooit olie op het vuur en vindt dat Mila het zelf gezocht heeft.

De commentaar van Charlie Hebdo vat de essentie samen: ‘Mila is eerst beledigd door de grootste idioten. Ze is vervolgens bedreigd door de meest fanatieken, en tot slot in de steek gelaten door de meest lafhartigen.’ Het zou helaas alleen maar erger worden, zie oktober.

23 februari: Zondagsoptocht carnavalsstoet Aalst

VRT NWS

Sinds 2019 hoort het Aalsters carnaval niet meer bij het UNESCO-werelderfgoed. Aanleiding waren de Joodse karikaturen die op de praalwagen van De Vismooil’n figureerden. Dat het gerecycleerde poppen waren die voorheen ook al kruisvaarders (!) hadden voorgesteld, en dat de groep om financiële reden een Sabbatjaar had ingelast, mocht niet baten: het verdict van de wereldgemeenschap rond antisemitisme en racisme viel over de Ajuinenstad.

Maar Aalst deed wat het moest doen: een middenvinger opsteken tegen de UNESCO en zelf opstappen. Meer nog: in 2020 kwamen de karikaturen terug en werden de kromme neuzen en pijpenkrullen hét gadget van deze editie. Antisemitisme? Neen, Aalst zette de puntjes op de i en gaf een Voltairiaanse toepassing ten beste van het principe van de vrije meningsuiting.

We noteerden over dit carnaval een nieuwe morele banvloek vanwege ene Sophie Wilmès. Meer argumenten om Aalst als een echte vrijhaven te koesteren, is niet nodig.

11 Maart: Filmmaker Harvey Weinstein wordt veroordeeld tot 23 jaar cel

VRT NWS

U gaat naar de gevangenis en passeert niet langs Start: Harvey Weinstein, producer van iconische films als ‘Shakespeare in love’ moet de rest van zijn leven tussen verkrachters en seriemoordenaars doorbrengen. Daarmee valt het doek over een showproces dat eigenlijk al jarenlang in de media werd gevoerd.

Dat Harvey losse handjes had en zijn macht gebruikte om seksuele gunsten af te dwingen, is waar. Maar eerlijk: rond heel dat proces hing een geur van opportunisme, hypocrisie en hebzucht bij de zogenaamde slachtoffers. De betrokken actrices wisten hoe het systeem werkte en gedroegen zich ernaar. Tot iemand uit de biecht klapte, plots half vrouwelijk Hollywood zich wel ‘iets’ herinnerde, en Weinstein gedwongen werd tot het uitkeren van enorme schadevergoedingen.

Soit, sindsdien is Weinstein hét symbool van toxische masculiniteit, zoals dat in het woke-jargon heet. Met MeToo is het feminisme verzeild geraakt in een mengsel van links slachtofferdenken, mannenhaterij en genderhysterie, waarbij zelfs een ouderwets potje seks verdacht wordt. Ach, Weinstein maakte gewoon goeie films, en jammer dat de gratiegezinde pussy grabber Donald Trump de laatste dagen van zijn bewind aan hem niet heeft gedacht.

24 April: Premier Wilmès geeft haar legendarische corona-PowerPoint

Reporters / QUINET

2020 was het jaar dat zelfs Pasen in de Vasten viel. We zijn dan al een maand in lockdown wanneer Sophie Wilmès, premier van een Belgische minderheidsregering in lopende zaken, haar legendarische persconferentie geeft in quasi onverstaanbaar Nederlands, met een PowerPoint die de Kafkaiaanse morbiditeit van de nv België helemaal weerspiegelt.

De pandemie zal tegen het einde van het jaar wereldwijd een kleine 2 miljoen slachtoffers maken, maar volgens het gerenommeerde Johns Hopkins Instituut is de kans om aan covid-19 te sterven nergens zo hoog als in België. Minister van Volksongezondheid Maggie De Block had de complete mondmaskervoorraad laten vernietigen, waardoor de leugen moest verspreid worden dat ze nutteloos waren. Met medewerking van de media én het kransje van experten. Het vertrouwen zou nooit meer hersteld worden.

Corona was een fatale test voor het Belgische regime: niemand verdient om in dit land te leven. Helaas kon Vlaanderen het verschil niet maken, zie juli.

25 Mei: De dood van Georges Floyd leidt BlackLivesMatter-golf in

Belga

Je moet niet Björn Soenens heten om te snappen dat George Floyd stierf aan buitensporig politiegeweld. Maar toen het protest de vorm aannam van de BLM-beweging en naar Europa overwaaide, ontstond een politiek correcte heksenjacht op alle zogenaamde ‘racisten’, waarbij de vergelijking met de culturele revolutie in de Mao-tijd zich opdringt.

Het neerhalen van standbeelden van Leopold II, daar konden Vlaams republikeinen nog eens mee lachen. Even later werd schrijver Jef Geeraerts uit de Vlaamse cultuurcanon geknikkerd, oeps. Maar toen de woke studenten hun leerkrachten gingen controleren op politiek correct taalgebruik, of proffen verketterden omdat die het waagden een Mohammed-cartoon als lesmateriaal te gebruiken, en vooral, toen een aflevering van Fawlty Towers van het web werd gehaald wegens ‘racistisch’, wisten we hoe laat het was: een nieuwe censuurmaatschappij is in de maak.

Een op Doorbraak gepubliceerde open brief, ruim ondertekend door academici, stelde het fenomeen aan de kaak en pleitte voor een vrije meningscultuur met behoud van nuance, zin voor relativiteit en humor. Op Knack na zwegen de mainstream media het manifest dood. Quod erat demonstrandum.

17 Juni: Dries Van Langenhove moet naar de Dossinkazerne

Reporters

Naar aanleiding van een Pano-reportage over Schild & Vrienden werd parlementslid Dries Van Langenhove (VB) beticht van inbreuken op de antiracismewet en de negationismewet. Dat zijn opiniewetten die in een vrije samenleving niet thuishoren, en op maat zijn gemaakt van één bepaalde partij waar het politieke establishment een groot probleem mee heeft. Dus moest Dries naar het Mechelse Holocaustmuseum om te ontluizen.

Dit Museum, ooit opgericht onder impuls van Patrick Dewael, expliciet met de bedoeling om ‘uiterst rechts’ in Vlaanderen te diaboliseren, maakt zo zijn missie helemaal waar. Ondertussen is onder impuls van de Joodse lobby het voltallige team van wetenschappers en historici moeten vertrekken. Om aan de overkant een nieuw documentatiecentrum te laten verrijzen. Allemaal op onze kosten uiteraard.

Maar stel u voor: een onderzoeksrechter die zelfs zonder gerechtelijke uitspraak iemand met een ‘foute’ mening wil heropvoeden via een verplichte boetetocht. Het is wellicht zelfs ongrondwettelijk, maar geen enkele weldenkende democraat voelde zich geroepen om dat te onderstrepen. Op het moment van dit overzicht is het gerechtelijk dossier nog altijd hangende. Van Langenhove mag de gebouwen van de UGent, waar hij studeert, niet meer betreden. Ergens doet het denken aan Iran, Saoedi-Arabië of een andere heilsstaat.

17 juli: twee Vlaamse ministers nemen de vlucht vooruit

Vanmol

Een cameraman zonder camera had het gezien, en het nieuws was zowaar het VRT-journaal ingeslopen: Hilde Crevits en Bart Somers klauteren na een regeringsvergadering gezwind door het raam naar buiten en zetten het op een lopen voor de pers.

De coronacijfers waren opnieuw de hoogte in gegaan en de vraag was, welke maatregelen de Vlaamse regering ging nemen. Maar de excellenties wilden vooral op vakantie en Jan Jambon op huwelijksreis naar Toscane. Dus bleef het bij een vage, nietszeggende verklaring van de minister-president, alsook van Wouter Beke, toch dé man van het moment.

Drie dagen later wordt deze brokkenpiloot, verantwoordelijk voor de chaos in de woonzorgcentra, door een ‘coronacommissie’ van het Vlaams Parlement uit de wind gezet. Niemand wil heisa en iedereen dekt elkaar binnen deze meerderheid. Wat we zelf doen, doen we beter? Helaas, corona heeft aangetoond hoezeer de Belgische ziekte op Vlaams niveau is uitgezaaid. De venstervlucht van Crevits en Somers blijft iconisch.

VRT NWS

1 augustus: voor het eerst sinds WO II wordt de avondklok weer van kracht

Naarmate de pandemie uitbreidt, wordt het strategisch en operationeel falen van de Belgische én de Vlaamse overheid steeds frappanter. Lokale overheden en zelfs dokterspraktijken nemen steeds meer het initiatief. Het opzetten van eigen testcentra en contactonderzoeken was lovenswaardig. Helaas wordt er ook geëxperimenteerd met maatregelen die de grondwettelijke vrijheden aantasten, zoals het instellen van een avondklok.

In België is zo’n algemeen huisarrest zonder onderscheid des persoons ongrondwettelijk, wat door specialisten als Hendrik Vuye wordt beklemtoond. Niettemin wordt het nachtelijk uitgaansverbod van kracht in de provincie Antwerpen, voor het eerst sinds de Duitse bezetting. Later, tijdens de tweede golf, zullen Vlaanderen, Brussel en Wallonië elk hun eigen couvre-feu instellen.

Hoe glad dat ijs is, toont het voorbeeld van Willebroek waar de burgemeester ook zomaar een avondklok instelt, niet tegen corona maar om de orde te handhaven. Halt, papieren bitte! Heel de bevolking moet opdraaien voor een handvol amokmakers. De erfenis van Wilmès doet zich nu pas echt gevoelen. De oorlog tegen het virus blijkt steeds meer een oorlog tussen de overheid en de burger. Het parlement houdt zich opmerkelijk gedeisd.

28 september: Catalaanse regeringsleider Quim Torra wordt door Madrid uit zijn ambt ontzet

Karl Drabbe | Doorbraak.be

Negen Catalaanse autonomisten zitten momenteel in een Spaanse cel een straf uit, variërend tussen 9 en 12 jaar. Hun misdaad: een onafhankelijkheidsreferendum georganiseerd te hebben (waarin 90% van de Catalanen voor de afscheiding stemde). Tegen voormalig premier Carles Puigdemont, in ons land verblijvend, heeft Spanje een internationaal aanhoudingsbevel uitgevaardigd, hij is in feite vogelvrij. Maar officieel heeft de EU-lidstaat Spanje geen politieke gevangenen, en de Europese Unie houdt zich aan die these, in scherp contrast met de behandeling die bijvoorbeeld Hongarije te beurt valt.

Na het vertrek van Puigdemont werd Quim Torra minister-president van Catalonië, maar ook deze man werd door Madrid ongeschikt bevonden voor het ambt. Zijn misdaad: een spandoek te hebben laten ophangen aan het balkon van de Palau de la Generalitat in Barcelona, waarin de vrijlating van de politieke gevangenen werd geëist. Het Spaanse Hooggerechtshof heeft hem uit zijn ambt ontzet, beroep is niet mogelijk.

Laten we duidelijk zijn: de Catalaanse onafhankelijkheidsstrijd toont aan hoe de 19de-eeuwse natiestaten, gesteund door de EU, het spel hard willen spelen om vormen van democratisch en geweldloos nagestreefd volksnationalisme de kop in te drukken. Madrid speculeert erop dat de Catalanen het beu worden en inbinden. Vlaams-nationalistische opiniemakers als Karl Drabbe bekijken het met argusogen.

16 oktober: Samuel Paty op straat onthoofd

AFP

Op vrijdag 16 oktober belandt het hoofd van de Franse leraar Samuel Paty letterlijk op de straatstenen. Zijn misdaad: een Mohammed-cartoon getoond te hebben in een les over vrije meningsuiting. Beul van dienst: de Tsjetsjeense moslimfundamentalist Abdoullakh Anzorov, die, zoals het hoort, de Koran letterlijk heeft geïnterpreteerd.

Anzorov handelde niet zomaar op zijn eentje. Aan de executie was een uitgebreide resem haatberichten en bedreigingen voorafgegaan die, zo bleek achteraf, vanuit de Franse moslimgemeenschap kwam, de moskeepreken, en het ondertussen beruchte Collectif Contre l’Islamophobie (CCIF).

Frankrijk is in shock, maar dat gebeurt wel meer, zie de aanslag op de redactielokalen van Charlie Hebdo. De aangekondigde grote kuis in de islamitische netwerken lijkt een dode mus, en het woord ‘islamofobie’ is al weer terug van weggeweest. In Brussel/Molenbeek wordt een leraar geschorst omwille van het tonen van een ‘obscene’ Mohammedcartoon. Zoals verpleegkundigen in de frontlinie staan tegen corona, staan leerkrachten in de vuurlinie tegen… juist.

3 november: Amerika kiest voor Biden en Björn Soenens is blij

Gage Skidmore CC BY-SA 2.0

Ik heb Donald Trump altijd hoger ingeschat als acteur, stand up comedian en, jawel, provocateur, dan als president. Het werd tijd voor iets anders, Amerika mocht wat stoom afblazen en koos voor Biden. Helaas bleef Trump zich zelve toen hij de uitslag niet aanvaardde, de meest onzinnige juridische claims verzon, en — godbetert — tot een soort staatsgreep opriep.

Ondertussen heeft het kiescollege Joe Bidens zege ook officieel bekrachtigd en moeten ze op 20 januari zijn voorganger hopelijk niet gewapenderhand uit het Witte Huis zetten. Iets anders is de hinderlijke partijdigheid van de openbare omroep, de vier jaar dat Trump eraan was, en eigenlijk in alle politieke issues. Björn Soenens is dé incarnatie van de zogenaamde constructieve journalistiek, en de VRT blijft zich gedragen als een activistische missiezender, eerder dan als een echt informatief medium.

Uit een audit bleek dat de VRT hopen belastinggeld verspilt aan ondoorzichtige deals met BV’s, de zogenaamde ‘schermgezichten’. Maar 2020 is ook het jaar dat Martine Tanghe, de nieuwslezeres die de Vlaming steevast toesprak als een kleuterjuf, op pensioen ging. Het wordt beter, echt, heb vertrouwen.

24 december: GB verlaat de EU, en wij hebben onze vis

David Edgar CC BY-SA 3.0

Op kerstavond werd het pokerspel op topniveau tussen de EU en het uittredende Groot-Brittannië beëindigd met een handels- en samenwerkingsakkoord. Vier jaar na een referendum waarin een nipte meerderheid zich uitsprak pro brexit.

Een symbolische toegift van premier Johnson over het visrecht in Britse wateren leidde naar het schijnt tot de witte rook. Wij hebben onze vis en de Engelsen de illusie dat ze terug baas in eigen huis zijn.

Maar the British Empire bestaat al lang niet meer, en na de brexit is de Europese Unie nog meer een Frans-Duitse dubbelmonarchie waarin wij, garnaalvissers, amper een plaats hebben. Dus moet iedereen nadenken over zijn exit. De EU is dood, leve Europa. Hoog tijd om een Catalaanse Cava te ontkurken, gezondheid.

Ziezo, ook al verbleef u een jaar op een andere planeet, u bent weer helemaal bij. In het boek Politiek Incorrect’ (Johan Sanctorum, Doorbraak Uitgeverij) komen bovenstaande topics nog eens ruimschoots aan bod. Volgens de Nederlandse filosoof-publicist Paul Cliteur een briljant en met veel humor geschreven boek, en wie zijn wij om hem tegen te spreken.

Politiek incorrect is te koop in de online boekhandel van Doorbraak. Wie een persoonlijk gesigneerd exemplaar verkiest, kan het bestellen bij de auteur zelf.

Mila Orioll

2020: het jaar dat zelfs Pasen in de Vasten viel

Is er leven na Charlie?